Małady biełaruski kryminalnik trapiŭ na vajnu, zdaŭsia ŭkraincam i krasamoŭna apisaŭ paradki ŭ rasijskaj armii
Na vajnu 31-hadovy Ihar Sakałoŭski trapiŭ z departacyjnaj kamiery: bajučysia, što dziesiać hadoŭ nie zmoža trapić u Rasiju, pahadziŭsia na prapanovu «prosta pajechać pastralać pa ptuškach — i dadomu». Abiacanki nie spraŭdzilisia, zamiest «čaćviortaj linii frontu» jaho adpravili pad Vaŭčansk, ale ŭ šturm adpravili tolki vypampavaŭšy ŭsie hrošy.
Videa z hramadzianinam Biełarusi Iharam Sakałoŭskim źjaviłasia ŭ telehram-kanale ŭkrainskaha prajekta «Nie čakaj mianie z Ukrainy».
Pa źviestkach «Biełpoła», 31-hadovy Sakałoŭski pachodzić ź vioski Haradzišča Minskaha rajona. Sakałoŭski — recydyvist. U jaho šeść sudzimaściaŭ, pieršaja ź ich — u 15 hadoŭ. U anamnezie ŭčynienyja paŭtorna kradziažy i rabunki.
Jak i kali biełarus apynuŭsia na terytoryi Rasii, nieviadoma, jak i toje, čym jon tam zajmaŭsia. Na front u vyniku jon trapiŭ z kamiery časovaha ŭtrymańnia, rychtujučysia da departacyi na radzimu.
Pahadziŭšysia na kantrakt z rasijskaj armijaj, Sakałoŭski adrazu ž znajšoŭ siabie ŭ frantavym Vaŭčansku.
«Pakul dajšoŭ da horada, ja bačyŭ, kolki ruskich sałdat lažać niežyvych. Prosta adzin na adnym. I blin, prosta idzieš, i cieraz adnaho… adzin cieraz adnaho pierakročvaješ. Mnohija navat nie dajazdžajuć. Zavodziać matałyhi ź ludźmi — i ich raźbivajuć drony», — apisvaje Sakałoŭski svoj niečakany vopyt.
Ale z adpraŭleńniem biełarusa na śmierć u šturmie kamandavańnie zaciahvała, pakolki zrazumieła, što ŭ jaho jość hrošy.
«Čechi (čačency. — NN) kazali: «Davaj hrošy, inačaj my ciabie adpravim u šturmak». Adzin raz ja addaŭ 100 tysiač [rasijskich rubloŭ] i [jašče] 50 [tysiač] zabrali, druhi raz pieravioŭ 300 tysiač, ahułam 450 (kala $6000. — NN). Potym mnie rezka skazali addavać hrošy, budziem adčyniać tatu-sałon. Skinulisia tak, što ja pabudavaŭ im tatu-sałon: usio kupiŭ, usie materyjały. Tamu što ŭ mianie nie było vybaru. Ja nie moh admović. Ja viečna ŭ padvale, chlavie i viečna niešta rablu. Ja trapiŭ u rabstva. U pałon da svaich ža sałdat», — raskazvaje Sakałoŭski.
Svajho kamandzira, niejkaha Viktara «Krupje» Krupinskaha z 83-ha pałka apisvaje jak schiematoźnika, jaki pryciahnuŭ svaju radniu i siabroŭ na terytoryju samaabvieščanych respublik, i chacia ŭ bajavych dziejańniach tyja nie ŭdzielničajuć, a žyvuć raźmieranym mirnym žyćciom, de-jure jany atrymlivajuć zarobki i rekietujuć takich zalotnych sałdat, jak sam Sakałoŭski.
«Tak stavilisia, što ty biełarus, ty handon. My ciabie zaraz jo*niem, i ciabie nichto šukać nie budzie, kamu ty treba. Takoje staŭleńnie», — kaža jon.
Dziakujučy paradzie adnaho z sasłužyŭcaŭ Sakałoŭski ŭtaiŭ ad kamandavańnia svoj knopkavy telefon (smartfon adabrali i kantralavali tam pierapisku) i paviedamiŭ svajoj maci ŭ Biełaruś, dzie i ŭ jakoj situacyi znachodzicca.
Nieviadoma, ci dapamahała taja synu materyjalna, ale ŭ vyniku napisała zajavu ŭ rasijskuju prakuraturu, pra što stała viadoma ŭ čaści.
«Tady ŭ mianie načalstva adabrała i paroli ad [bankaŭskich] kart, pieraviali ŭ inšy połk i adrazu ž pavieźli na front adnym dniom, na zaboj. Ja zrazumieŭ, što mianie adpravili ŭ adzin bok, kali ja staŭ niepatrebnym. Ni pašpart, ni vajenny bilet nie addali», — aburajecca jon i krasamoŭna apisvaje kampaniju, jakaja sabrałasia na apošni šturm.
«Adpravili takich chłopcaŭ, chto ledź chodzić, ci chto niepatrebny.
Tam pacan u dźvie nahi paranieny. Jaho treba vyvodzić u sančaść, akazvać miedycynskuju dapamohu. Kažuć — iści zmoža? Chaj idzie, kapać zmoža.
Chłopiec išoŭ za mnoj, jamu adarvała stapu, nazad jaho nie viarnuć. Nas ža tudy adpraŭlajuć, pchajuć, kab nas dalej raniła. Usie razumiejuć, što nazad nas nichto vyvodzić nie budzie, prosta na zaboj.
Kitajec niejki, viedaju tolki pazyŭny — «Les». Jon nie razumieje ni ruskaj, ni anhlijskaj, tolki kitajskuju. Ja nie moh ź im razmaŭlać, palcami pakazvaŭ. Jak ja razumieju, jaho taksama dzieści za dakumienty pryniała palicyja i skazali «idzi pavajuj i ŭsio narmalna budzie». Niekatoryja nie razumiejuć, kudy iduć. Voś kubincy byli, jany navat nie razumieli, jany dumali heta vučeńni, a ŭžo na vajnie byli. Voś jak heta adbyvajecca.
Navat nie skazali, što voś tut les — i tam užo za im USU. Ja prosta ŭ šoku. Mianie, niepadrychtavanaha bajca…», — aburajecca biełaruski kryminalnik.
Taksama jon kaža, što čuŭ pa radyjo zahady zabivać «admaŭlencaŭ», kali takija sustrenucca pa darozie.
«Ja sam zdaŭsia ŭ pałon, tamu što mianie adpravili tudy prosta na zaboj», — patłumačyŭ pryčynu svajho ŭčynka Sakałoŭski.
Staŭ hierojem Mahiloŭskaha ŭniviera, źbiraŭ falkłor, pracavaŭ na biełarusizacyju sadkoŭ — raskazvajem pra Jaŭhiena Bojku, asudžanaha za salidarnaść z palitviaźniami77
Kamientary
Tvoj słuha
Jaśka-haspadar z-pad Vilni»
Niamieckaja caryca Maskoŭskaj ardy «Alaksandra», nie šmat kantaktavała z prostymi maskalami
Ale ž pry śviedkach kazała :
Niki, maj łov, maskali lubiać BIZUN !