«Statkieviča ŭ kałonii pasprabavali kinuć pad stanok, kab zabić. Jon adchiliŭsia i tolki złamaŭ ruku» — Šulman pra pačatak 2010-ch

Hienadź Šulman — pradziusar, dyrektar pradziusarskaha centra «Kłas-Kłub DK». Uładalnik licenzii na kancertna-hastrolnuju dziejnaść u Biełarusi №1. U 2009‑m byŭ aryštavany, atrymaŭ 6 hadoŭ kałonii z kanfiskacyjaj majomaści pa artykule za machlarstva. Sumu naniesienych Šulmanam strat sud acaniŭ amal u $162 tysiačy.

Štraf za spakoj

Pa słovach Šulmana, kantrol z boku orhanaŭ za jaho biznesam byŭ nie prosta naminalnym — siłaviki rehularna naviedvali jaho ofis. Tak, pierad kancertam Patrysii Kaas jany pryšli pierakanacca, što firma — nie adnadzionka i nie «kidałava».

Adnak situacyja źmianiłasia ŭ 2005 hodzie, paśla narady ŭ Łukašenki, dzie toj raskrytykavaŭ pryvatnych arhanizataraŭ za vyvaz valuty z krainy i zhadaŭ kampaniju Šulmana «Kłas-Kłub».

«Na nastupny dzień da nas pryjšli ŭsie mahčymyja i niemahčymyja pravierki, jakija tolki možna było prysłać: ABEZ, Dziaržkantrol… Rajonnaja padatkovaja taksama pryjšła, ale joj miesca nie było, niama kudy było sadžać», — uzhadvaje pradziusar.

Jak raskazvaje Šulman, praviarajučyja damovilisia, što asnoŭnuju pracu zrobić Dziaržkantrol, a astatnija zrobiać vysnovy pa ich daviedcy. Finansavych parušeńniaŭ nie znajšli, ale prosta tak pajści siłaviki nie mahli.

«Jany skazali majmu buchhałtaru: «Sofja Michajłaŭna, pahavarycie z vašym dyrektaram. My ŭ vas ničoha nie znajšli, ale my nie možam pajści z pustymi rukami. Kali my pojdziem z pustymi rukami, da vas pryjduć inšyja ludzi i budzie jašče horš». U vyniku jana vytarhavała paŭtary tysiačy. Za paŭtary tysiačy dalaraŭ štrafu jany pra nas jak by zabylisia», — raskazaŭ Šulman.

Siabroŭstva z kryminalnym aŭtarytetam

Niahledziačy na adkupnyja, pradziusar zastavaŭsia na kručku. Jak pryznajecca sam Šulman, pryčynaj było jaho blizkaje siabroŭstva z kryminalnym aŭtarytetam Lvom Epštejnam (Lova Bialmo). Hetaja suviaź nie davała spakoju siłavikam.

Jak tłumačyć Šulman, z synam kryminalnaha aŭtaryteta Alaksiejem jon vučyŭsia ŭ adnym kłasie. Chłopcy byli najlepšymi siabrami. Na toj čas jon ničoha nie viedaŭ pra baćku siabra, jakoha ni razu nie bačyŭ.

Paśla vośmaha kłasa ich šlachi razyšlisia, i siabroŭstva adnaviłasia ŭ 1990-ja. Tolki tady pradziusar daviedaŭsia, jakoje vysokaje miesca ŭ kryminalnaj ijerarchii zajmaje baćka jaho siabra.

Siemji Šulmana i kryminalnaha aŭtaryteta nastolki zblizilisia, što stali amal rodnymi. Dla pradziusara hetaje siabroŭstva stała harantyjaj biaśpieki ŭ niespakojnyja 90‑ia hady. Bolš za toje, kryminalny aŭtarytet pazyčaŭ biez pracentaŭ hrošy dla arhanizacyi hastrolaŭ zorak estrady.

Sam Lova Bialmo razam sa svaimi siabrami rehularna prysutničaŭ na mierapryjemstvach, arhanizataram jakich byŭ «Kłas-Kłub DK».

Jak zhadvaje Šulman, znajomy pałkoŭnik z MUS papiaredžvaŭ jaho padčas sakretnych sustreč:

«Hiena, lažyć na ciabie papka. Ja sprabuju pierakanać ludziej, što ty nie machlar, što ty narmalny, što ty čysty kancertny arhanizatar i što ŭ ciabie nijakich inšych dumak i idej niama. I ŭsio roŭna nie chočuć jany ŭ heta vieryć. Usio roŭna jany nie prybirajuć hetuju papku sa svaich aktyŭnych stałoŭ».

Paćviardžeńniem hetych słoŭ, jak zhadvaje pradziusar, staŭ čarhovy prychod u ofis načalnika HUBAZiKa z bajcami. Paśla pieratrusu, jaki znoŭ ničoha nie daŭ, adbyłasia razmova sam-nasam. Siłavika cikaviła tolki adno: čamu paśpiachovy biznesmien tusujecca sa złodziejem u zakonie.

