«Doŭhaja daroha pa ŭsim śviecie». Biełaruska z adnym zaplečnikam abjeździła 40 krain
Volzie Rema 43 hady, jana mama troch synoŭ, pracuje kansultantam u fešn-industryi. Žančyna lubić padarožničać, vykarystoŭvaje dla hetaha lubuju mahčymaść. Jana nie lubić vialikija kampanii, dzie ŭ kožnaha svaje intaresy, tamu časta vandruje pa śviecie ŭ adzinočku i tolki z ručnoj pakłažaj, piša Tochka.by.
Cyhanski hien
Z adzinaccaci hadoŭ u Volhi byli svaje zaroblenyja hrošy — dapamahała handlavać na bazary. A z trynaccaci jana samastojna jeździła ź Minska ŭ Mahiloŭ — tam žyli jaje babuli.
«Ja ŭsio žyćcio čuju ad mamy, što ŭ mianie vidavočna jość «cyhanski hien» i, kali b jana nie była majoj mamaj, to dumała b, što mianie naradzili ŭ kibitcy», — śmiajecca Volha.
U jaje baćki, jak u rabotnika čyhunki, raz na hod byli biaspłatnyja kvitki — dla siabie i kahości sa svajakoŭ. Tak Volha pabyvała z baćkam u Kišyniovie, Daniecku, Maskvie…
Padčas vučoby va ŭniviersitecie dziaŭčyna ź siamnaccaci hadoŭ padzarablała na mytni, i časta jaje zarpłata była bolšaj, čym u jaje baćkoŭ. Joj dazvalali naviedvać u inšyja krainy: Sankt-Pieciarburh — Kijeŭ — Krakaŭ … I pajšło-pajechała! Spačatku ŭ jaje źjaviłasia zvyčka jeździć kudyści na vialikija vychadnyja, potym na vakacyi. Kali tolki padraśli dzieci, Volha stała vypraŭlacca na svoj dzień naradžeńnia ŭ novuju krainu.
«Tak ja pražyvała svoj asabisty fłater: u psichałohii hety stan padvyšanaj napružanaści i niestabilnaści ŭ suviazi ź nieviadomaściu pazityŭnaha abo niehatyŭnaha vyniku situacyi», — ličyć hierainia.
Krainy, jakija spadabalisia, i čamu
Volha kaža, što jość vialikaja roźnica pamiž «krainami na adzin raz» i tymi, pra jakija daviedvaješsia šmat i ź jakimi chočacca paznajomicca jašče bližej.
Padarožnicu paprasili vyłučyć upadabanyja.
Japonija. Inšy śviet, jaki navučyŭ Volhu pavazie, ciarpieńniu, vietlivaści, pryščapiŭ pracazdolnaść, uraziŭ technałohijami, jakija nam mohuć być niedastupnyja hadoŭ z 30, a to i 100, svaim stylem.
«Maja luboŭ da hetaj krainy pieradałasia starejšamu synu: jon amatar japonskaj kultury ŭpieramiešku z anime, uvieś jaho pakoj u maich suvienirach — lalki, katany, skrutki ź ijerohlifami», — dzielicca žančyna.
Francyja. Uražlivyja zamki Łuary Volha prachodziła z kałyskaj, budučy kormiačaj mamaj. Heta pajezdka akazałasia dla jaje nievierahodna lohkaja i kamfortnaja, ź ciapłom ad ludziej i pryrody.
Italija. Hierkułanum i Pampiei. Rym — Nieapal — Fłarencyja, prosta muziei pad adkrytym niebam. Možna ździŭlacca biaskonca i časta viartacca.
Jość u Volhi top krain, jakija turyst moža pahladzieć razava, ale nasyčana.
Tunis. «Niedaacenienaja kraina, na moj pohlad», — ličyć Volha. Poŭnaje zachapleńnie ad ruin Karfahiena, jaki vałodaŭ pałovaj śvietu i ŭ svoj čas spračaŭsia z Rymam, samaha zachavanaha Kalizieja (dzie zdymaŭsia «Hładyjatar»), bieła-błakitnaha horada, jak Santaryni ŭ Hrecyi, muzieja staražytnarymskaj mazaiki, šykoŭnaha Mižziemnaha mora z drobnym i śvietłym piaskom usich kurortaŭ, Sachary…
Armienija. «Nie viedała da pajezdki, što armianie — pieršyja ŭ śviecie chryścijanie», — zaŭvažaje Volha. Choć u toj ža čas tam vydatna zachavaŭsia ledź nie adziny ŭ Jeŭrazii pahanski chram. Ježa, hory, pryroda, historyja, muziej Matenadaran — honar naroda.
