Śluńkin: Mahčyma, vyzvaleńnie biełaruskich palitźniavolenych abmiarkoŭvajecca na inšym treku
Były supracoŭnik biełaruskaha MZS Pavieł Śluńkin u intervju «Mieduzie» patłumačyŭ svajo bačańnie taho, čamu biełaruskija palitźniavolenyja nie stali častkaj niadaŭniaha vialikaha abmienu pamiž Rasijaj i Zachadam, i ci možna biełarusam usio ž na niešta spadziavacca. Były supracoŭnik biełaruskaha MZS Pavieł Śluńkin u intervju «Mieduzie» patłumačyŭ svajo bačańnie taho, čamu biełaruskija palitźniavolenyja nie stali častkaj niadaŭniaha vialikaha abmienu pamiž Rasijaj i Zachadam, i ci možna biełarusam usio ž na niešta spadziavacca.
Adkazvajučy na pytańnie, čamu biełaruskaja davoli mocnaja apazicyja na čale sa Śviatłanaj Cichanoŭskaj, jakaja znachodzicca ŭ pastajannym kantakcie ź jeŭrapiejskimi dypłamatami, nie moža damahčysia abmienu i vyzvaleńnia svaich ludziej, Śluńkin skazaŭ:
«Mabyć, na Rasiju hladziać jak na hłabalnaha hulca ź vialikaj kolkaściu ŭpłyvu, jaki moža, u tym liku, mocna ŭciskać intaresy hramadzian zachodnich krain — i mocna ŭpłyvać na ich ekanamična. Tamu ŭ ramkach hetaj uhody Hiermanija padumała [u pieršuju čarhu] pra svaich hramadzian, amierykancy — pra svaich. Palaki pasprabavali ŭklučyć u abmien Pačobuta [ale nie atrymałasia]. Plus niemcy paprasili, kab rasijskaja apazicyja ŭklučyła tudy svaich ludziej».
Čamu pry hetym «u niemcaŭ nie pstryknuła, što, moža być, varta za Mašu Kaleśnikavu pazmahacca» — dla Śluńkina heta «zahadka i rasčaravańnie». Ale pry hetym jon sprabuje znajści hetamu całkam racyjanalnaje tłumačeńnie:
«Zastajecca adzinaja nadzieja — što vyzvaleńnie biełaruskich palitviaźniaŭ abmiarkoŭvajecca na inšym treku, pra što kazaŭ ministr zamiežnych spraŭ Polščy Radasłaŭ Sikorski. Kali heta sapraŭdy tak, ja ŭ cełym mahu zrazumieć sens takoha rašeńnia. Maŭlaŭ, lepš nie źmiešvać hetyja dva pytańni».
Pry hetym Śluńkin usio adno zastajecca pry mierkavańni, što prosta ź simvaličnaha punktu hledžańnia toje, što ŭžo adbyłosia, było niapravilna.
Što da poŭnaha vyklučeńnia z pracesu niadaŭniaha abmienu biełaruskich demakratyčnych sił, jakija pra ŭsio daviedalisia tolki ź miedyjaŭ, to Śluńkin havoryć:
«U pryncypie, u hetym niama ničoha dziŭnaha, tamu što takija pieramovy zaŭsiody prachodziać u tajamnicy. Čym mienš ludziej pra heta viedajuć, tym bolšaja vierahodnaść finalizacyi ŭhody».
Kali rasijskija apazicyjaniery niešta pra heta viedali raniej, to tolki tamu, što ŭ ich paprasili śpisy ludziej na abmien, a ŭ biełarusaŭ nie prasili.
«Mahčyma, znoŭ ža, tamu što zachodnija dypłamaty vyrašyli, što biełaruskija palitviaźni buduć u inšym treku. A kali ty nie viedaješ pra pieramovy, davoli składana na ich upłyvać. U mianie skłałasia adčuvańnie, što [biełaruskija demakratyčnyja siły] byli prosta vyklučanyja z pracesu», — kanstatuje były dypłamat.
Asobna Śluńkinu zadali pytańnie, ci jość nadzieja na vyzvaleńnie Maryi Kaleśnikavaj?
