Ksienija Łuckina: «Usio my rabili pravilna, kali dahetul Łukašenka i prapahandysty biaskonca ŭspaminajuć»

«Toje, što adbyvajecca ŭ nas u centry Jeŭropy — tak nie pavinna być nidzie i nikoli. I jak by heta žudasna ni hučała, ale na prykładzie Biełarusi možna zrazumieć, dla čaho patrebnaja svaboda słova», — padkreśliła Ksienija ŭ intervju DW.

«Ja vučyłasia znoŭ razmaŭlać narmalna, kab turma źniešniaja syšła. Tamu što kalučy pohlad, jakim ty možaš rastłumačyć čałavieku z kryminalnym minułym, što tabie ciapier treba — heta nie toje, što nieabchodna ŭ narmalnym hramadstvie, heta vymušana nabyty ŭ turmie navyk.

Pieršyja dva z pałovaj miesiacy ja biaskonca hladzieła i čytała naviny. Bo jak by dobra ty ni ŭmieŭ «čytać» prapahandu — usio roŭna jość infarmacyjnyja dzirki. My viedali, što vajna na Blizkim Uschodzie pačałasia, ale fokus u tym, što nichto nie raskazaŭ, z čaho jana pačałasia. I takich biełych plam, jakija nieabchodna było zapoŭnić, vielmi šmat».

Paśla vyzvaleńnia Ksienija Łuckina jašče paŭhoda zastavałasia ŭ Biełarusi, i tolki ŭ apošnija niekalki miesiacaŭ jana ŭ biaśpiecy za miežami krainy. Paraŭnoŭvajučy «tut» i «tam», što jana dumaje pra raskoł pamiž tymi, jakija źjechali, i tymi, chto zastaŭsia?

«Ja b nie stała nazyvać heta raskołam, — kaža žurnalistka. — Heta roznaje razumieńnie i roznyja prablemy. Davajcie nie budziem zabyvacca, što jość biełaruskaja dyjaspara, jakaja ŭžo vielmi šmat hadoŭ žyvie za miežami krainy. I jość prablemy, navat z dakumientami, da prykładu, jakija vielmi mocna tyčacca biełarusaŭ u ekzajle i davoli mała chvalujuć biełarusaŭ unutry.

Pačynajecca nie toje kab raskoł, prosta pastupova bierahi ŭ hetaj raki rassoŭvajucca. Unutry Biełarusi ŭ ludziej inšyja prablemy. Aryštujuć — nie aryštujuć? Jak by tut ni kazali, što biełaruskija palitzeki — heta sumnaja, niepryjemnaja i depresiŭnaja tema — ale heta toje, što biełarusaŭ unutry jakraz chvaluje.

Choć ja nie mahu skazać, što ŭsich. Vialikaja kolkaść ludziej žyvuć z šyroka zapluščanymi vačyma i ich heta zadavalniaje.

I asudžać ich, napeŭna, za heta nie varta. Tak zručna, tak biaśpiečna, i heta ŭ niejkaj stupieni apraŭdańnie ŭłasnaha vybaru. Tamu što kali ty žyvieš u žorstkaj tatalitarnaj sistemie i ničoha nie možaš zrabić — nie havaryć i nie zaŭvažać hetaha, mahčyma, heta peŭny psichałahičny vychad.

Biełarusaŭ unutry chvaluje prablema adukacyi. Biezumoŭna, prablema rostu cenaŭ, kali ty kožny dzień prychodziš u kramu, a ceny troški vyraśli».

Zrešty, i prablema atrymańnia jeŭrapiejskich viz, dadaje Ksienija Łuckina, važnaja nie tolki dla tych biełarusaŭ, chto zaznaŭ represii. Heta pytańnie mižkulturnaj kamunikacyi, baraćby z rusifikacyjaj i adtoku ludziej na ŭschod, atrymańnia jeŭrapiejskaj adukacyi i h. d.

«Situacyja ŭnutry Biełarusi ŭ paraŭnańni z 2020 hodam kardynalna źmianiłasia. Heta zusim inšaja kraina pa nastroi. Viedajecie, u nas na BT takaja situacyja była zaŭsiody: jość ennaja kolkaść ludziej, jakija zajmajucca prapahandaj, usie ich nie lubiać — ale ŭsie maŭčać. A ciapier u nas stała vialikaja kraina BT. I ŭsie maŭčać, tamu što adnaznačna buduć nastupstvy, kali ty budzieš havaryć. I heta, viadoma, strašna.

Tak što ŭ biełarusaŭ unutry krainy i pa-za joj troški roznyja prablemy, ale nam nieabchodna razmaŭlać, tamu što my ŭsio roŭna zastajemsia adnoj nacyjaj. Baluča ad taho, što čym daŭžej budzie praciahvacca hetaja situacyja, tym mienš ludziej viernucca na radzimu. A mnohija ź ich stvarali ekanomiku, i ŭnutry krainy heta mocna adčuvajecca».

Toje, što ciapier adbyvajecca z demakratyčnymi siłami, žurnalistka taksama ličyć nie raskołam, a narmalnym pracesam:

«Adkul u nas žadańnie vybudavać adzinuju sistemu z kimści na čale? Navošta asudžać kahości, chto dumaje inakš? My tady viartajemsia ŭ tuju ž łukašenkaŭskuju Biełaruś. Heta narmalny demakratyčny praces, kali ŭ adnym i tym ža hramadstvie isnuje šmat roznych mierkavańniaŭ. I kali my možam kamunikavać, značyć, my pačynajem budavać u vyhnańni demakratyčnaje hramadstva, jakoje, spadziajusia, zmožam paśla prynieści ŭ Biełaruś».

A voś čas kampramisaŭ z režymam Łukašenki, padkreślivaje eks-palitźniavolenaja, skončyŭsia jašče piać hadoŭ tamu:

«Kali ja staviła podpis pad listom da ministra infarmacyi — razumieła, što ŭ hetuju siekundu jak minimum hublaju pracu, pryčym nazaŭždy. Ale inakš my prosta nie mahli. Kampramisy stali niemahčymyja, adbyłasia niejkaja kropka bifurkacyi, hłabalny tektaničny vybuch. Tamu što ŭ nas hramadstva žyło ŭ XXI stahodździ, a ŭłada — u XX.

Usio my rabili pravilna. Kali dahetul i «kiraŭnik dziaržavy», i ŭsie prapahandysty biaskonca ŭspaminajuć 2020 hod — značyć, heta taki šnar, jaki zahaić niemahčyma. Tak, jany pomściać, baluča, ja b skazała, biesčałaviečna. Ale rana ci pozna jany pačnuć aryštoŭvać samich siabie».

• 21
• 0
• 0
• 2
• 0
• 1
• 1
• 1