Tvar z vokładki: Jaŭhien Saŭčanka z Homiela ŭvajšoŭ u lik suśvietnych top-madelaŭ

Ich pryhožyja tvary milhajuć na vokładkach samych viadomych hlancavych časopisaŭ, a strojnyja nožki ŭpeŭniena mierajuć krokami lepšyja suśvietnyja podyumy. Trapić u madelny biznes i raskrucicca marać miljony dziaŭčat i chłopcaŭ. Ale ščaślivy kvitok vypadaje tolki adzinkam.

Jak vypadak na prypynku dapamoh doŭhavałosamu błandzinu z andrahiennaj źniešnaściu apynucca ŭ śpisie samych zapatrabavanych biełaruskich madelaŭ na Zachadzie? Čamu chłopcy adčuvajuć siabie kamfortniej u fešn-industryi, čym dziaŭčaty? Ci kacirujecca tradycyjnaja słavianskaja źniešnaść? Što nie zadavalniaje ŭ našych madelach zamiežnych zakazčykaŭ? Ab hetym i mnohim inšym raspavioŭ top-madel Jaŭhien Saŭčanka.

Chłopiec što treba

— Jaŭhien, jak vas adkryli dla madelnaj spravy? Viedaju, što niekatoryja abivajuć parohi madelnych škoł jašče z maładych hadoŭ, za ručku z mamami i tatami…

— Vypadkova. Niejak raz ja siadzieŭ na prypynku ŭ svaim rodnym horadzie Homieli. I raptam da mianie padyšła dziaŭčyna pa imieni Palina. Jana pracavała ŭ miascovaj madelnaj škole. I pacikaviłasia, ci nie chaču ja z takoj źniešnaściu pasprabavać siabie ŭ madelinhu. I ja, nie razdumvajučy, adkazaŭ: «A čamu b i nie?» Na toj momant mnie było 20 hadoŭ, ja vučyŭsia na fizičnym fakultecie Homielskaha ŭniviersiteta imia Skaryny, surjozna zachaplaŭsia karate. Voś tak i staŭ zajmacca, vučycca asnovam i nie zaŭvažyŭ, jak pastupova ŭciahnuŭsia.

Praź niejki čas, kinuŭšy vučobu, pajechaŭ u Kijeŭ na kastynh.

Pa darozie tudy zajšoŭ najbujniejšaje ahienctva madelaŭ, jakoje paśpiachova pracuje na rynku Ukrainy ŭžo bolš za 15 hadoŭ. Zapoŭniŭ ankietu. I ŭžo praz 2 miesiacy mianie adpravili skarać Paryž. Mienavita tam pačałasia pa-sapraŭdnamu prafiesijnaja karjera madeli.

— Jak na takija rezkija pieramieny ŭ žyćci adreahavali baćki?

— U cełym pastavilisia stanoŭča. Jak były vajskoviec, tata samu ideju stać madellu razhladaŭ ź vialikaj dolaj skieptycyzmu. Praŭda, potym zrazumieŭ, što heta sapraŭdy dobra ŭ mianie atrymlivajecca. I ciapier jon šmat mnie dapamahaje, padtrymlivaje, što asabliva važna ŭ madelnym biznesie.

— Jak vas, pačatkoŭca, sustreli ŭ Paryžy, u samym sercy suśvietnaj mody?

— Jak tolki prylacieŭ u Paryž, adrazu ž prystupiŭ da pracy. Źniaŭsia dla viadomaha hlancavaha časopisa L'officiel Hommes Paris. Jon aryjentavany na mužčyn, jakija cikaviacca modaj i stylem.

23 staronki tolki mianie.

Zatym, viadoma, byli zdymki i dla inšych časopisaŭ. Na samaj pieršaj Fashion Week udzielničaŭ u šou Dior Homme, Jean Paul Gaultier, Rick Owens.

— Paśla Paryža vy rvanuli ŭ Ńju-Jork…

— Tam ja zdymaŭsia dla časopisaŭ, znoŭ ža ŭdzielničaŭ u šou, naviedvaŭ kastynhi. Daviałosia źniacca, darečy, dla VOGUE Italia z top-madellu, ikonaj stylu Krysten Mak-Mienami i fatohrafam № 1 u śviecie Styvienam Mejziełam, a jašče dla New York Times sa śvieckaj ilvicaj, madellu, dyzajnieram, kalekcyjanieram adzieńnia, spadkajemcaj impieryi Guinness Dafna Hines. Kali vydavałasia volnaja chvilinka, hulaŭ pa horadzie sa svaim siabram Devidam.

Apieracyja «Adaptacyja»

— Što było samym ciažkim na pieršy čas ŭ madelnym biznesie? Da čaho pryjšłosia pryvykać?

