«Paśla niaŭdałaj kavaleryjskaj ataki ŭ formie zakryćcia miežaŭ susiedzi Biełarusi mohuć vybrać varyjant mirnaha suisnavańnia z režymam»

Mirnaje suisnavańnie z režymam?

U čas chałodnaj vajny byŭ pryncyp mirnaha suisnavańnia dziaržaŭ z roznym hramadskim ładam. Što praduhledžvała admovu ad vajny, vyśviatleńnie sprečnych prablem šlacham pieramoŭ, peŭny ŭzrovień nieŭmiašańnia va ŭnutranyja spravy.

Možna kanstatavać, što hety pryncyp, nie vyklučana, moža zapanavać u adnosinach Zachadu da aficyjnaha Miensku — niezaležna ad taho, jak ja ci my da hetaha pastavimsia.

Kali nahadać historyju, to zachodnija krainy admovilisia ad idejaŭ interviencyi i pryznali ŭładu balšavikoŭ (ustalavali dypłamatyčnyja adnosiny z Savieckaj Rasiejaj i SSSR) u 1923‑24 hadach (ZŠA tolki ŭ 1933-m). Darečy, viedajecie, chto zrabiŭ heta raniej za ŭsich? Chie) Estonija, Litva i Łatvija — u 1920‑m hodzie.

U svaju čarhu, SSSR davoli doŭhi čas (aficyjna) abviaščaŭ staŭku na suśvietnuju revalucyju i tolki na 20‑m źjeździe, u 1956 hodzie, była pryniata kancepcyja mirnaha suisnavańnia, jakaja, darečy, vidavočna supiarečyła teoryi marksizmu (dyk jany prydumali, što mirnaje suisnavańnie — heta takaja forma kłasavaj baraćby na sučasnym etapie). Potym razradka napružanaści ŭ 1960— 70‑ia pryviała da sumiesnych palotaŭ u kosmas, vystavaŭ, koka-koły, chakiejnych matčaŭ dy inšaha.

Lubyja histaryčnyja paraŭnańni kulhajuć, ale tak pabudavana naša myśleńnie — my šukajem anałahi i supadzieńni, dla razumieńnia svajoj situacyi.

I vielmi padobna, što paśla kavaleryjskaj ataki ŭ formie časovaha zakryćcia miežaŭ, paśla ŭśviedamleńnia taho faktu, što hetaja ataka mała čaho pryniesła — bližejšyja susiedzi Biełarusi mohuć vybrać varyjant taho samaha «mirnaha suisnavańnia» jak bolš spakojny, biaśpiečny i pradukcyjny. Zastajučysia pry svaich palityčnych pryncypach, ale razam z tym uśviedamlajučy, što «ŭskavyrnuć» Łukašenku na siońnia nie vyhladaje vielmi realistyčnym.

Pytańnie, viadoma, jašče i ŭ tym, ci moža i ci choča Miensk prytrymlivacca formuły mirnaha suisnavańnia, ci zachoča jon spynić usialakija formy hibrydnaj ahresii.

Ale niekatoryja fakty, jak, naprykład, amal poŭnaje źniknieńnie pamiežnaha mihranckaha kryzisu za apošnija dni, faktyčna nulavyja zafiksavanyja sproby pierachodu miažy — kažuć, što Miensk pry žadańni moža (skažam tak, peŭny čas) vykonvać damoŭlenaści z svajho boku.

I darečy, vyhladajuć davoli śmiešnymi zajavy niekatorych kamientataraŭ, što Miensk nie moža kantralavać mihrancki kryzis, bo mihrantami daŭno kiruje Maskva. Vyśviatlajecca, što vielmi navat moža — kali bačyć u hetym stymuł i nieabchodnaść. (Heta ŭvohule takaja zabaŭnaja tendencyja — valić va ŭsich situacyjach usio na Maskvu, tym samym zdymajučy adkaznaść z Łukašenki).

U lubym vypadku, pakul Varšava i Vilnia dla siabie mohuć zafiksavać, što pieramovy prynieśli značna bolš vynikaŭ čym kanfrantacyi — mihrancki kryzis na siońnia abnuleny, kantrabandnyja aerastaty taksama mienš latajuć, ekanamičnyja straty ad adkryćcia miežaŭ admianiajucca, mižnarodnyja partniory supakojvajucca.

Ci zastaniecca heta tolki taktyčnym epizodam, ci moža pryvieści da aktyvizacyi sprobaŭ pierahledzieć usiu stratehiju staŭleńnia da aficyjnaj Biełarusi — ad kanfrantacyi da «mirnaha suisnavańnia» — budziem hladzieć.

• 5
• 1
• 1
• 7
• 0
• 1
• 1
• 0