У беларускіх гледачоў ёсць магчымасць пабачыць адзін з сама знакавых фільмаў ХХ стагоддзя. З 24 па 30 траўня ў «Цэнтры відэа» дэманструецца стужка «Берлін — сімфонія вялікага гораду» Вальтэра Рутмана.
Берлін — сімфонія вялікага гораду (Berlin: Die Sinfonie der Grosstadt)
Нямеччына, 1927, нямы, чорна-белы, 65 хв.
Рэжысёр: Вальтэр Рутман
Жанр: Дакументальная кінасімфонія
Адзнака: 9 (з 10)
У беларускіх гледачоў ёсць магчымасць яшчэ пабачыць адзін з сама знакавых фільмаў ХХ стагоддзя. З 24 па 30 траўня ў «Цэнтры відэа» дэманструецца стужка «Берлін — сімфонія вялікага гораду».
Берлін 1927-ага — горад-Молах, шчасны і радасны. Тысячы твараў, газетчыкі, бюргеры. Трамваі, кабарэтныя актрысулькі, семафоры, машыны, прастытуткі. Горад дыхае й круціцца, і спявае сваю нялітасцівую сімфонію.
Неверагодна, але сцэнар дакументальнай стужкі «Берліну» склаў аўтар аднаго з сама ўмоўных твораў. Карл Майер — прыдумшчык экспрэсіянісцкага «Пакоя доктара Калігары». Аператар карціны Карл Фройнд употайкі гуляў па горадзе з камерай, замаскаванай пад валізку — і прагна хапаў твары месцічаў, якія нічога не падазравалі. Дзікі мантаж Вальтэра Рутмана, які натхняўся эксперыментамі Дзігі Вертава, давершыў справу.
Сёння гэта паэма забытых часоў, якая дзейнічае як пагрозлівы сон. Старога гораду-Молаху болей няма. Механізмы й машыны, апетыя Рутманам неўзабаве ашчэрыліся вайной, а міліёны радасных твараў былі прабітыя кулямі.
А сам Рутман, у часы Гітлера — асістэнт Лені Рыфеншталь і жаўнер Міністэрства імперскае прапаганды — загінуў у 1941 на Усходнім фронце, дзесьці пад Смаленскам.
Цяпер чытаюць
«Яны мяне саромеюцца». Як праз 12 гадоў жыве беларуска, што нарадзіла двайнят у 54 гады22
Каментары