«Lepš być zastrelenaj u śpinu, čym hadami tak siadzieć». Biełaruska raskazała pra ŭmovy ŭ izalatary paśla zatrymańnia na miažy

«Što heta?» Pravierka na miažy i patrul, jaki na jaje pryjechaŭ

Usio pačynałasia zvyčajna: «Vaš pašpart», «Pačakajcie ŭbaku», «Projdziem», «Dajcie telefon», «Jaki parol». Naturalna, nichto nie pradstaŭlajecca i nie kaža, što ciapier budzie i čamu. Pamiežnik prosta pačynaje korpacca ŭ telefonie. Pstrykaje abiedźviuma rukami, zasiarodžany, sapie.

Niekalki razoŭ jon razvaročvaje telefon ekranam da ciabie, pytajučysia «što heta?» i pakazvajučy niejkija akaŭnty, nie abaviazkova ekstremisckija. Dzie mienavita korpajecca achoŭnik miažy — u pierapiskach, padpiskach, fota ci inšych dadatkach — niezrazumieła. Fatahrafuje svaim telefonam moj telefon. Pytaješsia, što adbyvajecca i što mienavita jon fatahrafuje — ahryzajecca.

Para pytańniaŭ «kudy jedziem, navošta i adkul» — i mianie ŭžo viaduć na mytnuju pravierku. Nijakich kamientaroŭ abo raskazaŭ pra dalejšyja ruchi niama. Bačnyja dźviery vychadu z pamiežnaha punkta, za imi — ludzi, aŭtobusy, ahni horada i rodnaj krainy.

Nastupny raz ich atrymajecca ŭbačyć z akienca milicejskaj mašyny, jakaja viazie ciabie ŭ milicyju. Na miažu pryjechaŭ patrul. Milicyjaniery śpiašalisia, padhaniali pamiežnikaŭ z dakumientami, padchapili maje rečy i my adpravilisia da mašyny. Znosiny — vietliva-abyjakavyja, ty ŭsio adno chutka pajedzieš karmić kłapoŭ, a chłopcy — pa spravach.

«Raspranajciesia, zdymajcie naohuł usio». Małpoŭnik, pratakoły

U milicyi adčuvaješ siabie vypadkovym hościem, jaki zajšoŭ nie ŭ tyja dźviery. Praŭda, adčuvaješ heta asabliva rukami, bo jany ŭ kajdankach za śpinoj.

Kali mianie zavodzili ŭ dziažurku, u kalidory siadzieli klijenty: chtości pabiŭsia, u kahości niešta skrali, chtości, mahčyma, skraŭ, chtości tolki spytać. Siadziać svabodna, bałbočuć adzin z adnym i supracoŭnikami.

Patrulnyja pieradajuć ciabie adździełu milicyi, zabirajuć svaje kajdanki, ty čakaješ, pakul ciabie «pierašpilać» u kajdanki «miascovych» i pačynajecca «apytańnie».

Supracoŭnik ŭźnikaje pierad taboj z tvaim telefonam i pačynaje ŭ im korpacca. Uzdychaje, kaža «u vas łajki», pakazvaje adzin ź ich, prosić prakryčać u kalidor svaje danyja, kab pačuŭ dziažurny — jon zapaŭniaje niejkija papiery. Što budzie dalej i što adbyvajecca — nichto nie kaža.

Praz hadzinu ŭ adździaleńnie pryjazdžaje dziaŭčyna, jakuju ŭsie čakajuć. Ty taksama čakaješ, tamu što bolš zaniacca niama čym. Zatrymańnie, źniavoleńnie — heta naohuł pastajannaje čakańnie. Ale heta my daviedajemsia potym, a pakul — vas zaprašajuć raspranucca całkam, zdać kaštoŭnyja rečy dla vopisu.

«Chłopčyki, nie zachodźcie!» — kamanduje dziaŭčyna, jakaja prybyła dla asabistaha pieratrusu mianie.

