Галоўны рэдактар «Нашай Нівы», а цяпер палітвязень Ягор Марціновіч шмат ездзіў па Беларусі. Адно з такіх падарожжаў было па Гомельшчыне. Ягор аб'ехаў яе практычна ўсю — ад Кармы да Жыткавічаў. І вось месцы, якія ўразілі там найбольш.
Ягор не браў да ўвагі буйныя гарады — склаў топ з меншых. Свае пуцявыя нататкі нашанівец публікаваў у Фэйсбуку. Прыводзім іх.
«Скажу шчыра, што чакаў ад падарожжа менш пазітыўных уражанняў, — пісаў галоўны рэдактар. — Але аказалася, што і тут вельмі шмат запамінальных месцаў.
1. Чачэрск
Якая там ратуша! На здымках не адразу звяртаеш увагу, што ў яе драўляныя вежы. Калі-небудзь зноў заеду паглядзець на гэты незвычайны мікс стыляў.
Таксама тут ёсць незвычайная царква на круглай плошчы. У яе нейкія дзіўныя прапорцыі, па-мойму, архітэктар адышоў ад усіх канонаў. Але ад гэтага яна робіцца яшчэ больш запамінальнай.
2. Хойнікі + Барысаўшчына
Адрозненне гэтых краёў ад Заходняй Беларусі, пра якое я раней не задумваўся: на Гомельшчыне абсалютная большасць архітэктурных аб’ектаў пабудаваная пасля далучэння земляў да Расійскай імперыі новымі гаспадарамі. У выніку выглядае ўсё іначай.
У Хойніках ёсць прыгожая блакітная сядзіба пачатку XX стагоддзя, цяпер у ёй краязнаўчы музей. Існаванне любой бюджэтнай арганізацыі ў помніку архітэктуры — гэта пазітыўны фактар у нашых умовах, прынамсі нейкія грошы будуць ісці, таму будынак не павінен разваліцца.
Барысаўшчына — гэта гіганцкая воданапорная вежа, асноўнае, што засталося ад сядзібы. Пяць паверхаў! Кажуць, у брэжнеўскія часы ў яе засялілі людзей.
3. Юравічы
Тут я ўжо ў трэці-чацвёрты раз, але мястэчка надзвычай мілае. Праўда, як на мой густ, то ў Юравічах адначасова развіваюцца дзве тэндэнцыі. Гара, на якой знайшліся першыя сляды чалавека, становіцца ўсё больш турыстычнай — зручныя лесвіцы, музей у гары, нейкія вігвамы паставілі нават.
А вось праваслаўны манастыр на месцы езуіцкага калегіума… Я амаль ніколі не крытыкую рэстаўрацыю, але гэта рэальна трындзец. Заляпіць цагляную сцяну слоем цэменту шмат мазгоў не трэба, але выглядае выродліва. Юравічы пяць гадоў таму — прыгажасць, а праз пяць гадоў, думаю, з’явіцца сайдынг. Шклапакеты ўжо ёсць, калі што».
***
Падарожнічайце па Беларусі і дзяліцеся сваімі ўражаннямі з Ягорам у лістах!
Пісаць палітзняволеным нашаніўцам можна па адрасе: СТ-4, Магілёў, вул. Крупскай, 99А, 212011,
Марціновічу Ягору Аляксандравічу,
Скурко Андрэю Генадзевічу.
Цяпер чытаюць
Лосік: Я мусіў выйсці ў чэрвені разам з Бяляцкім, але ў апошнюю хвіліну нас замянілі на іншых1
Каментары