Takarčuk vyliła viadro ledzianoj vady na Cichanoŭskaha: Apuści siabie da ŭzroŭniu ludziej!

«Ja nie mahu maŭčać, kali mnie niešta nie padabajecca, kali mianie niešta nie zadavalniaje. (…) Ja budu sumlennaj, sumlennaj pierad saboj i pierad vami. Kali čałavieka ŭvieś čas tolki hładzić pa šerści, jon pierastaje bačyć realii, toje, što adbyvajecca nasamreč, što dumajuć i adčuvajuć inšyja ludzi. U mianie adčuvańnie, što Siarhiej, jaki ŭ 20-m hodzie zdymaŭ z nas usich hetyja šory, jon ciapier [sam] ich apranuŭ», — adznačaje Volha ŭ svaim videa.

Jak tłumačyć błohierka, joj było «vielmi baluča čuć niekatoryja vykazvańni» Siarhieja Cichanoŭskaha na adras biełarusaŭ, «jakija 5 hadoŭ zmahajucca, 5 hadoŭ dapamahajuć adzin adnamu, jakija pieražyli taksama vielmi-vielmi-vielmi šmat».

Takarčuk śćviardžaje, što sprabavała «dastukacca da Siarhieja, pahavaryć ź im, kab heta nie było publična, ale času ŭ Siarhieja nie znajšłosia». Tamu jana vyrašyła źviarnucca da jaho ŭ svaim videa.

«Tak, my žyviom siońniašnim dniom»

Jak adznačaje Volha, «nichto nie admianiaje taho, što Siarhiej sapraŭdy byŭ adzin ź lidaraŭ pratestaŭ 2020 hoda i vielmi šmat zrabiŭ dla biełarusaŭ i ŭźniaŭ biełarusaŭ». Jana zhodna z tymi, chto kaža, što pierad tym, jak robić hučnyja zajavy, Cichanoŭskamu nieabchodna było «spačatku daviedacca, pračytać, pahavaryć, daviedacca, jakija nastroi ŭ ludziej, što ź imi adbyvałasia za hetyja piać hadoŭ».

Błohierka źviartaje ŭvahu na zajavu Cichanoŭskaha ab tym, što jamu patrebnaja kamanda, ale pa jaje słovach, jon užo jaje mieŭ, kali vyjšaŭ. I hetaja kamanda — usie demakratyčna nastrojenyja biełarusy.

«Ale kamanda, heta kali razam, heta kali na roŭnych, heta kali pavaha adno da adnaho. Voś heta kamanda. Kali vy niešta robicie razam, płanujecie. A zaraz, atrymlivajecca, načalnik i padnačalenyja», — z horyčču adznačaje Volha.

Pavodle jaje słoŭ, zaraz takija ŭzajemaadnosiny nie pracujuć, tamu što «biełarusy 2020 hoda ŭžo nie tyja, jakija biełarusy 2025 hoda».

Takarčuk źviartaje ŭvahu na słovy Cichanoŭskaha ab tym, što biełarusy, jakich jon ubačyŭ paśla vychadu na volu, «niejkija ŭsio ž taki pryhniečanyja, zapałochanyja» i jaho prapanova pazbavicca hetaha pačućcia, kali jany chočuć niešta zrabić. A taksama na jaho apovied pra toje, jakija ciažkaści jamu daviałosia pieražyć u źniavoleńni.

«Nam taksama vielmi ciažka. U turmie, u jakoj ja taksama była, jość choć niejkaja peŭnaść, ty jak minimum viedaješ, što ŭ ciabie budzie zaŭtra. A my nie viedajem, užo piać hadoŭ nie viedajem, što budzie zaŭtra. My žyviom siońniašnim dniom», — tłumačyć błohierka i vykazvaje hłybokuju niazhodu z ujaŭleńniem Cichanoŭskaha.

Jana nahadvaje pra biełarusaŭ, jakija ŭdzielničali ŭ pratestach, dapamahali achviaram represij, ciarpieli, siadzieli i praciahvajuć siadzieć u turmach ci adbyvać «chatniuju chimiju».