Nastupny ŭzrovień — małpoŭnik. Kamiera pad bokam u dziažurnych, jakija prymajuć zvanki ad nasielnictva — z kratami, śladami kryvi na ścienach i škonkach, pacham mačy i antysieptyku. Pasiadzieli troški i chopić, vas vyklikajuć padpisać pratakoły i ruchacca dalej — u IČU.

Z pratakołaŭ daviedajeciesia, što vinu pryznajecie, a taksama kali byŭ pryznany ekstremisckim akaŭnt, na jakim vyjavili vaš łajk 2020 hoda. Kopij nie dajuć, choć abaviazanyja vydać pa prośbie. Tut upieršyniu kažuć, što vas adpraŭlajuć u izalatar, a adtul — na sud. Telefon adbirajuć pad vopis, pašpart viartajuć. Pa razmovach razumieju, što chutčej za ŭsio sud daść štraf — tak adbyvajecca čaściej za ŭsio.

«Tvaram da ściany». Kanvoj i kajdanki ŭ IČU

Zavodziš ruki nazad, čuješ pstrykańnie, załaziš u milicejskuju mašynu i pravodziš vačyma horad: vas kanvairujuć u IČU. Pa darozie słuchajecie razmovy pra skaročanyja premii, plotki ich adździełaŭ.

U IČU vy traplajecie spačatku ŭ čarhu, u kalidorčyku naźbirałasia kanvairaŭ: chtości pryjechaŭ pa zatrymanych, kab advieźci ich na sud, chtości — kab kanvajavać u SIZA ci kudyści jašče. Usie žartujuć, maciukajucca, hladziać ryłsy. Vy siadzicie z rukami ŭ kajdankach za śpinaj i nazirajecie za hetym čužym śvietam, jaki ciapier i vaš. Ale jašče zdajecca, što nie.

Čujucca mietaličny laskat i hrukat, dziaŭčyna-kanvairka prosić paśpiašacca, byccam my ŭ paliklinicy i akno mahčymaściaŭ trapić u IČU moža začynicca.

Adrazu za taŭščeznymi dźviaryma, padobnyja da jakich vy bačyli chiba što ŭ muziejach-bunkierach, źviartacca pačynajuć pa-inšamu. «Tvaram da ściany, ruki vyšej, nohi šyraka, nie hladzim, hałavu apuskajem», — hyrkajuć tabie i adpraŭlajuć na nadhlad. Raspranucca treba znoŭ dahała, prysieści, vopratku praviarajuć, asabistyja rečy zabirajuć.

Dziaŭčyna-kanvairka kaža «Nu ŭsio, da pabačeńnia!», i dziažurny kamanduje iści. Ty zabyvaješsia, a dakładniej nie viedaješ, što iści — heta značyć nahnuć hałavu da kaleniaŭ, nie aziracca i słuchacca jahonych dotykaŭ za kajdanki.

«Stop, viešajem kurtku, zapaminajem numar», — adšpiliŭšy adzin kajdanok, kamanduje «kalidorny».

Za niekalki chvilin prasiakaješsia «atmaśfieraj» sklepa nastolki, što, zdajecca, kali numar, pad jakim visić tvaja kurtka, budzie zabyty, možna zahrymieć u turmu nadoŭha. Zatym, stojačy za śpinaj, supracoŭnik bubnić praviły znachodžańnia ŭ IČU:

«Dniom nie spać, nie lažać, nie siadzieć abapioršysia ab ścianu ci łožak, nie stavić ruki na stoł, nie trymać hałavu, nie zakryvać tvar, nielha čytać, śpiavać, hulać».

Vašyja ruki znoŭ padymajuć za śpinaj za kajdanki jak za pavady i vy pačynajecie ruch da kamiery.

«Nohi šyraka!» Šmony ŭ kamiery

Zajšoŭšy ŭ kamieru, razumieješ, chto palityčny, chto nie. Palityčnyja nieruchoma siadziać pa struncy, na krai «łožkaŭ». Niepalityčnyja rassłablenyja.

