Viktara Marcinoviča pastaviać u Vienie: «Nie atrymałasia ŭ Biełarusi — zadałosia ŭ Aŭstryi»
Da taho ž, u Niamieččynie vyjdzie ŭžo druhaja kniha Marcinoviča ŭ pierakładzie na niamieckuju.
Teatralny prajekt Ganymed u kastryčniku pastavić pjesu biełaruskaha piśmieńnika Viktara Marcinoviča ŭ zale Muzieja historyi mastactvaŭ u Vienie (Aŭstryja). Piśmieńnik raspavioŭ «Našaj Nivie» pra pastanoŭku i historyju jaje stvareńnia.
Pjesa «Samaje lepšaje miesca ŭ śviecie» pryśviečanaja tolki adnoj karcinie — «Stary ŭ vaknie» Semiuela van Chohstratena.
Ź vieraśnia pa śniežań 2014 hoda Marcinovič žyŭ u Vienie i pracavaŭ u Vienskim instytucie humanitarnych navuk, dzie zaviaršaŭ knihu pra Marka Šahała i jaho viciebskija hady.
«U Aŭstryi ja paznajomiŭsia sa šmat jakimi cikavymi ludźmi, što składajuć vienski kulturnicka-navukovy bamond, — raspaviadaje jon. — Darečy, byŭ vielmi ździŭleny tym, što pabačyŭ tam, na hetych furšetach i bijenale, biełarusaŭ, pryčym nie tolki tych, kaho pryniata nazyvać «aliharchami» ci čalcami ich siemjaŭ, adnak i prostych fatohrafaŭ, siarednich biźniesoŭcaŭ i mastakoŭ, ź jakimi ščylna stasavaŭsia».
Znajomstvy ź viencami dapamahli jamu ŭ krasaviku, kali ładziŭsia tur z knihaj «Paranoja» — raniej debiutny raman Marcinoviča atrymaŭ anhlijski pierakład, a ciapier i niamiecki ŭ vykanańni Tomasa Vajlera. Da knihi znoŭ atrymałasia pryciahnuć uvahu bujnych miedyja.
Na prezientacyju knihi pryšli teatrały prajekta Ganymed, jakija ŭrazilisia tvoram. «Jany prapanavali paŭdzielničać, ja, kaniečnie ž, adrazu pahadziŭsia, bo dla mianie heta było vychadam na pryncypova inšy ŭzrovień», — kaža Marcinovič.
Dla prajektu piśmieńniki i dramaturhi z roznych krain Jeŭropy abirajuć karciny z kalekcyi Muzieju historyi mastactvaŭ u Vienie i pišuć pa matyvach adnoj-adzinaj karciny pjesu.
Zatym akciory Ganymed staviać pjesu prosta ŭ tym zale, dzie vystaŭlajecca karcina.
«Kab adkazać, što pabačyŭ u «Starym», treba napisać paŭnavartasnuju pjesu, — śmiajecca Marcinovič. — Mahu tolki skazać, što hety tekst pa damovie z «Hanimiedam» składajecca ź dźviuch častak: umoŭna mastactvaznaŭčaj dy ŭmoŭna ihravoj — toj,što buduć niepasredna stavić».
Ihravaja častka raspaviadzie pra fatohrafa, jaki padčas Druhoj suśvietnaj vajny ŭ Šviecyi ad asudžanaha na śmierć jaŭreja, jaki sprabuje ŭratavacca, daviedvajecca vialikuju tajamnicu pra samaje lepšaje miesca na śviecie.
Tekst «Samaha lepšaha miesca na śviecie» pierakłaŭ toj samy Vajler, jaki pierakładaŭ i «Paranoju». «Napisaŭšy, ja krychu niervavaŭsia, bo nie mieŭ dośviedu supracy z nastolki bujnymi jeŭrapiejskimi mastackimi prajektami, jak nie mieŭ i dośviedu pastanoŭki takich pjes», — uzhadvaje aŭtar. Ale pjesu ŭ prajekcie Ganymed acanili vielmi pazityŭna.
«Samaje lepšaje miesca ŭ śviecie» — nie pieršy dośvied Marcinoviča ŭ napisańni pjes dla teatraŭ. Pieršy byŭ niaŭdałym i zasmuciŭ aŭtara.
