«Часам здаецца, тут не застанецца людзей»: меркаванне айцішніка з самага беднага раёна
У Шаркаўшчынскім раёне Віцебскай вобласці таксама ёсць айцішнікі. Devby.io пагутарыў з адным з іх.

Паводле Белстата, у 2025 годзе самы нізкі сярэдні ўзровень заработнай платы ў Беларусі адзначаны ў Шаркаўшчынскім, Расонскім, Мёрскім, Брагінскім і Дрыбінскім раёнах. Паводле афіцыйных даных, ва ўсіх гэтых рэгіёнах сярэдняя зарплата не перавышае 2 тысяч рублёў (каля $671).
І падобна, што гэтым раёнам не прывыкаць да ролі эканамічных аўтсайдэраў. Так, у лістападзе 2024 года самымі маленькімі зарплатамі ў Беларусі таксама мог пахваліцца Шаркаўшчынскі раён. Ды і ў астатніх рэгіёнах з цяперашняй пяцёркі адстаючых сярэднія зарплаты былі зусім невялікімі.
Зірнуць вачыма айцішніка на жыццё і працу ў адным з самых бедных раёнаў Беларусі дапамог Міхаіл (імя зменена). Ён жыве ў Шаркаўшчынскім раёне, вучыцца ў адным з буйных гарадоў, а зараз аддалена праходзіць стажыроўку на ІТ-вакансіі.
— Адчуваецца як-небудзь на практыцы, што вы жывяце і працуеце ў самым бедным рэгіёне краіны?
— Шчыра кажучы, праблемы адчуваюцца. У многіх сферах стаіць пытанне кадраў (што не навіна для сельскай мясцовасці), а прыязджаючы дадому з ВНУ я рэгулярна чую пра нейкія скарачэнні ці спрашчэнні ў некаторых структурах. Што, вядома, не цешыць.
Мае аднагодкі, як і многія ў наш час, не жадаюць працаваць тут і шукаюць больш магчымасцяў для самарэалізацыі ў абласных цэнтрах, іншых гарадах.
— Статус «самага беднага раёна Беларусі» уплывае на інфраструктуру, медыцыну, адукацыю? Гэтая сітуацыя неяк змяняецца з ходам часу?
— Нягледзячы на складаную сітуацыю, заўважна, што адміністрацыя раёна пастаянна спрабуе ўнесці станоўчую дынаміку ў развіццё раёна і знайсці нейкія кампрамісы ў медыцынскай сферы, у адукацыі. Абнаўляецца інфраструктура, і мне знаходзіцца на радзіме па-ранейшаму прыемна.
— Па адчуваннях, наколькі складаней ураджэнцу Шаркаўшчынскага раёна паступіць на ІT-спецыяльнасць у ВНУ, чым жыхарам больш заможных рэгіёнаў?
— Я думаю, што ўраджэнец глыбінкі ў Беларусі мае столькі ж шанцаў паступіць на ІТ-спецыяльнасць, колькі і гарадскі хлопец.
Не сакрэт, што шлях у ІТ патрабуе моцнага духу, матывацыі, выразных мэт і вялізнага жадання. Што, у сваю чаргу, можа мець абсалютна кожны, незалежна ад месца нараджэння.
— Ці ёсць у вас знаёмыя з вашага раёна, якія таксама вучацца або працуюць у ІТ?
— У маім атачэнні шмат людзей, якія звязваюць жыццё з ІТ. Яны паступаюць у тэхнічныя ВНУ, шукаюць стажыроўкі/вакансіі. Да таго ж у мясцовых школах ёсць добрыя праграмы для ўдзелу ў розных тэхнічных канферэнцыях абласнога/рэспубліканскага маштабу. Так што я не буду здзіўлены, калі выявіцца, што шмат школьнікаў Шаркаўшчынскага раёна хочуць развівацца ў гэтым кірунку.
Тым не менш, я не магу ўявіць добрую карціну ў будучыні, асабліва пасля размоў з равеснікамі. Часам здаецца, што пасля сыходу старэйшага пакалення ў раёне зусім не застанецца людзей.
Цяпер чытаюць
Зніклы Анатоль Котаў быў партнёрам самага высокапастаўленага беларускага разведчыка, які пераехаў у Польшчу. Тут можа быць ключ да разгадкі яго знікнення

Зніклы Анатоль Котаў быў партнёрам самага высокапастаўленага беларускага разведчыка, які пераехаў у Польшчу. Тут можа быць ключ да разгадкі яго знікнення
«З татам вырашылі: наспеў час вучыцца па-беларуску». Жанчына расказала, як у 80-я гады ездзіла за 20 кіламетраў ад Мінска дзеля адукацыі на роднай мове

Каментары