«U nas v Biełoruśsii odin lidier — Baťka!». Rasijskich botaŭ adpravili ŭ tyktoki sa Statkievičam
Bolšaść ź ich maskirujucca pad biełarusaŭ, ale niekatoryja siabie vydajuć.
U płatnych kamientataraŭ, zadača jakich — stvareńnie iluzii hramadskaj dumki ŭ siecivie, źjaviłasia novaja ŭstanoŭka adnosna Mikałaja Statkieviča. Nahadajem, što biełaruski palitviazień nie zhadziŭsia na departacyju ź Biełarusi, vysadziŭ dźviery aŭtobusa i vyskačyŭ u niejtralnaj zonie.
Spačatku boty admaŭlali hety fakt i raspaŭsiudžvali fejk, što kolišni kandydat u prezidenty znachodzicca ŭ Litvie. Paśla jany pamianiali miesiedž na «jon nikomu sa zmaharoŭ nie treba». Jašče paźniej jany akcentavali «psavańnie majomaści». Ciapier pryjšła inšaja mietadyčka.
Płatnym kamientataram zahadana śćviardžać, što «Statkievič nie lidar», a taksama ŭbivać klin pamiž 69‑hadovym palitykam i Śviatłanaj dy Siarhiejem Cichanoŭskimi.
«U nas adzin lidar, Łukašenka!», «U nas adzin lidar. I heta Baćka!», «Naš lidar — Łukašenka!», «U nas adzin lidar — Łukašenka!», «U Biełarusi adzin lidar, i jon doma», «U nas jość Baćka», — pišuć jany.
Pry hetym boty masava zhadvajuć Śviatłanu i Siarhieja Cichanoŭskich:
«U nas adzin prezident i lidar. Naš Baćka. Nichto i niama čaho budaražyć naš narod razam ź Cichanoŭskimi», «A kolki ŭ vas lidaraŭ — dvoje Cichanoŭskich i hety? Ja viedaju adnaho Łukašenku!»
Jašče adzin tezis, jaki prasoŭvajecca ŭ kamientarach, — što nibyta apazicyja raskołataja i ŭ joj niama adzinstva:
«Jašče adzin lidar. Cichanoŭskaja nie zrazumieje», «A chto tady Śvieta, kali Statkievič lidar krainy…», «Kožny druhi vypuščany z turmy — lidar… A što skažuć astatnija», «Vyznačciesia, chto vaš lidar — Cichanoŭskaja ci Statkievič», «Dyk vy pryznajecie, što Śvietka i Siaroža nie lidary!?», «A Švietka? Jana ŭžo nie lidar?», «Ci nie zašmat «lidaraŭ»?», «I? Chto lidar? Ci nie zašmat čałaviekaŭ u lidary siabie chočuć? Moža, para ź niabiosaŭ na ziamlu ŭpaści?».
Značnaja kolkaść kamientaroŭ paŭtaraje pasłańnie: «Čyj jon lidar?».
Boty majuć instrukcyi i ŭsialak źnievažać Mikałaja Statkieviča, śćviardžajučy, što «miesca jamu ŭ Navinkach» (Navinki — heta psichanieŭrałahičny dyspansier u pryharadzie Minska) i što Statkievič «pry luboj uładzie šukaje, da čaho pryčapicca» — choć nijakaj inšaj ułady, akramia łukašenkaŭskaj, u Biełarusi ŭžo 31 hod niama.
Voś jakija abrazy pišuć płatnyja kamientatary: «čmo hrašovaje», «bandyt i zdradnik», «ahientura Zachadu», «urka», «teraryst», «lidar katlet».
Choć bolšaść botaŭ imkniecca maskiravacca pad biełarusaŭ, niekatoryja vydajuć siabie, robiačy pamyłki ŭ napisańni nie tolki nazvy krainy, ale i proźvišča dyktatara:
«Kto eto? Čiej eto lidier. U nas v Biełoruśsii odin lidier — baťka! Aleksandr Hrihoŕjevič Łukašienko!»
«Nieužieli etot Statkievič nie ponimajet, čto jeho ispolzujet Zapad dla razrušienija Biełoruśsii. Nahladnyj primier Ukraina»
«Kakoj on lidier? Lidier u nas onin eto łukošienko i druhich lidierov nie nado».
Jak rasijskich botaŭ adpravili ŭ tyktoki sa Statkievičam. U ich adna meta: stvaryć iluziju hramadskaj dumki pra palitviaźnia i pasvaryć apazicyju.
Ciapier čytajuć
«Kałaŭra my nie pakryŭdzili»: stała viadoma pra novaje miesca pracy byłoha staršyni Nacbanka3
Kamientary
A nie drenna jany papracavali, dakładna tak treba nazyvać łukašenku.
abo
"Ja tri dnia hnałaś za vami, čtoby skazať, kak vy mnie biezraźličny"