«Ty kažaš, što ty hieroj, a biełarusy, jany nie hieroi. Nielha vychodzić da ludziej, jakija stolki pieražyli, i kazać: «Ja hieroj, voś maja sprava… Voś maja kryminalnaja [sprava], jana voś niejkaja asablivaja».Tak, jana ciažkaja. Ty pieražyŭ šmat. Nichto ŭvohule tvaich zasłuh tut nie prymianšaje ni ŭ jakim razie. Ale my taksama ludzi, jakija naciarpielisia. (…)

«Tak, ciabie vyvozili ź miaškom na hałavie. Ale ty pryjechaŭ u Vilniu. I ty pryjšoŭ u dom, dzie ciabie čakajuć», — praciahvaje błohierka i tłumačyć, što tysiačy zvyčajnych biełarusaŭ vymušanyja byli biehčy ŭ nikudy, a ciapier vymušany zmahacca za vyžyvańnie — svajo i svaich blizkich.

«Nielha ŭ pieršy svoj mitynh vychodzić da ludziej i prasić kryčać «Cichanoŭski!»

— davodzić Takarčuk, demanstrujučy kadry vystupu Siarhieja na sustrečy ź biełarusami ŭ Varšavie, dzie jon skanduje svajo proźvišča.

«Jość biełarusy. I ŭsio, što mahčyma ŭ hetaj situacyi, kab padtrymać biełarusaŭ, — prasić ich kryčać «Biełarusy!» Tamu što tam usie hieroi, tam usie paciarpieli, tam usio z dušeŭnaj ranaj. U nas niama žonki Śviatłany Cichanoŭskaj. U nas jość tolki my, biełarusy. Tolki my možam dapamahčy adzin adnamu, padtrymać adzin adnaho. U nas tut na emihracyi bolš nikoha niama. (…)

My ŭsie chodzim pa psichołahach, bo my ŭsie stracili šmat. Nie tolki ty adzin straciŭ biznes, kvateru, chatu, daču. My ŭsie heta stracili.

My ŭsie tut z hołym azadkam. Usie. Ty prosta nie razumieješ, u jakoj my tut situacyi ŭsio apynulisia».

«Vy zaraz usie nastrojenyja na vyžyvańnie. A ja nastrojeny na toje, kab hety režym złamać», — cytuje Takarčuk słovy Cichanoŭskaha z intervju «Radyjo Svaboda».

«Tak, my sapraŭdy tut vyžyvajem. Nastrojenyja na vyžyvańnie. A pa-inšamu nie vychodzić», — kanstatuje Takarčuk i zaŭvažaje:

«Voś takimi vykazvańniami, navat nie słovami, a tonam, jakim voś heta było skazana, ty advaročvaješ ad siabie tych ludziej, jakija hatovyja vyžyvać, ale pry hetym zmahacca».

U svajoj zavočnaj dyskusii ź Siarhiejem Cichanoŭskim błohierka zapeŭnivaje jaho, što jana praciahvaje baraćbu. Ale ŭ jaje dla hetaha niama ničoha, akramia jaje hołasu.

«Ja hatovaja była pajści za taboj, być z taboj kamandaj, kab my razam zmahalisia suprać režymu. Ale takaja kamanda, jakaja moža dazvolić sabie krytyku ŭ tvoj adras, tabie, na žal, nie patrebnaja. Heta niapravilna. Lidary tak nie robiać. Lidary słuchajuć i čujuć».

«Kožny niasie adkaznaść za svaje słovy i dziejańni»

Jašče adno vykazvańnie Cichanoŭskaha, jakoje nie spadabałasia Takarčuk, prahučała ŭ interju jutub-kanału «Žyćcio-malina». Na pytańnie viadučaha: «Ty abasracca nie baišsia?» Cichanoŭski adkazaŭ: «Nie bajusia. Kali ŭ mianie niešta nie ŭdasca, heta ž nie ŭdasca ŭ biełarusaŭ».