— Asnoŭnaja składanaść zaklučałasia ŭ tym, što nieabchodna było dobra hutaryć pa- anhielsku. U pracy heta vielmi važna — svabodna razmaŭlać z kastynh- dyrektarami, raskazvać pra siabie. Ja ž, na žal, movu viedaŭ drenna. A jašče ciažka było aryjentavacca ŭ miehapolisach.

— Nie strašna było vyjści pieršy raz na suśvietny podyum? Usio ž taki ŭzrovień, adkaznaść.

— Skažu tak: nie strašna, a vielmi chvalujuča. Heta było šou amierykanskaha dyzajniera Ryka Oŭensa. Ale samaje chvalujučaje i samaje vialikaje šou sa mnoj — heta, viadoma ž, Dior Hommes. Mianie zapałaniała zachapleńnie, pierapaŭniali emocyi. Čaho varta było tolki zirnuć na niejmaviernaj fantazii dekaracyi!

— Jakija patrabavańni pradjaŭlajuć da vas madelnyja ahienctvy? Naprykład, nie stryhčy vałasy, nie papraŭlacca, nie zaharać, nie abzavodzicca siamjoj, nijakich načnych kłubaŭ…

— Patrabavańniaŭ asablivych niama. Hałoŭnaja ŭmova — prafiesijna pracavać na placoŭcy, vykładvacca na ŭsie 100 pracentaŭ.

Ni ŭ jakim razie nie spaźniacca na kastynhi, zdymki, pakazy. Zaŭsiody dobra vyhladać. A što tyčycca vałasoŭ, to, naturalna, sam ja nie mahu pajści da cyrulnika i abstryhčy ich tak, jak mnie chočacca. Heta ž ahienctva prydumała moj imidž. Ja nie maju prava sam jaho razburyć.

— Ci pierasiakalisia vy ź biełaruskimi madelami na najbujniejšych suśvietnych pakazach?

— Pierasiakaŭsia, ale nie na šou. Adnojčy bačyŭ na zdymkach Nastu Bielikavu, my ź joj tady razam pracavali.

— Niaŭžo słavianskaja źniešnaść za miažoj nie znajšła sabie słavy?

— Hetaje pytańnie chutčej da kastynh-dyrektaraŭ. Ale, miarkujučy pa tym, što našych madelaŭ (ruskich, biełaruskich, ukrainskich) dosyć časta zaprašajuć na samyja vialikija šou, to dazvolu zrabić vysnovu: słavianskaja źniešnaść usio ž taki zapatrabavanaja. I jašče važny momant. Kaho vybieruć dla ŭdziełu ŭ šou, zaležyć tolki ad dyzajniera.

I adzin u poli voin

— Ci isnuje ŭ mužčynskim madelnym biznesie žorstkaja kankurencyja? Družalubnaja atmaśfiera maje prava na žyćcio?

— Kankurencyja, naturalna, jość. Jak i ŭ luboj spravie, dzie jość bolš čym adzin śpiecyjalist adnaho i taho ž profilu pracy. Ale ŭ nas, u adroźnieńnie ad dziaŭčat, abstanoŭka spakojnaja. My navat siabrujem. Časam, praŭda, spračajemsia i łajemsia, ale da bojek sprava nie dachodzić. Ja, naprykład, ni razu nie zaŭvažaŭ, kab chtości kamuści padkopy rabiŭ. Ale i adzin u poli voin u madelnym biznesie — nie redkaść. Choć chłopcy i kamfortniej adčuvajuć siabie ŭ madelnym biznesie, ale płaciać bolš dziaŭčatam.

— Što samaje składanaje, pa-vašamu, u karjery madeli- mužčyny?

— Ščyra skažu, asablivych składanaściaŭ nie adčuvaju. Pakutlivymi dyjetami siabie nie karaju. Lublu smačna pajeści. Addaju pieravahu biełaruskaj, ukrainskaj kuchni. Sportam imknusia zajmacca, ale vyklučna dla siabie. Da pastajannych pieralotaŭ taksama ŭžo pryzvyčaiŭsia. A voś pa rodnym i kachanaj žoncy zaŭsiody sumuju. Baćkam imknusia telefanavać choć by adzin raz na tydzień.

— Maksimalnaja kolkaść pakazaŭ, zdymak na dzień?

— Byvała, što i 7 rabot na dzień, a byvała i 1.

— Ci možacie dać acenku stanu industryi mody i madelnaha biznesu ŭ Biełarusi?

— U nas, na žal, uzrovień daloki ad taho, što ja pryvyk bačyć u Amierycy i Jeŭropie. Ale raduje, što imknucca zrabić usio mahčymaje, kab kali-niebudź stać na adnu prystupku z Łondanam abo Bierlinam. Ale da Paryža, Miłana, Ńju — Jorka nam jašče tupać i tupać.

