Maładaja minčanka pracuje ŭ adnym ź dziaržaŭnych vydaviectvaŭ. Tamu svaju pieršuju detektyŭnuju apovieść «Ja prydu za taboj u aŭhuście» napisała pad psieŭdanimam — Kamiła Cień.
Siužet detektyva prosty.
Na ŭskrainie stalicy, viečaram, u tralejbusie, zvyčajnaja kantralorka hramadskaha transpartu i addanaja patryjotka svajoj krainy Zinaida Jurjeŭna praviaraje «tałončyki», a znachodzić trup mužčyny. I chacia milicyja nie bačyć u zdareńni nijakaha kryminału, cikaŭnaja i kiemlivaja supracoŭnica «Minsktransa» pačynaje padazravać, što ŭ historyi ŭsio nie tak prosta…
«Naša Nina» pahutaryła z aŭtarkaj niezvyčajnaha tvora.
Nina: Kamiła, čamu kniha na trasiancy?
— Trasianka — heta mova majho dziacinstva, jakoje prajšło ŭ maleńkim biełaruskim horadzie, i mova minskaj uskrainy, dzie ja ciapier žyvu. Kožny dzień ja jedu na pracu i viartajusia z pracy i čuju, jak razmaŭlajuć ludzi naŭkoła.
Svaju detektyŭnuju apovieść ja pačała pisać na litaraturnaj biełaruskaj movie, ale davoli chutka zrazumieła, što ŭ takim vyhladzie tvor budzie hučać niepraŭdapadobna i štučna. U majoj apovieści dziejničajuć zvyčajnyja ludzi, i ja chacieła, kab čytačy pavieryli i im, i mnie.
Ale biełaruskuju movu ja lublu i dobra joj vałodaju».
Nina: Čamu detektyŭ?
— Ja ź dziacinstva lublu detektyvy i daŭno chacieła pasprabavać napisać svoj. Nie viedaju, ci atrymałasia ŭ mianie. Ale biełaruskaja litaratura čamuści pahardžaje hetym žanram, jak i mnohimi inšymi. Tamu ja vyrašyła pasprabavać vypravić situacyju. Detektyŭ — žanr dla ŭsich. Usie jeździać u hramadskim transparcie. Heta miesca, dzie sutykajucca ludzi roznych prafiesij, uzrostu, statusu, śvietapohladaŭ. Aŭtobusy ŭ hadzinu pik — heta ž prosta skarb dla piśmieńnika. A šturškom dla napisańnia apovieści pasłužyła maja vypadkovaja razmova z žančynaj-kantraloram, jakaja aštrafavała mianie za bieźbiletny prajezd, bo niejak ja zabyła doma prajazny. Heta była niezvyčajnaja žančyna z aryhinalnym pohladam na žyćcio.
Nina: Detektyŭny žanr ličać žanram lohkim. Nie kryŭdna, što vašu apovieść buduć čytać jakraz-taki ŭ tym samym hramadskim transparcie?
— Zatoje mianie buduć čytać, u adroźnieńnie ad mnohich biełaruskich aŭtaraŭ.
Nina: Apovieść napisałasia chutka? Vy adrazu viedali, chto zabojca ci heta pryjšło padčas pracy?
— Apovieść, dumaju, možna pračytać za dzień ci dva, jedučy na pracu abo z pracy. A pisała jaje niedzie paŭhoda. Abdumvała ŭ mietro, u 21-m aŭtobusie, a ŭviečary pisała. Zabojcu ja viedała adrazu i navat siadzieła kala jaje ŭ aŭtobusie.
Nina: Padčas pracy nad apovieściu nie zabylisia biełaruskaj litaraturnaj movy?
— Nie. Maje prafiesijnyja abaviazki źviazanyja ź biełaruskaj movaj. Ciapier ja abdumvaju novy tvor.
Kniha isnuje tolki ŭ elektronnaj viersii. Kupić možna tut.
Ciapier čytajuć
Prateže łukašenkaŭskaha favaryta Baskava buduje akademiju ŭ Brazilii i Ńju-Vasiuki suśvietnaha maštabu2
Kamientary