«Heta značyć, kali nie ŭdasca, to vinavatyja ludzi. A kali ŭdasca, to chto małajčyna? «Siaroža — małajčyna», — kamientuje hety adkaz błohierka i davodzić, što «tak jano nie pracuje»:

«Kali ŭ ciabie nie ŭdasca, heta ŭ ciabie nie ŭdasca. Kali ŭ nas nie ŭdałosia ŭ 2020 hodzie, heta ŭ nas nie ŭdałosia. Kožny niasie adkaznaść za svaje słovy i dziejańni, a nie pierakładaje vinu z adnaho na inšaje, tolki b zastacca biełym i puchnatym».

Jak tłumačyć Takarčuk, u adroźnieńnie ad zvyčajnych biełarusaŭ, publičnyja ludzi, da jakich jana adnosić i siabie, pavinny zaŭsiody pavažać tych ludziej, jakija jaho hladziać, słuchajuć, padtrymlivajuć, a taksama jak prymać pachvału, tak i prysłuchoŭvacca da ich mierkavańnia i krytyki.

Adzinaje, što na pohlad Takarčuk, jany nie pavinny rabić, hetaja «stavić siabie vyšej za hetych ludziej, jakija nas lubiać».

Volha dzielicca svaimi ŭražańniami ad pavodzin Cichanoŭskaha na fiestyvali «Tutaka», kali jon nie dazvoliŭ adnoj z prysutnych zadać niazručnaje dla jaho pytańnie i nazvaŭ žančynu pravakatarkaj.

Pa słovach Takarčuk, jaje, jak i inšych hledačoŭ, jakija tam nie prysutničali i nie viedajuć usich akaličnaściej, vielmi ździviła takaja reakcyja Cichanoŭskaha.

Volha nahadvaje, što Cichanoŭskamu nie spadabałasia zaŭvaha ab tym, što jahonyja vielmi hučnyja vykazvańni, ź jakimi jon pačaŭ vystupać amal adrazu paśla vyzvaleńnia, mohuć naškodzić pieramovam z režymam ab vyzvaleńni inšych.

«Kožny vyrašaje sam dla siabie, kazać ci nie. Usio pravilna. Ale tak i treba adkazvać za siabie i skazać: «Ja vyrašyŭ, što mnie treba kazać». A nie kazać: «Oj, tam ža voś inšyja taksama dajuć intervju, a što tolki da mianie pretenzii?» A pretenzii da Siarhieja tolki tamu, što jon zanadta značny, jon zanadta hučny ciapier. (…) Nu i adkazvać treba tolki za svaje słovy, a nie pierakidvać», — tłumačyć Takarčuk.

«Treba troški apuścić siabie da ŭzroŭniu ludziej»

U kancy svajho emacyjnaha videa Volha jašče raz padkreślivaje, što jano było zapisana nie dla taho, kab pakryŭdzić Siarhieja Cichanoŭskaha, a «ŭ abaronu biełarusaŭ, jakija jaho vielmi čakali, vielmi vieryli ŭ toje, što jon pryjdzie, i niešta pačnie mianiacca».

«Ciabie lubiać. Tabie vierać. Ale treba troški apuścić siabie da ŭzroŭniu ludziej. Bo ty taksama taki ž čałaviek, taki ž palitviazień, jaki pieražyŭ značna bolš, čym my ŭsie. Ale ty spytaj u ludziej, jak strašna jany biahuć i z čym jany tut sutykajucca.

Zasłužyć davier i luboŭ ludziej vielmi składana. A stracić jaho možna za adno niasłušna skazanaje słova. Siarhiej, nie razhubi, kali łaska, luboŭ ludziej da ciabie i vieru ludziej u ciabie. (…)

Pasprabuj jašče raz z čystaha lista. Tolki zaraz nie nad biełarusami, a ź biełarusami. Nie «Cichanoŭski», a «biełarusy». Nie «ja — hieroj», a «vy — hieroi».

I tady ŭsie, chto ad ciabie adviarnuŭsia, pavier, viernucca nazad. I voś moža być tady my staniem toj samaj sapraŭdnaj kamandaj, pra jakuju ty maryš. I tady ŭ nas usio ŭdasca».

• 63
• 4
• 5
• 3
• 0
• 0
• 0
• 2