Letaś biełaruskija kataliki atrymali dvuch novych biskupaŭ. Ich styl i pavodziny vielmi adroźnivajucca ad taho, što pryvykli bačyć

Za čas słužeńnia dvuch «novych» katalickich biskupaŭ Biełarusi ŭ viernikaŭ užo skłałasia ŭražańnie pra ich styl, jaki zaŭvažna adroźnivajecca ad stylu bolš starejšych ijerarchaŭ.

Časam kantrast «novaha» i «staroha» stylu vielmi zaŭvažny na zdymkach biskupaŭ.

Pavialičyć

I Uładzimir Hulaj, i Andrej Znoska majuć staronki ŭ instahramie i aktyŭna ich abnaŭlajuć.

Jakimi bačać biskupaŭ vierniki praź ich pabliki? Zaŭvažna, što jany imknucca być bolš «čałaviečnymi», blizkimi da ludziej.

Videazvaroty biskupa Hulaja — praniknionyja, ciopłyja, časta z uśmieškaj. Jašče čaściej na fota ŭśmichajecca biskup Znoska. I abodva ijerarchi časam pazirujuć na fota z žestami łajkaŭ, pinski ijerarch — sardečak (apošnim časam radziej). 

Pavialičyć

Mnohim heta padabajecca, choć i nie ŭsie vierniki ličać, što taki styl pasuje biskupam. Ale vyhladaje, što ijerarchi imknucca vyhladać sučasnymi, kab pryciahvać da siabie moładź. Biskup Hrodzienski navat hraŭ na barabanie padčas kancerta prasłaŭleńnia.

Vidać, vialikuju častku moładzi heta sapraŭdy pryciahvaje, adnak u toj ža čas, pavodle apošnich tendencyj, u ciapierašniaj moładzi raście zapyt na kłasičnaść, što najlepiej pakazvaje situacyja ŭ Francyi.

Tam nazirajecca bum naviartańniaŭ siarod maładych ludziej i vialiki popyt na «kłasičnuju imšu», hryharyjanskija śpievy, kursy pry klaštarach.

U Biełarusi taksama — niekatoryja maładyja ludzi navat vykazvajuć pažadańnie ŭdzielničać u Trydenckaj śviatoj imšy (jakaja viadziecca pa-łacinsku i z zachavańniem niekatorych elemientaŭ abradnaści, ułaścivym Katalickaj carkvie da reformaŭ 1960‑ch hadoŭ).

Mnohija ličać, što biskupam — razam z adkrytaściu i dobrazyčlivaściu — pasuje taksama kłasičnaja strohaść. I «novyja» biskupy takim nastrojam taksama addajuć daninu.

Tak, nieabchodnuju strohaść jany zachoŭvajuć padčas śviatych imšaŭ, na aficyjnych mierapryjemstvach, abodva ździajśniajuć šmat vizitaŭ u parafii. Biskup Znoska imkniecca taksama znajomić padpisčykaŭ z kulturnymi i histaryčnymi admietnaściami rehijonu, śmieła havoryć pra niehatyŭny ŭpłyŭ na Carkvu savieckaj dziaržavy.

U Pinskaj dyjacezii niekatoryja śviatary vykazvajuć nadzieju, što vizity ŭ parafii nie buduć adnarazovymi akcyjami i pačnuć prynosić nie tolki materyjalnyja vydatki, ale i dapamohu ŭ vyrašeńni prablem. Uvohule ad «novych» biskupaŭ padčas naviedvańnia imi parafij praciahvajuć čakać nie tolki dobrych uśmiešak, ale i ŭciahnutaści ŭ prablemy supolnaściaŭ, parafijalnych śviataroŭ.

• 6
• 0
• 1
• 2
• 0
• 0
• 1
• 1