Бондарава прысвоіла сабе знішчэнне знака ў гонар паўстання 1863 года і хоча замяніць Касцюшку на Сталіна
Але ўлічваючы, што адначасова была вывешаная шыльда ў гонар савецкіх падпольшчыкаў, то, хутчэй за ўсё, гэтае мерапрыемства было задумана задоўга да зваротаў інфаказачкі.
Прарасійская актывістка Вольга Бондарава пахвалілася, што гэта менавіта на яе патрабаванне знішчылі мемарыяльны знак у гонар падзей паўстання 1863 года на чыгуначным вакзале ў Гродне.
Нагадаем, што мемарыяльны знак, пастаўлены яшчэ ў 1995 годзе знакамітым гродзенскім скульптарам Уладзімірам Панцялеевым, знік літаральна днямі, а на яго месцы цяпер шыльда ў гонар савецкіх чыгуначнікаў-падпольшчыкаў. Знак, выкананы з дубу, нагадваў пра бой паміж атрадамі Гродзенскай рэвалюцыйнай арганізацыі і царскім войскам, які адбыўся на вакзале 14 сакавіка 1863 года.
Бондарава ў сваім тэлеграм-канале паведаміла, што 10 чэрвеня яна звярнулася ў Гродзенскі гарвыканкам з патрабаваннем дэмантаваць «ідала, які гераізуе польскіх тэрарыстаў» на чыгуначным вакзале, а таксама прыбраць беларускага нацыянальнага героя Кастуся Каліноўскага, якога яна называе не іначай як «мярзотным масавым забойцам праваслаўнага насельніцтва», з пераліку знакавых для горада персон, што апублікаваныя на сайце Цэнтралізаванай бібліятэчнай сістэмы г. Гродна.
Мясцовыя ўлады паслухмяна выканалі ўсе патрабаванні ў надзвычай кароткі тэрмін. Але ўлічваючы, што адначасова была вывешаная шыльда ў гонар савецкіх чыгуначнікаў-падпольшчыкаў, то, хутчэй за ўсё, гэтае мерапрыемства было задумана задоўга да зваротаў інфаказачкі.
Цяпер Бондарава патрабуе прыбраць і постаць Тадэвуша Касцюшкі. «Чаму, прыбіраючы аднаго тэрарыста, пакідаюць іншага?» — пытаецца яна.
Тадэвуш Касцюшка ў горадзе ўшанаваны двойчы ў кафедральным касцёле Святога Францыска Ксаверыя. Першая шыльда з надпісам па-польску гістарычная. Яна была ўсталяваная на сцяне касцёла яшчэ ў 1917 годзе да сотых угодак з дня смерці нацыянальнага героя.
Другая ўсталяваная яшчэ праз сто гадоў — 15 снежня 2017 года. Яна выкананая з адмысловага шкла і размешчаная з левага боку ад галоўнага алтара касцёла, насупраць старой шыльды. Гэтым разам былі зроблены тры надпісы на беларускай, польскай і англійскай мовах: «1817—2017. Тадэвушу Касцюшку — удзячныя нашчадкі».
Суверэнітэт, у тым ліку культурны, як адзначае Бондарава, не бывае напалову, таму прапануе паставіць у Гродне помнік Іосіфу Сталіну, а таксама перайменаваць вуліцы Касцюшкі, Ажэшкі і Каліноўскага ў гонар Сталіна, Машэрава і Мураўёва.
Боль аб даўнішнім прыгнёце праваслаўя ў прарасійскіх актывістаў ужываецца ў адной галаве з любоўю да Сталіна. Паводле звестак урадавай камісіі па рэабілітацыі ахвяр палітычных рэпрэсій, толькі ў перыяд з 1937 па 1941 год было арыштавана 175,8 тысячы святароў, з іх 110,7 тысячы чалавек расстраляныя. Прайшлі праз сталінскія лагеры і былі знішчаны мільёны хрысціянскіх вернікаў.
Далёка хадзіць не трэба. У мясцовым цэнтры праваслаўя, Пакроўскім саборы па той самай вуліцы Ажэшкі, якую актывістка хоча перайменаваць, усе сцены абвешаныя абразамі, якія распавядаюць пра пакутніцкую смерць беларускіх святароў ад рук бальшавікоў-сталіністаў. Тым не менш гэтыя забойцы для Бондаравай і падобных — героі, а дзеячы сівой даўніны — «тэрарысты».
Нагадаем, што Бондарава датычная не толькі да знішчэння помнікаў дзеячам беларускай гісторыі і культуры, але і да фізічнага знішчэння гэтых самых дзеячаў: менавіта па яе даносе пачаўся пераслед мастака Алеся Пушкіна, які ўрэшце загінуў у засценках.
«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬЦяпер чытаюць
Дачка суддзі, якая жыўцом згарэла ў судзе ў Слуцку ў 1967-м, расказала, як склалася жыццё іх сям’і пасля гучнай трагедыі3
Каментары
До 5 лет.