«Кейс Сахашчыка»: а колькі яшчэ палкоўнікаў і генералаў беларускай арміі маюць пад падушкай расійскі пашпарт?
Учора высветлілася, што Валерый Сахашчык, «міністр абароны» ў пераходным кабінеце Святланы Ціханоўскай, атрымаў расійскі пашпарт пасля развалу СССР як вайсковец, а ў наступным карыстаўся ім у перыяд актыўнага бізнэсу ў Афрыцы, калі ўжо даўно не служыў. Але веданне гэтага факта нараджае іншае пытанне — а колькі дзейных палкоўнікаў лукашэнкаўскіх узброеных сілаў трымаюць расійскія пашпарты пад падушкай? Вось што кажуць апытаныя «Нашай Нівай» афіцэры.
Цяпер валодаць расійскімі пашпартамі могуць тыя беларускія афіцэры, якія пачыналі службу за часамі СССР. А гэта значыць, што ад падпалкоўнікаў (калі не пашчасціла) да генералаў. Усё высокапастаўленыя кадры.
Намеранай работы па выяўленні ўласнікаў расійскіх пашпартоў контрвыведкай і службамі ўласнай бяспекі беларускіх сілавых ведамстваў, кажуць нашы суразмоўцы, не вядзецца.
Збольшага пра такія выпадкі, як і з Сахашчыкам, становіцца вядома выпадкова.
«У МУС такіх спрабавалі выяўляць і выціскаць з ведамства, дакладна памятаю адзін момант са звальненнем палкоўніка са штаба МУС, які атрымаў расійскае грамадзянства ў 1993-м, калі быў вайскоўцам. Праводзілася доўгая праверка законнасці атрымання расійскага грамадзянства і афіцыйная выснова стала такой: пашпарт РФ і знаходжанне на службе ў органах унутраных спраў несумяшчальныя.
Але тут ёсць нюанс, што ён выпадкова сам выдаў гэты момант сваёй біяграфіі. Рэальнасць жа наступная — ніхто мэтава расійскае грамадзянства не выяўляе. Галоўнае, каб не было карты паляка, вось у гэты бок Упраўленне ўласнай бяспекі рые», — сказаў нам высокапастаўлены міліцыянер.
«Да канца нулявых праскоквалі выпадкі, што звальнялі тых, у каго выяўлялі расійскі пашпарт. Ведаю пра выпадковыя выяўленні. Калі хто разумны, то яны, пэўна, зрабілі высновы і заціхарыліся. А Сахашчыка не асуджаю, я так разумею, што на момант перавыдання пашпарта ён у краіне не жыў, у войску не служыў, займаўся бізнэсам і карыстаўся чужым пашпартам у бізнэс-інтарэсах», — сказаў іншы афіцэр.
Нашы суразмоўцы кажуць, што праз недасяжнасць расійскіх пашпартных баз выявіць колькасць афіцэраў-«расіянаў» немагчыма, усё толькі ў тэорыі.
«У нас шмат хто з былых афармляюць ВНЖ у Расіі, каб атрымліваць вайсковую пенсію там. У большасці на гэтым моманце нічога не ёкае. Думаю, што такіх, хто трымае пад падушкай расійскі пашпарт на ўсялякі выпадак, — нямала.
Пераважна ўсе яны ў Генштабе і цэнтральным апараце Міністэрства абароны, сыходзячы з магчымасцяў па ўзросце. Думаю, добра было б праверыць на факт наяўнасці расійскага пашпарта спадара Белаконева. Зрэшты, вядомыя выпадкі, што асобныя афіцэры кіруючых вайсковых органаў прыязджаюць на работу на машыне з расійскімі нумарамі», — сказаў высокапастаўлены ваенны.
«У цэлым з існай сістэмай нічога незвычайнага ў прывязанасці да Расіі няма. Для афіцэршчыны гэта і ідал, і карміцелька. Калі былі крызісы ды дэвальвацыі, у Расію многія з'язджалі проста на працу, паслаўшы службу. Даходзіла да таго, што жонкі афіцэраў прыносілі рапарты, спецсродкі, пасведчанне службовае, матэрыялы, а на пытанне, дзе муж, адказвалі, што ўжо колькі дзён, як у Смаленску на будоўлі, бо жыць няма за што», — сказаў яшчэ адзін наш суразмоўца.
«Наша Ніва» спытала ў прадстаўнікоў «Байпол», ці ацэньвалі яны колькасць грамадзян Расіі ў вышэйшых эшалонах сілавікоў, але яны сказалі, што не маюць такой інфармацыі, дапусціўшы, што «такіх нямала».
Цяпер чытаюць
Кныровіч расказаў, чаму былы дырэктар аршанскіх заводаў пасля вызвалення пайшоў ваяваць за Расію, дзе і загінуў1
Каментары
Дарэчы - добра што гэта ўскрылі. Гэта сьведчыць якая насамрэч наша армія, міліцыя і гэбэ