Andrej Pavuk uładkavaŭsia kiroŭcam tralejbusa ŭ Vilni i raskazaŭ, jak jano

«1400 jeŭra na ruki»

Dla Andreja novaja praca cikavaja: «Žyvieš razam z horadam: pračynaješsia ź im i zasynaješ, sacyjalna karysnaja pasłuha, dapamahaješ ludziam».

Pajści ŭ kiroŭcy tralejbusa padšturchnuła niekalki pryčyn. Pa-pieršaje, nieabchodny stabilny zarobak i sacyjalny pakiet. Pa-druhoje, Andrej chacieŭ pracavać u ruskamoŭnym asiarodździ, bo nie vałodaje litoŭskaj movaj, tamu praca ŭ tralejbusnym depo była dla jaho samaj kamfortnaj.

Pavialičyć

«Kali byŭ dvornikam, tam mienš płacili, — 500 jeŭra, ale nie na poŭnuju staŭku byŭ. Tam ty adzin pracuješ, ni z kim nie kamunikuješ, a tut choć ludziej pahladziš, siabie pakažaš. Tut zarobak 1400 jeŭra na ruki, raz na hod dajuć 600 jeŭra na miedycynskija pasłuhi. 

Jak biełarus-emihrant ja razumieju, što treba raźličvać tolki na siabie, nie čakać dapamohi ci hrantaŭ. Voś treba krucicca samomu. I heta dobraja taktyka. Tamu što spadziavacca na kahości — budzieš žabravać», — ličyć jon.

«Navučańnie biaspłatnaje, ale treba paśla adpracavać paŭhoda»

Maršruty ŭ Andreja roznyja. Tralejbus błohieru dali stary, biez kandycyjaniera. Ale za śpioku dapłačvajuć — kolki kankretna, Pavuk nie viedaje. 

«Kazali, što buduć mianiać park, staryja «škody» ŭtylizujuć, kupiać novyja. I ŭvohule skazali, što aŭtobusy taksama z časam elektryčnyja stanuć», — kaža jon.

U tralejbusnym depo byvaje dva hrafiki. Razryŭny hrafik uklučaje praciahły pierapynak pamiž źmienami (naprykład, pracuješ niekalki hadzin uranicy i niekalki hadzin uviečary), a niepieraryŭny — 8 hadzin zapar razam z abiedam. Pracoŭny tydzień zvyčajna piać dzion, možna pracavać i na vychodnych za padvojenuju staŭku.

«Vučyŭsia kiravać prykładna miesiac. Płaciać vučniam 800 jeŭra stypiendyi dvuma tranšami. Navučańnie biaspłatnaje, ale treba paśla adpracavać paŭhoda.

Jość svaja śpiecyfika kiravańnia, kaniečnie, ale pryvyk chutka. Učora, naprykład, złamaŭsia hidraŭzmacnialnik, rul ciažka kruciŭsia, daviałosia jechać na bazu, prajšoŭ bajavoje chryščeńnie. Uvohule tralejbuśnikaŭ tut vielmi nie chapaje, bo praca niaprostaja: u aŭtobuśnika adna daroha, a ŭ tralejbuśnika dźvie — adna źvierchu, druhaja pad kołami».

Pavialičyć

Pracuje Andrej u depo jašče tolki try dni. Na bujnych pasažyraŭ za hety čas nie traplaŭ. 

«Ale na telefon staviać śpiecyjalnaje prykładańnie, kab vyklikać palicyju, kali takoje budzie. Kiroŭca nie pavinien u hetym raźbiracca, treba siadzieć u kabincy i čakać», — raskazvaje jon.

Praŭda, siońnia błohier rezka zatarmaziŭ — i ŭ sałonie ŭpała piensijanierka. Pavuk budzie pisać tłumačalnuju.

«Kali vučyŭsia, to niekatoryja litoŭcy mianie paznavali»

Błohier budzie praciahvać pracavać i na «Biełsacie». Kaža, što niama prablemy sumiaščać dźvie nahruzki.

«Za leta nazvaniŭ čynoŭnikam, materyjały jość na prahramy, budu pastupova rabić, — tłumačyć Andrej. — Na «Biełsacie» płaciać hrošy tolki praź miesiac paśla padačy faktury, možna siadzieć biez hrošaj. A kali ty fakturu niapravilna padaŭ, ty jaje pieraroblivaješ i znoŭ čakaješ miesiac. Tut ža — avans i zarobak stabilny. Ja nie vahaŭsia z rašeńniem, bo inšyja varyjanty byli abmiežavanyja: budoŭla, naprykład, ciažkaja praca». 

Kalehi pa pracy ŭ Andreja z roznych krain. Jość emihranty z Uhandy, naprykład. Ale bolšaść — litoŭcy, jakija viedajuć ruskuju movu. 

«Kali vučyŭsia, to niekatoryja litoŭcy mianie paznavali. Tam taki kantynhient, možna skazać, saŭkovavatych ludziej. Heta adčuvajecca, ale ź inšaha boku heta taksama cikava. Niekatoryja voś abmiarkoŭvali savieckaje piva, uspaminali, jakoje jano było raniej i jakoje jość ciapier, typu nie takoje. A chto jaho viedaje, jakoje raniej było? Moža, tady z haładuchi jano i zdavałasia smačnaje».

• 86
• 0
• 2
• 5
• 1
• 0
• 0
• 1