«Jon mianie advodzić u bok i kaža: «Rastłumač, jakoje dačynieńnie ty maješ da Lovy? Mianie bolš ničoha nie cikavić. Što adbyvajecca? Čamu ja nie mahu nie źviartać na ciabie ŭvahi?»

Pa słovach Šulmana, jamu pryjšłosia malavać na papiery schiemu svajho žyćcia, tłumačačy, što Lova — baćka jaho školnaha siabra, i ich adnosiny majuć siamiejny, a nie kryminalny charaktar.

Sam «aŭtarytet» na toj čas užo žyŭ u Maskvie, ale rehularna pryjazdžaŭ u Minsk dziela adnoj mety — asabista atrymać piensiju na pošcie.

Kancert Džo Kokiera i zdrada siabra

Jak pryznajecca Šulman, uvaha z boku siłavikoŭ adbiłasia na biznesie, jaki pačaŭ zvužacca jak šahrenievaja skura. Finalnym akordam stała historyja z arhanizacyjaj kancerta Džo Kokiera. Kantrakt kaštavaŭ $150 tysiač. Kab unieści pieršyja 50%, pradziusar pazyčyŭ $75 tysiač u svajho blizkaha siabra Loni.

Kantrakt byŭ zaklučany ŭ 2006 hodzie z adkrytaj dataj — čakali, pakul artyst pajedzie ŭ tur. Čas išoŭ, kancerta nie było, i kredytor u 2008 hodzie pačaŭ patrabavać hrošy nazad.

Pa słovach Šulmana, jon viartaŭ doŭh bujnymi tranšami — pa $20‑25 tysiač, spadziejučysia zakryć pytańnie za košt abarotnych srodkaŭ inšych kancertaŭ.

«I ŭ pačatku 2009 hoda ŭ vyniku mnie pryjšła paviestka, kab ja pryjšoŭ da śledčaha», — zhadvaje pradziusar. Tady spravu nie zaviali, bo Šulman pradstaviŭ raśpiski ab viartańni hrošaj. Śledčy jamu tady paviedamiŭ, što aŭtar zajavy — siabar Lonia.

Adnak praz vosiem miesiacaŭ usio pačałosia znoŭ. Novy śledčy davioŭ spravu da kanca pa novych zajavach jaho siabra.

Jak zaŭvažaje Šulman, tolki ŭ źniavoleńni jon zrazumieŭ, što staŭ achviaraj padmanu z boku ŭłasnaha siabra.

«Kali mianie ŭžo zakryli, kali praz hod pačalisia śledčyja dziejańni, i na sud prychodziŭ jon i hetyja chłopcy, ja zrazumieŭ, što jon im hrošy nie addavaŭ.

Što jon pakidaŭ ich sabie, kažučy im pra toje, što ja nie addaju. I jon uvohule sprabavaŭ zrabić tak, kab ja nie toje što spałochaŭsia, a davieści mianie da takoha, kab ja dzieści adniekul uziaŭ i addaŭ. A ja ŭžo nie moh niadkul uziać, tolki ad siabie».

U vyniku Hieorhija Šulmana pryhavaryli da 6 hadoŭ kałonii. Kancert Džo Kokiera ŭsio ž adbyŭsia, ale dyvidendy ź jaho atrymlivali ŭžo inšyja ludzi.

Pavialičyć

Sustreča ź Mikołam Statkievičam

U kałonii Hienadź Šulman znachodziŭsia ŭ susiednim atradzie ź Mikałajem Statkievičam, jaki paśla vybaraŭ 2010 hoda byŭ asudžany na 6 hadoŭ kałonii. Palityk znachodziŭsia ŭ šostym, a pradziusar — u piatym atradzie.

Šulman adznačaje, što ich šlachi pierasieklisia tolki adnojčy, ale pry vielmi dramatyčnych abstavinach — «kali jaho hetyja sučynyja viaźni pasprabavali kinuć pad stanki»:

Jak zaŭvažaje Šulman, sam jon nie bačyŭ, jak usio adbyvałasia, ale, pa raspoviedach inšych, była sproba vydać usio za niaščasny vypadak na vytvorčaści:

«Statkieviča pasprabavali kinuć pad stanok. Jon adchiliŭsia i tolki złamaŭ ruku. A hałoŭnaja meta była — zabić».

Jon sa Statkievičam sustreŭsia ŭžo paśla hetaha incydentu, u «łakałcy» — aharodžanaj terytoryi kala baraka. Ubačyŭšy palityka sa złamanaj rukoj, Šulman vyrašyŭ prapanavać dapamohu.

«Ja ŭbačyŭ jaho z zahipsavanaj rukoj. Padyšoŭ, my pavitalisia. Spytaŭ: «Moža być, niejkija miedykamienty, štości treba?». [A jon adkazaŭ]: «Nie treba ničoha. I naohuł, Hiena, nie padychodź da mianie, tabie ž horš budzie». Nu, okiej, ja ŭsio zrazumieŭ», — uspaminaje pradziusar toj karotki dyjałoh.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0