Iardanija. Pietra — miesca siły i adna z novaj padborki cudaŭ śvietu. Razam z Čyrvonym i Miortvym morami ŭ krainie, damaskaj stallu na poŭnačy. Uzrušlivaja pustynia Vadzi Ram, dzie nočču zorki prosta na hałavie, ź vialikim śpisam źniatych tam filmaŭ.
Vybar krainy
Zusim niadaŭna Volha dazvoliła sabie pajezdku ŭ 40-ju krainu, dumajučy, što jana apošniaja ź biełarusaŭ, chto nie byŭ u Hruzii.
«Akazałasia, što zdałosia: tolki na storys adreahavała ludziej na jomisty aŭtobus. Ciapier u mianie punkcik — zvozić dziaciej mienavita tudy. Lublu krainy, dzie lubiać dziaciej i žyvioł», — dzielicca Volha.
U zaležnaści ad pieryjadu žyćcia padarožnicu pryciahvaje roznaje: byŭ čas, kali joj chaciełasia abjeździć usie samurajskija zamki, kaliści lubiła «kalekcyjanavać» amfiteatry, ciapier jaje cikaviać kanalizacyjnyja luki z takimi niepadobnymi adbitkami i šryftami ŭ roznych haradach.
«Vy kali-niebudź źviartali ŭvahu, nakolki jany roznyja?» — pytajecca jana.
Volzie cikavaja historyja i staražytnyja cyvilizacyi, tamu da padarožžaŭ jana rychtujecca infarmacyjna, čaściej za ŭsio hladzić filmy pra krainu.
Vybar punktu dla pajezdki ŭ jaje dosyć łahičny: kali ź vizami ŭ Jeŭropu nie ŭsio prosta, to ź minułaha hoda jana vyvučaje Kaŭkaz i Zakaŭkaźzie. Da hetaha jana jeździła ŭ Paŭdniova-Uschodniuju Aziju, Paŭnočnuju Afryku, Mižziemnamorje, na Bałkany i ŭ Skandynaviju.
Kolki hrošaj idzie na padarožžy
U Volhi niama praviłaŭ: «Lišniaja tysiača — značyć, pahnali!»
«Hrošaj čaściakom nie chapaje, ale vybar pamiž novymi kiedami i kvitkom zaŭsiody vyrašajecca na karyść apošniaha. Majoj psichicy dastatkova nastroju na pajezdku i źmieny karcinki, tamu i ŭ padarožžy lohka pierachodžu na vadzicu z chlebuškam, kali ŭklučany režym ekanomii», — pryznajecca žančyna.
Ale samy zručny varyjant dla našaj hieraini — pracavać u krainie i vyvučać jaje ŭ svaje vychadnyja.
Z kim i jak Volha jeździć
Pa maładości Volzie była važnaja kampanija dla pajezdak, maŭlaŭ, «jany mohuć raśśmiašyć, padtrymać, razam apošni kavałak biez soli dajeści». Va ŭśviadomlenym i stałym uzroście, kali ŭžo jość suhučnaść z saboj, joj važniejšy ŭnutrany i maralna-fizičny kamfort. I naŭrad ci jon mahčymy ŭ vialikaj kampanii, dzie ŭ kožnaha svaje niuansy: ad ježy da režymu dnia.
Tamu ciapier Volha čaściej vybiraje soła-padarožžy abo vielmi kamiernyja, u svaim rytmie. Hadavy adpačynak u jaje dzielicca na 10 i 14 dzion, tak što mienšaja častka zastajecca asabista dla jaje — hetych dzion zvyčajna chapaje dla pierazahruzki i novych uražańniaŭ.
«U mianie minimalnyja patreby ŭ kamforcie, mnie adnolkava padabajecca i ŭ hatelnych paŭluksach, i ŭ spalniku na pryrodzie, navat zimoj. Tym bolš što maje siabroŭki padaryli na dzień naradžeńnia spalny miašok, u jakim ciopła navat u 30 hradusaŭ, sa słovami: «Strašna hladzieć na tvaje zimovyja načoŭki ŭ lesie»», — raskazvaje Volha.
Darečy, jana znachodzicca ŭ niekalkich turystyčnych kłubach, dzie zaŭsiody nadziejna ź ludźmi i ich viedami.
Što brać z saboj i vieźci nazad
U Volhi jość zvyčka hłyboka zahłyblacca ŭ kulturu, šmat chadzić-jeździć, ale być ulehcy. Tamu z saboj jana biare tolki ručnuju pakłažu. Źbiraje jaje jana jak pazł dla darosłych, niekalki razoŭ pierakładajučy i vyłučajučy samaje hałoŭnaje dla siabie.
