Нара Кан — 22-гадовая дзяўчына, якая збегла з Паўночнай Карэі ў 2015 годзе. Цяпер яна жыве ў Сеуле, сталіцы дэмакратычнай — і багатай — Паўднёвай Карэі.
Нара Кан любіць яркі макіяж і чырвоную памаду. Дома ў Паўночнай Карэі яна гэтага рабіць не магла. «Чырвоная памада забароненая ў паўночнакарэйскім грамадстве, бо яркая касметыка — гэта буржуазна», — кажа Нара Кан.
Рэжым у Паўночнай Карэі дыктуе, што трэба насіць і як заплятаць валасы. У родным горадзе Нары Кан дазвалялася выкарыстоўваць толькі памаду лёгка ружовага адцення, але ні ў якім разе не зырка-чырвоную. Доўгія валасы належала або завязваць у хвосцік, або заплятаць у касу, піша CNN.
На вуліцах сустракаецца «Гючалдэ» — паўночнакарэйская паліцыя моды, якая сочыць за выглядам людзей. Дзяўчатам нельга насіць аздабленні, фарбаваць валасы ці проста распускаць іх. «Кожны раз, калі я выходзіла на вуліцу з макіяжам, пажылыя людзі казалі, што я нягодніца, якую зачапіла зараза капіталізму», — расказвае Нара Кан.
За адзенне, якое лічыцца «заходнім», напрыклад, міні-спадніцы, кашулі з надпісамі на ангельскай мове або вузкія джынсы, у Паўночнай Карэі можна атрымаць штраф ці іншае пакаранне — межы свабоды розныя ў розных рэгіёнах.
Нара Кан кажа, што моладзь Паўночнай Карэі, тым не менш, сочыць за модай. «Гэта не так складана, калі ведаць, дзе шукаць», — кажа дзяўчына.
Чорныя рынкі вымушана ўзніклі падчас голаду ў 1990-х, да таго іх не існавала. На такіх рынках прадаецца ўсё: ад садавіны да адзення і хатніх тавараў. Гэтыя рынкі таксама з’яўляюцца крыніцай нелегальнай прадукцыі, якая трапляе праз кантрабанду. Такім чынам замежны кантэнт, у тым ліку фільмы і музычныя кліпы, якія капіруюць на USB-носьбіты ў Кітаі або Паўднёвай Карэі, кантрабандай трапляе на чорныя рынкі Паўночнай Карэі. Яшчэ адзін з метадаў перадачы інфармацыі, які выкарыстоўваюць у тым ліку праваабарончыя арганізацыі, — бутэлькі з прэсай, якія адпраўляюць праз мора ў Паўночную Карэю.
Цяпер чытаюць
Міліцыя рассылае самакатчыкам эсэмэскі аб парушэнні імі правілаў дарожнага руху1
Каментары