— Siarhiej Nahorny ŭ adnym ź intervju niejak vydaŭ: «Modnaja industryja — prybytkovy biznes dla žančyn, na ich i popyt vyšej, i hanarary ŭ ich bolšyja. I potym, u Jeŭropie i ZŠA dastatkova svaich chłopcaŭ. Našym treba bolš dumać ab pracy ŭ Biełarusi, dzie maładyja ludzi zapatrabavanyja». Što dumajecie?

— Častkova pahadžusia. Tolki voś u Biełarusi nie tak šmat volnych pracoŭnych miescaŭ dla maładych. Madelinh ž za miažoj — heta dobry šaniec pahladzieć śviet, pasupracoŭničać z prafiesijanałami, nabracca kaštoŭnaha vopytu, mahčymaść zarabić prystojnyja hrošy. Ale z apošnim punktam nie ŭsio tak prosta, jak zdajecca.

— Ci davodziłasia sutykacca z zajzdrośnikami, jakija vykrykvali kryŭdnyja frazy nakštałt: «Usie mužčyny ŭ madelnym biznesie — hiei», «Dy jany da babaŭ padobnyja»?

— Tak. Ale, dziakuj Bohu, nie asabista. U internecie ja čytaŭ kamientary da svaich papiarednich intervju dla biełaruskich žurnalistaŭ. Šmat novaha pra siabie daviedaŭsia (śmiajecca). Takim, jakija da hetaha času vierać u durnyja stereatypy, chočacca skazać: nie sudzicie pa źniešnaści, jana ž byvaje padmanlivaja. U asnoŭnym usie hetyja chłopcy-madeli — tradycyjnaj aryjentacyi, u mnohich jość dziaŭčyny, žonki i navat dzieci. Nie dajuć spakoju našym ludziam maje doŭhija vałasy. Na Zachadzie ž imi naadvarot zachaplajucca.

O, ščaśliŭčyk!

— Vy nosicie adziežu tolki viadučych modnych damoŭ?

— Nie. Ja nie zamaročvajusia na brendach. U mianie ŭsie rečy dosyć prostyja i ŭ toj ža čas jakasnyja i zručnyja. Heta hałoŭnyja kryteryi pry kupli adzieńnia.

— Jak apranajucca za miažoj?

— Prosta, ale z hustam. U nas, na žal, nie va ŭsich, ale ŭ asnoŭnaj masy z hetym jość prablemy. My hrašym nieapałučalnymi rečami i kolerami.

— Raboty jakoha biełaruskaha dyzajniera zasłuhoŭvajuć uvahi i ŭchvały?

— Mahu nazvać Ivana Ajpłatava. Mnie padabajecca jaho adzieńnie i sam jon jak čałaviek.

— U jakim uzroście ŭ madelnym biznesie sychodziać na piensiju?

— Majo mierkavańnie — madeli nie sychodziać na piensiju. Jość madeli, jakim daloka za 50, ale na hetym ich karjera nie spyniajecca.

— A čym vy płanujecie zajmacca paśla takoha pośpiechu?

— Pakul nie viedaju. Ale ja pačaŭ užo dumać pra dabračynnaść. Chaču pabudavać prytułak dla biazdomnych ludziej, prytułak dla žyvioł. Kali ŭsio składziecca, abaviazkova ažyćciaŭlu svaje płany.

— Ci ličycie vy siabie ščaśliŭčykam?

— Tak.

— Što jašče, akramia adsutnaści ŭśmieški, nie zadavalniaje ŭ našych madelach zamiežnych zakazčykaŭ?

— Nichto nie lubić markotnych, sumnych i nietavaryskich ludziej. Treba zaŭsiody vyhladać žyćciaradasnym.

— Cikava daviedacca pra zakuliśsie modnaha pakazu. Što dziejecca za podyumam za niekalki hadzin da vychadu?

— Kali ciabie zaćvierdzili na šou, to zvyčajna za dzień da jaho pravodzicca repietycyja. Ale tak adbyvajecca nie ŭ kožnaha dyzajniera. Časam jaje pravodziać u dzień šou. Madeli pryjazdžajuć za 3–4 hadziny da pakazu. Nam robiać mejkap, układvajuć vałasy. My paśpiavajem pierakusić. Potym jašče raz repietujem, apranajemsia, stanovimsia adzin za adnym i vychodzim pa čarzie. Paśla šou ŭsie chucieńka pieraapranajucca, zmyvajuć kaśmietyku i dalej pabiehli chto kudy.

— Kolki vobrazaŭ paśpiavajecie «vynieści " na podyum za adno šou?

— Ad 1 da 4.

— Moda dla vas — heta…

— Pierš za ŭsio lubimaja praca.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0