«Ja — dziaŭčynka, i z saboj u mianie jość mini-słoički z maskami, pilinhami, SPF, kremami ŭ luboj pajezdcy», — ździŭlaje padarožnica.
Volha zaŭsiody ŭličvaje kulturny kod krainy i zakryvaje cieła doŭhimi spadnicami i sukienkami, chavaje vałasy pad pryhožymi chustkami abo kapialušykami, kali heta patrabujecca. Z pajezdak starajecca pryvozić lalki ŭ nacyjanalnych kaściumach pamieram z Barbi. A jašče hadoŭ z 10 jana źbirała piasok roznych moraŭ i płastami zasypała jaho ŭ šklanyja kołby.
Źmiaja, karakacicy i zołata
Pa adukacyi Volha bijołah.
«Ja ŭsiajednaja. Składana zastacca hałodnym, kali viedaješ, što luby tłuścieńki vusień — heta białok u čystym vyhladzie», — zaŭvažaje jana.
«Ź niezvyčajnych straŭ dla mianie byli konskaje sašymi, źmiaja, karakacica, pulsujučaja čarniłami, i navat zołata. Apošniaje — absalutnyja duryki. Naohuł ja lublu syroje miasa, ščyra, asabliva morapradukty. Hetki supier-fud, karysny dla zdaroŭja. Ale mamie ja abiacała bolš nie jeści rybu-fuhu, bo kožny hod ad jaje pamirajuć bolš za 6% tych, chto sprabuje», — kamientuje Volha.
Na dumku žančyny, treba rychtavać straŭnik da luboj pajezdki.
«U Japonii mnie padabalisia marskija vožyki: łoviš, raźbivaješ ab kamiani, kali jość sojevy sous, to dadaješ, kali nie, to i tak dosyć smačna. A kali da mianie tudy prylacieli były muž ź siabram, ja paviała ich sprabavać marskich vožykaŭ, tamu što jany vydatna vyvodziać radyjacyju — dla biełarusaŭ heta vielmi aktualna. Pajeli — sa mnoj usio dobra, a ź ich «radyjacyja vychodziła» try dni, pryčym z usich viadomych miescaŭ», — uspaminaje hierainia.
Što Volha zrazumieła ŭ padarožžach
Padarožžy vučać hnutkaści, zachapleńniu ad pryrody i roznych ludziej, a jašče — šanavać čas. Jany dajuć naziralnaść — samyja krutyja dyzajniery śvietu spačatku padarožničajuć i nazirajuć, a paźniej stvarajuć šedeŭry.
Volha nie imkniecca demanstravać svaje pajezdki ŭ sacsietkach. Dla jaje mała majuć značeńnia čužyja łajki, dyjałohi z chiejtarami abo demanstracyja siabie. Staronka ŭ instahramie ŭ žančyny zakrytaja, profil jana vykarystoŭvaje ŭ asnoŭnym jak fotaalbom.
«Ja volnaja ad sacyjalnaha pahładžvańnia, bolš nie chaču ŭchvały navakolnych, sama sabie ja ŭžo daŭno ŭsio dakazała. Dy i ŭ śviecie internetu lubaja infarmacyja na pavierchni, usio dastupna i łahična. Kožny sam sabie vydatny ekskursavod i turapieratar», — ličyć Volha.
Psichołahi lubiać zadavać hłybokija pytańni nakštałt: «Jak by nazyvaŭsia film pra vas?» Volha viedaje adkaz: «Doŭhaja daroha pa ŭsim śviecie». Žančyna ličyć siabie znaŭcam Biełarusi — jaje taksama abvandravała ŭzdoŭž i ŭpopierak. I čym bolš jeździć pa śviecie, tym macniej lubić mienavita našu krainu.
Jak pajechać u ekzatyčnaje padarožža i nie zachvareć?
Biełarusy, što jeduć u Sierbiju i Čarnahoryju, mohuć trapić u vizavuju pastku
U paŭdniovaj Jeŭropie prajšli mitynhi suprać turystaŭ
Čamu ciamnieje Suśvietny akijan i čym heta pahražaje
«Ja naviedaŭ samuju izalavanuju krainu Jeŭropy». Amierykanski błohier raskazaŭ, jak pryjazdžaŭ u Biełaruś u 2020-m i 2024-m
Ciapier čytajuć
Kaśpiarovič pamior try dni tamu, ale cieła znajšli tolki ciapier2
Kamientary