U Minsku zdajuć žyllo razam z babulaj. Abviestka vyklikała haračuju dyskusiju
Niezvyčajnaja abviestka pra arendu adnapakajovaj kvatery ŭ Minsku vyklikała buru reakcyj. Usiaho za 400 rubloŭ na miesiac patencyjnym kvatarantam prapanujuć nie tolki 33 kvadratnyja mietry, ale i susiedku — pažyłuju haspadyniu kvatery. Reakcyja biełarusaŭ: ad ščyraha spačuvańnia i abureńnia da čornaha humaru i prapanoŭ dapamohi.
Usio pačałosia z abviestki, jakuju raźmiaściła na adnym ź viadomych sajtaŭ ryełtaraŭ dačka pažyłoj žančyny. U joj havorycca, što ŭ Minsku zdajuć adnapakajovuju kvateru płoščaj 33 kvadratnyja mietry razam z babulaj, jakaja tam žyvie. Aŭtarka zapeŭnivaje, što heta nie prablema:
«Babula zaŭsiody maŭčyć, ničym u kvatery nie karystajecca i praktyčna nie chodzić. Akuratnaja i čystaja. Ja žyvu pobač i prychodžu dva razy na dzień nienadoŭha pakarmić babulu. (…) Možam damovicca, kab ja prychodziła, kali vas niama doma».
Za takuju niezvyčajnuju arendu prosiać 400 rubloŭ na miesiac.
Chvala abureńnia i spačuvańnia
Abviestka imhnienna stała virusnaj i vyklikała škvał emocyj. Najbolšuju padtrymku atrymali kamientary, prasiaknutyja spačuvańniem da pažyłoj žančyny. Samy papularny ź ich, jaki sabraŭ 20 tysiač łajkaŭ, byŭ vielmi łakaničnym:
«Biednaja babula. Na staraści hadoŭ jaje ŭ arendu zdali».
Mnohija padzialili hetaje mierkavańnie, vykazvajučysia bolš rezka:
«Słovami nie apisać, nakolki heta žachliva. Biednaja babula» (8,1 tysiačy łajkaŭ) i «Z takimi svajakami i vorahaŭ nie treba» (3,6 tysiačy łajkaŭ).
Inšyja dadajuć: «Babula jašče nie pamierła, a ŭžo kvateru zdajuć…. Usio, što treba viedać pra arendadaŭcaŭ Minska», «Vielmi nieciarplivaja dačka ŭ babuli». «A dačku sumleńnie naohuł nie mučyć???? Šukaje siadziełak, dy jašče i z dapłataj za 400 r. Ździek z abodvuch bakoŭ!!!!»
Nie abyšłosia i biez čornaha humaru, jaki, tym nie mienš, padkreślivaŭ absurdnaść situacyi. Druhi pa papularnaści kamientar (12,7 tysiačy łajkaŭ) hučyć tak:
«A babulu biez kvatery možna źniać?»
Niazručnyja pytańni i sproby abarony
Naturalna, u karystalnikaŭ uźnikli łahičnyja pytańni da dački, jakaja raźmiaściła abviestku. Čaściej za ŭsio hučała dumka: čamu nie zabrać mamu da siabie?
«Čamu da siabie nie zabrała? Jana ž maŭčyć i nie chodzić amal, nie znojdziecca 2 mietry dla łožka ŭ kvatery? Soram i hańba», — piša adzin z kamientataraŭ (2,5 tysiačy łajkaŭ).
Inšyja raźvili hetuju ideju, adznačyŭšy, što z punktu hledžańnia finansavaj vyhady heta było b łahičniej:
«Žeść. (…) Nie, kab da siabie čałavieka zabrać i ŭ dva razy daražej chatu zdać…».
«Čamu tady nie ŭziać jaje sabie dadomu, raz jana nie chadziačaja, tak možna kvateru daražej zdavać, i hetyja hrošy pryniasuć bolš karyści, ja ž nie śćviardžaju, jak tam spravy iduć, prosta pakul heta vyhladaje jak byccam čałavieka trymajuć jak hadavanca, dyk jašče i chočuć hrošy na hetym choć jakija zrubić», — zaŭvažaje jašče adzin.
Adnak znajšlisia i tyja, chto pasprabavaŭ stać na bok dački, zaŭvažyŭšy, što nie ŭsio tak adnaznačna:
«Moža, u jaje kvatera maleńkaja? I prabačcie mnie, jana svajoj mamy nie kinuła, hladzić jaje. A što jašče treba? Baćki baćkami, ale być ź joj 24/7 heta niazručna. U dački taksama pavinna być svajo žyćcio. I ŭ hetym niama ničoha takoha».
«Byvaje, što staryja ni ŭ jakuju nie chočuć pakidać svaju, zvykłuju im chatu, kvateru. Novaje miesca zabojčaje dla ich raŭnavahi, psichiki», — dadaje jašče adzin biełarus.
Kankretnyja prapanovy i aściarohi
Siarod kamientataraŭ jość i tyja, chto zaŭvažaje, što «treba biaspłatna zdavać», bo «heta dahlad babki». «Tak, jašče i dapłačvaj!» — dadaje inšy.