Praz paŭhadziny pačynajecca «šmon» — pravierka kamiery. Rucinnaje mierapryjemstva, kali ŭsim treba vyjści z kamiery, a supracoŭniki jaje abšukvajuć, prastukvajuć, ryjucca ŭsiudy, zasoŭvajuć lusterka ŭ «tualet».

Palityčnyja vystrojvajucca na vychad z kamiery zahadzia z rukami za śpinoj — dla kajdankaŭ. Potym da ściany, «nohi šyraka». U hety čas vas abmacvajuć mietałašukalnikam abo rukami, asobna prosiać pakazać stupni.

Šmony jość płanavyja, jość ahresiŭnyja (kali, miarkujučy pa hukach, kamieru źbivajuć i raskidajuć rečy), prachodziać niekalki razoŭ na dzień. Jak stajać i kudy iści — nichto nie tłumačyć. Vučyšsia na chadu, aryjentujučysia na sukamiernic i ich padkazki. Luby huk ŭsprymajecca jak pahroza, luby ŭdar prymiaraješ na siabie.

Dziaŭčaty pa-chutkamu tłumačać, u kolki pryjomy ježy, papiaredžvajuć pra šmony, pra kamieru videanazirańnia, raspytvajuć, što zdaryłasia, raskazvajuć pra siabie.

Rečaŭ u palityčnych niama. U lepšym vypadku — survetki i adna prakładka. Ale i heta mohuć nie dazvolić. Kofta abo bializna, knihi, ščotka, pasta, vada, ježa — usio zabaroniena. U niepalityčnych z saboj jość sumki z zapasami: paścielnaja bializna i ručniki, prysmaki i prypravy, tepciki i navat posud (płastykavyja kubački, naprykład). Dzialicca im zabaraniajuć, dla ŭsich pakarańnie — karcar.

Pieršyja hadziny dziaŭčynki ciabie absiakajuć, jak nie treba siadzieć, albo z-za dźviarej kryčyć supracoŭnik «Nie abapiracca!»

Kožnyja 15 chvilin u dziažurnych abchod, jany zazirajuć u vočka dźviery kamiery. Spačatku pra heta nie viedaješ, potym nie pamiataješ, a potym čuješ i vyznačaješ pa hetych zazirańniach čas, bo hadzińnikaŭ taksama niama.

Sproby: spać, jeści, chadzić u prybiralniu

Izalatar znachodzicca ŭ padvale, śviatło z akna ŭ kamieru nie prabivajecca z-za krataŭ, śmiećcia i pieraharodak. Kamiera — heta niekalki škonak u dva jarusy, «prybiralnia» tam ža, stoł i ździeklivaje akno.

Na draŭlanyja škonki adzieńnie lepš nie kłaści — zabrać jaho možna razam z kłapami. Na mietaličnych niemahčyma spać. Dakładniej, mahčyma, ale baluča, choładna i niadoŭha.

Son u IČU — heta pošuk miesca, u jakim možna zadramać. Matracy nie vydajuć, pad hałavu kłaści što-niebudź zabaroniena. Kraty škonak upivajucca, dadajuć choładu nočču. Tamu možna pieramiaścicca na padłohu, a potym — na vuzkuju łaŭku. Jašče praz 15 chvilin prypaŭźci i padramać na kukiškach kala batarei. Uvieś hety čas haryć jarkaje śviatło, a pad koŭdrami sałodka śpiać zatrymanyja pa kryminalnych ci «chulihanskich» artykułach. Paru sprobaŭ zasnuć — i para ŭstavać: u dźviery hrukajuć dubinkaj i treba padbiehčy, pradstavicca, nazvać artykuł. Tak treba rabić kožnyja 2 hadziny paśla adboju, a ŭ 6 užo padjom.

