28 жніўня ў Мінскую раённую ветэрынарную станцыю звярнулася жанчына са шматлікімі ўкусамі. Аказалася, што напярэдадні яна падабрала ў Ратамцы маленькае ваверчаня і забрала яго дадому. Гэта было з яе боку памылкай, піша Pristalica.by.
Спярша звярок паводзіў сябе мірна, але потым раптам накінуўся і пакусаў гаспадыню. Зрабіўшы аналіз, лекары выявілі, што ён заражаны вірусам шаленства.
Цяпер жанчына мусіць рабіць курс прышчэпак, каб не захварэць на гэтую смяротную хваробу таксама. Ветэрынары ж пачалі ў мясцовасці, дзе быў знойдзены хворы звярок, прафілактычную кампанію.
«Паколькі невядома, дзе да гэтага жыў звер, на вуліцы Банькаўшчына і ў яе ваколіцах нашы спецыялісты раскідаюць прынады з вакцынай ад шаленства», — расказала намесніца галоўнага доктара Мінскай раённай ветэрынарнай станцыі Іна Кручанава.
Паводле яе слоў, сёлета ў раёне ўжо былі зафіксаваныя 12 выпадкаў заражэння шаленствам. Прычыны звычайна падобныя на гэты з вавёркай, толькі жывёлы іншыя.
«Кусалі лісы, вожыкі, мышы, каты і сабакі. У большасці выпадкаў людзі прымаюць у сябе бездаглядных жывёл, якіх рэдка паказваюць ветэрынарнаму доктару», — расказала спецыялістка.
«Парваў-пагрыз усё цела». Кот праваабаронцы Сыса брутальна напаў на яго жонку, тая трапіла ў бальніцу
Узмацняюцца патрабаванні да ўвозу ў Еўрасаюз хатніх жывёл з Беларусі
Упершыню «аленевая зомбі-хвароба» магла перадацца людзям. Ёсць двое загінулых, у якіх былі прыпадкі агрэсіі
Пацук трымае ў страху дом у Маладзечне
Цяпер чытаюць
Дачка суддзі, якая жыўцом згарэла ў судзе ў Слуцку ў 1967-м, расказала, як склалася жыццё іх сям’і пасля гучнай трагедыі3
Каментары
Дауно , ў дзяцінстве я ўлавіў вавёрку .
Ехалі з бацькам па дарозе і я убачыў што вавёрка сядзіць на адзінокім маладым дрэўцы, далек ад ад лесу . Спыніліся. Штурхнулі дрэва . Я зняў рубаху і улавіў.
Прывезлі да хаты . Але бацькі і бабуля забаранілі несці ў хату на ноч . Таму зрабілі клетку і павесілі на яблынку .
Раніцай яна памёрла і з яе палезлі вошы, клешчы , блохі , чарвякі нейкія...
Вагой больш чым поўвавёркі .
З таго выпадку я забараняю і дзецям, і унукам кранацца дзікіх жывёл. Тым болей несці іх ў хату .
Днямі знайшоў вожыка сярэдніх памераў. Не зварачваецца, не рухаецца, ляжыць пыску на бок на асфальце. Выгугліў аматараў па ахове вожыкаў і павёз да іх. Шлях быў не кароткі, але прынялі нас вельмі цёпла. Пакінуў грошай ім, сымбалічна :) Праз тыдзень тэлефануюць – былі паразіты ў лёгкіх, зараз ужо ўсё добра.
Дзякуй усім, хто не праходзіць міма!