Biełaruscy pa pašparcie 120 hadoŭ. Ale ŭ knihu Hiniesa jaje nie zapišuć — i voś čamu
Staršynia CVK Ihar Karpienka dniami zajaviŭ, što samaj pažyłoj vybarščycy, uniesienaj u śpisy dla hałasavańnia, spoŭniłasia 120 hadoŭ. Takaja niekrytyčnaść da ličbaŭ — tradycyjnaja chiba biełaruskaj CVK, ale «Minsk-Naviny» vypravili Karpienku.
Maryja Kananovič — samaja pažyłaja žycharka Biełarusi pa pašparcie (u im staić data 27 maja 1904 hoda), jakaja žyvie ŭ vioscy Listapady Vałožynskaha rajona, što za 90 km ad stalicy.
Žyvie žančyna adna.
— Adzin moj syn pamior, kali ja jašče była maładoj. Druhi pajšoŭ z žyćcia 13 hadoŭ tamu. Ja mocna pieražyvała. Dy i ciapier uspaminaju jaho, — raskazvaje doŭhažycharka. — Ja navat u balnicu nie jezdžu. Raniej, byvała, pakładuć u Vałožynie, roznyja bolki byli. A zaraz kudy mnie ŭžo lačycca… Mnie i doma dobra. Adčuvaju, što mnie nie tak doŭha zastałosia. Usie syšli, a ja ŭsio tut.
Na pytańnie, u čym sakret daŭhalećcia, žančyna adkazvaje, što nikoli ni z kim nie svaryłasia, zaŭsiody starałasia zhładžvać vuhły, dzie treba — sastupać.
— Ja nie kanfliktny čałaviek. Heta zaraz ludzi zakipajuć ź luboj nahody, hatovyja adzin adnaho pabić pa drobiaziach. Treba ŭmieć prabačać i być ciarplivym, — daje paradu žančyna.
Kniha rekordaŭ Hiniesa praihnaravała pažyłuju biełarusku, jakoj, kali vieryć pašpartnym źviestkam, 27 maja moža spoŭnicca 121 hod, chacia braziljanka Ina Kanabara Łukas nibyta adstaje ad Maryi na try z pałovaj hady.
U svoj čas tak «paciarpieła» Hanna Barysievič, taksama pradstaŭnica Minščyny, jakaja pa biełaruskim pašparcie pražyła amal 119 hadoŭ.
Stvaralniki Knihi rekordaŭ Hiniesa zapeŭnivajuć, što savieckim dakumientam daviarać nielha.
Namieśnik staršyni Vałožynskaha rajvykankama Ihar Šakun taksama pierakanany, što ŭzrost Maryi Vikienćjeŭny byŭ zavyšany mienavita ŭ časy Savieckaha Sajuza.
— Jana žyła na terytoryi Zachodniaj Biełarusi. Paśla ŭźjadnańnia — u 1939-m, kali hetaja terytoryja ŭvajšła ŭ skład SSSR, miascovyja čynoŭniki zapisvali ŭzrost sa słoŭ hramadzian, pakolki adpaviednych dakumientaŭ nie było. Mnohija prypisvali sabie lišnija hady, bo heta ŭpłyvała na termin vychadu na piensiju. Chutčej za ŭsio nie stała vyklučeńniem i naša hierainia.
Čynoŭnik kaža, što na pomniku, jaki žančyna zakazała svajmu pamierłamu synu, a zaadno i sabie, jana ŭpisała i svoj hod naradžeńnia — 1924-y (a nie 1904-y).
— Heta bolš padobna na realny čas jaje źjaŭleńnia na śviet, — dadaje jon.
Kolki sioleta tracili na viasielli ŭ Biełarusi? Sabrali realnyja ličby tych, chto pabyvaŭ u ZAHSie3
Kamientary
Dy i jak dziaŭčyna ŭ 15 hod mahła papisać sabie 20 lišnich?