U niejki momant režym u kamiery pieratvarajecca ŭ taki cykł: dniom zmahaješsia sa snom i spakusaj «prychinucca» i zadramać, ciabie absiakajuć kryki achoŭnikaŭ i ŭdary dubinkaj pa dźviarach, čakaješ nočy, kab prylehčy i rassłabić cieła. Nočču čakaješ ranicy, tamu što spać niemahčyma i choładna.

Ranišniaja rucina — schadzić u prybiralniu, pamycca ź viałaciakučaha krana. Tvar nie vycirajem, bo papieru treba aščadžać, jaje nam mohuć nie vydać. Prybiralnia śmiardzić, ale dla «ŭtulnaści» nakrytaja listom płastyka. Adsoŭvaješ jaho, robiš hłyboki ŭdych i… Zmyvu jak takoha niama, prosta adkručvaješ na trubie kran i niešta tam ciače. My karystalisia butelkaj. Ad kamiery prybiralnia nie adździelenaja.

Jašče adnoj butelkaj my karystalisia, kab nabirać vadu i mieć pad rukoj pitvo. Z vadkaści za dzień u mieniu tolki para hłytkoŭ čaju (čverć kubka). A taksama — kaša na śniadanak, trochi supu i bulba z katletaj z pamyjaŭ na abied, kaša z 1 rybkaj-sałakaj na viačeru. I chleb — pa kavałačku na čałavieka ŭ kožny pryjom ježy.

«Z rečami na vychad». Dumki pra ŭcioki, koka-kołu i pomstu

Niekatorym zatrymanym byli vystaŭlenyja kryminałki za pratesty. Pa słovach sakamiernic, u tym liku i tym, kaho zatrymali na miažy «za łajk». Tamu kožny raz, kali hrymieła zavała dźviarej, usie spadziavalisia, kab heta nie akazaŭsia vyklik da śledčaha — ad jaho viartalisia z papierkami pra kryminalnuju spravu.

Z-za niedasypu, strachu, prynižeńnia i nierazumieńnia, što z taboj budzie dalej, na treci dzień hałava nie ciamić. Zdajecca, ty zatrymany daŭno, i tak ciapier budzie doŭha. U mianie navat byli dumki pra ŭcioki: kali budzie mahčymaść, lepš być zastrelenaj u śpinu, čym hadami tak siadzieć.

Z-za pastajannych hutarak, drymoty, jarkaha śviatła kruhłyja sutki žyćcio «da» zacirajecca i ŭspłyvaje vodbliskami drobnych uspaminaŭ, jakija ŭ hałavie ŭ zvyčajnym žyćci nie kruciš. Uśmieška siabra, smak koły, vokładka knihi i hetak dalej — nijakaj ramantyki i składanych pačućciaŭ. Dumki pra palitviaźniaŭ — a jak jany heta ŭsio vytrymlivajuć?

Nichto nie abmiarkoŭvaje, što budzie rabić, vyjšaŭšy ź izalatara — usio tryvožna čakajuć svajho času. Nabor žadańniaŭ u nas adnolkavy: duš, pamycca, vypić kavy, abniać blizkich, pasiadzieć na łaŭcy, pasłuchać drevy.

Usie adzin adnaho padbadziorvajuć i suciašajuć — składaniej za ŭsio «trymać» tych, chto ź IČU pajedzie ŭ SIZA. Dobrych arhumientaŭ tut niama, heta biada. Ale i ślaźmi spravie nie dapamožaš, staralisia nastrojvać dziaŭčat na surovy marafon napieradzie i «a potym jak sustreniemsia!»

Maje sutki skončylisia, «z rečami na vychad», znoŭ nadhlad dahała, apošnija kajdanki i svaboda. Dziažurny na raźvitańnie kinuŭ «Da pabačeńnia», vydaŭ rachunak za ŭtrymańnie ŭ hetym «hateli» i nacisnuŭ knopku bramy.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 1
• 5
• 5
• 0