«Dva hady tamu praz Paŭła Charłančuka ja pieradaŭ u Kupałaŭski trochaktnuju pjesu pra reŭnaść, na što nie atrymaŭ ni pryvietu, ni adkazu, — pryhadvaje piśmieńnik. — Z taje pary mieŭ adčuvańnie, što ŭ dramaturhii ŭ mianie nikoli i ničoha nie atrymajecca. I heta vielmi niejak pa-biełarusku — toje, što pieršy paśpiachovy teatralny dośvied prychodzić da mianie ŭ formie supracy z teatram adnoj z kulturnych stalic śvietu. Nie atrymałasia ŭ Biełarusi, u Kupałaŭskim, i raptam voś tak zadałosia ŭ Aŭstryi — zaraz, napeŭna, i Kupałaŭski pačnie źviartać uvahu na toje, što ja pišu, asabliva ŭ tym vypadku, kali moj hanimiedaŭski tekst budzie zaŭvažany ŭ Jeŭropie».
«Samaje lepšaje miesca ŭ śviecie» nie budzie «adnarazovym» tvoram pad adzin prajekt: najlepšyja pjesy «Hanimieda» paŭtarajucca z hoda ŭ hod. Naprykład, tekst Marcina Połaka, ušanavany šmatlikimi ŭznaharodami, «racirujecca» dahetul. «Pahladzim, jak pojdzie», — kaža piśmieńnik pra mahčymaść nastupnych pastanovak pjesy.
Piśmieńnika zaprašali na premjeru, ale jon jaje chutčej za ŭsio prapuścić: «Tak vyhladaje, što ŭ miesiac, kali jana adbudziecca, ja budu vielmi daloka ad Vieny, u miescy, kudy doŭha imknuŭsia viarnucca i voś, atrymaŭ zaprašeńnie».
Dziakujučy supracy z Vajleram i pośpiechu «Paranoi», Marcinovič moža stać aŭtaram, jaki pracuje naŭprost ź jeŭrapiejskim rynkam.
U chutkim časie Vajler pierakładzie na niamieckuju i novy raman piśmieńnika — «Mova».
«U Niamieččynie «Paranoja» streliła, — raspaviadaje piśmieńnik. — Paśla recenzij u bujnych miedyjach užo zroblenaja i ŭžo pradajecca druhaja dadrukoŭka nakładu. Heta vielmi niezvyčajna dla pieršaj knihi nieznajomaha rynku aŭtara. Zvyčajna pačynaje pradavacca treci raman — heta taki ahulny zakon knižnaha markietynhu».
Paśpiachovaść «Paranoi» pryciahnuła ŭvahu i da «Movy» — raman atrymałasia pradać u Niamieččynu na vielmi dobrych umovach. Ciapier prodažam pravoŭ na vydańnie knihi na inšych movach zajmajecca frankfurckaje ahienctva. Na niamieckaj «Mova» vyjdzie ŭ kastryčniku nastupnaha hoda.
«Što budzie nadalej — pahladzim. Nastroj na hetuju temu aptymistyčny i naohuł adčuvańnie, što ŭsio tolki pačynajecca», — kaža Marcinovič.
-
U Homielskim dramatyčnym teatry — kadravyja čystki. Znoŭ praz «palityku»
-
«Budzie śmiešna i baluča»: «Kupałaŭcy» prezientujuć zaŭtra novy śpiektakl. U hałoŭnych rolach — Manajeŭ, Biełachvościk, Harcujeva
-
«Rašeńnie pryjšło zvonku». Što adbyvajecca ŭ viciebskim teatry, dzie ŭ śpiektakli prahučała «Žyvie Fłandryja!» i pačałasia čarada zvalnieńniaŭ?
Ciapier čytajuć
«Sami chutka zdochnuć». Foty z samita ŭ Minsku dajuć pabačyć Pucina i Łukašenku biez hrymu, a taksama Kolu5
«Sami chutka zdochnuć». Foty z samita ŭ Minsku dajuć pabačyć Pucina i Łukašenku biez hrymu, a taksama Kolu
«Svoj nos ź Biełastoka jany nie vysoŭvajuć». Biełarusy Padlašša skardziacca, što biełarusy novaj chvali emihracyi nie zacikaŭlenyja supolnymi spravami4545
Kamientary