A jość i kankretnyja prapanovy dapamohi. Adna z žančyn napisała:
«Možna ja babulu zabiaru da siabie ŭ Pinsk? Budu karmić i dahladać. A ŭ kvatery budzie žyć maja dačka-studentka, vučycca ŭ miedkaledžy. Paviercie, ja lažačuju mamu dahladała 6 hadoŭ, praktyku vialikuju maju».
Hetuju prapanovu mnohija padtrymali, adznačyŭšy: «Heta najlepšy varyjant dla babuli, u pieršuju čarhu joj treba znosiny ci chacia b uvaha».
Inšy karystalnik skieptyčna pastaviŭsia da takoj prapanovy, zaŭvažyŭšy:
«Dy miarkujučy pa ŭsim, takija arendadaŭcy ŭdaviacca. Bo pieršapačatkova jany b prosta naniali siadziełku ź biaspłatnym pražyvańniem».
Asobny błok dyskusii byŭ pryśviečany fizičnamu stanu babuli i ŭmovam jaje ŭtrymańnia. Karystalniki vykazali surjoznuju zaniepakojenaść:
«Lažačaja i nie havoryć, kormiać tolki 2 razy na dzień. A jak jana i kudy ŭ prybiralniu chodzić? Ujaŭlaju, jaki pach u kvatery staić. Raz prychodziać tolki 2 razy na dzień, napeŭna ŭ jaje jość užo vialikija prablemy sa skuraj. A potym jana admučycca, dyk śledčyja jašče i raźbiracca buduć, ci sama. Spadziajusia, jaje svajakam los adpłacić toj ža manietaj u staraści».
«Parušeńnie pravoŭ čałavieka»
Niekatoryja kamientatary byli bolš kateharyčnymi, zaŭvažajučy:
«A čamu ŭ turmu nie sadziać takich arendadaŭcaŭ?» (bolš za 1600 łajkaŭ)
Praŭda, na heta aŭtaru patłumačyli, što taki varyjant nie paspryjaje stanovišču babuli: «Aha, davajcie jaje pasadzim u turmu, a babulu pakiniem sa svajoj kvateraj!»
Inšyja paličyli, što situacyjaj pavinny zacikavicca aficyjnyja orhany:
«Tut sacyjalnyja słužby pavinny zadumacca i pačać dziejničać. Milicyja, ahoŭ!.. Heta nie chatni hvałt?» — napisaŭ adzin z kamientataraŭ.
U adkaz jamu patłumačyli, što sprava nie stolki ŭ hvałcie, kolki ŭ parušeńni bazavych pravoŭ čałavieka:
«Heta nie chatni hvałt, heta prosta parušeńnie pravoŭ čałavieka, bo prabačcie, a jaje chtości spytaŭ, ci choča jana kab da jaje kahości padsialali? Ja nie viedaju, jak jana staviłasia da svaich dziaciej u ich dziacinstvie, ale navat kali tam usio drenna, heta nie daje prava tak u staraści ździekavacca z čałavieka».
A moža, nie ŭsio tak drenna?
Siarod ahulnaha abureńnia prahučali i alternatyŭnyja mierkavańni. Niekatoryja nie ŭbačyli ŭ prapanovie ničoha kryminalnaha, razhladajučy jaje jak arendu łožka-miesca. A chtości navat znajšoŭ u hetym peŭnuju ramantyku:
«Pa-pieršaje, nie babulu zdajuć u arendu, a prosta arenda łožka-miesca. Pa-druhoje, čamu b i nie, kali babula vielmi spakojnaja, charošaja, dobraja, jakaja razumieje. Vielmi navat cikava budzie razam žyć. I sumna nie budzie, kali babula adekvatnaja».
«Ja b źniała kvateru, kožny dzień my b ź joj razmaŭlali, ja b zavarvała joj harbatu i my razam adhadvali skanvordy. Čamu ja budu nie źviartać na jaje ŭvahi, kali možna prosta ŭtulna pravodzić čas razam».
Urešcie, znajšlisia i tyja, chto zaklikaŭ ustrymacca ad asudžeńnia, bo nichto nie viedaje sapraŭdnaha stanu rečaŭ:
«A moža babula sama nie suprać. Dyj chaj suma nie vialikaja, ale ŭsio pojdzie na dohlad jaje ž, dyj kali pobač chtości, budzie spakajniej. U vypadku čaho moža dačce patelefanavać. Nie viedaju, u lubym razie nichto nie viedaje sapraŭdnaj pryčyny, dy i asudžeńnie — Hrech».
Ciapier čytajuć
«U Viciebsku zachodziŭ u tralejbus i kazaŭ «Słava Ukrainie!». Ukrainca ŭ 67 hadoŭ pasadzili za kamienty, napisanyja paśla hibieli chrosnaj dački pad abstrełam u Kijevie7
Kamientary
Astatniaje nie pa kišeni było.
Usio adno zranku da nočy ci na pracy ci tusiŭ. Pieranočyć było norm.
Vy dołžny byli pod vidom žiełajuŝieho śniať kvartiru vsio posmotrieť na miestie i razuznať