«Heta vielmi składanaje pytańnie. Jano ŭpirajecca ŭ toje, što Alaksandr Łukašenka choča atrymać za jaje vyzvaleńnie — i što hatovyja jamu za heta vyzvaleńnie dać.
Ja dumaju, jon uśviedamlaje, nakolki Maryja — važny aktyŭ u jahonaj kišeni. I tamu, chutčej za ŭsio, canu za jaje jon vystaŭlaje vysokuju. U zachodnich krain śpis pretenzij da Łukašenki davoli vialiki. Tamu, kali my havorym pra pieramovy ŭ klučy «pasłableńnie sankcyj u abmien na palitviaźniaŭ», šancy na jaje vyzvaleńnie mnie bačacca davoli nizkimi — kali nie budzie voli samoha Łukašenki adpuścić Kaleśnikavu. A heta ŭžo psichałohija čałavieka, jaho stratehičnyja raźliki. Heta nie padlahaje pradkazańniu», — adkazvaje jon.
«Kali ž u budučyni buduć adbyvacca ździełki, padobnyja abmienu, ja dumaju, što takich ludziej, jak Kaleśnikava, Babaryka, syn Babaryki, Cichanoŭski, možna budzie vyrvać z ruk Łukašenki mienavita takim čynam — kali budzie na toje vola pierahavorščykaŭ. A vyzvaleńnie pa tradycyjnym šlachu ciapier mocna ŭpirajecca ŭ pazicyi bakoŭ u Minsku, u zachodnich krainach — i va ŭpłyŭ Rasii», — ličyć były dypłamat.
Uvohule ž Łukašenka moh by ŭ pryncypie bieź vialikich ryzyk unutrypalityčnaj destabilizacyi adpuścić choć sotniu ludziej. A nie robić hetaha, pa-pieršaje, tamu, što heta moža nie spadabacca Rasii. A taksama z-za razumieńnia, što heta vialiki aktyŭ u jahonych rukach, i z dapamohaj jaho možna tarhavacca dalej. Zachodnija ž krainy, u svaju čarhu, pakul nie hatovyja zdymać ź Biełarusi sankcyi.
Abmianiać ža kahości na łukašenkaŭskich špijonaŭ za miažoj pakul nie ŭdajecca, choć takija ludzi i zatrymlivalisia ŭ Polščy. Praŭda,
«byvaje vielmi składana adździalić, chto ź ich biełaruski, a chto rasijski. Bo časta rasijskija śpiecsłužby viarbujuć hramadzian nie tolki Rasii, ale taksama Biełarusi i Ukrainy, z dyjaspary. I ŭ čyich intaresach tyja pracujuć, mabyć, viadoma tolki polskim śpiecsłužbam».
Tym nie mienš, pa infarmacyi Śluńkina,
«navat byli sproby damaŭlacca ab padobnych abmienach z udziełam Pačobuta ź biełaruskaha boku — ale z taho, što ja čuŭ, jany daloka nie prasunulisia. Mahčyma, heta jakraz častka pieramoŭnaha pracesu pamiž Polščaj i režymam u Minsku».
Pavieł Śluńkin: Hety abmien — balučy ŭdar pa biełarusach
Łukašysty prapanoŭvali palakam u abmien na vyzvaleńnie Pačobuta vydać im Łatušku — były ministr
«Čamu nie spytaje ŭ siabie: kali ja jezdžu ŭ Hiermaniju i zabiraju ŭsie ŭznaharody, čamu nie vyjšaŭ na kantakt ź niemcami?» Da kaho źviarnuŭsia Łatuška?
Cichanoŭskaja: My nie viedali pra abmien źniavolenymi i nie ŭdzielničali ŭ pracesie
MZS Hiermanii: U turmach Rasii zastajecca dvuchznačnaja kolkaść niemcaŭ
Ciapier čytajuć
Piśmieńnica Taćciana Zamiroŭskaja raskazała pra novuju knihu, sny pra Łukašenku, košt žyćcia ŭ Ńju-Jorku i toje, čamu złuje na niekatorych biełarusaŭ1616
Kamientary