Biełaruskaha historyka i tearetyka architektury, najbujniejšaha daśledčyka kłasicyzmu na Biełarusi nie stała na 76-m hodzie žyćcia.
Pra heta paviedamiŭ Biełaruski nacyjanalny techničny ŭniviersitet na svaim sajcie.
Valeryj Francavič Marozaŭ naradziŭsia 25 lutaha 1947 hoda ŭ Minsku. Skončyŭ u 1965 hodzie Minski budaŭničy technikum, u 1971 hodzie — Biełaruski politechničny instytut. Pracavaŭ u Minskprajekcie, z 1974 hoda — asistent, staršy vykładčyk.
U 1988 hodzie abaraniŭ kandydackuju dysiertacyju, u 2002 hodzie — doktarskuju.
Z 2000 hoda niaźmienny zahadčyk kafiedry teoryi i historyi architektury Biełaruskaha politechničnaha instytuta. Ciapier, jak kažuć krynicy, kafiedra moža być rasfarmiravana.
Člen Sajuza architektaraŭ Biełarusi z 1975 hoda, z 2010 hoda taksama staršynia siekcyi «Restaŭracyja, rehienieracyja i rekanstrukcyja architekturnaj spadčyny». Člen-karespandent Biełaruskaj akademii architektury i Biełaruskaha akademičnaha centra Mižnarodnaj akademii architektury.
Udzielničaŭ u raspracoŭcy prajektaŭ kompleksaŭ prajektnych instytutaŭ «Sielhasprajekt», «Pramziernieprajekt», «Biełbijasintez» (1971—1979), budynka Doma architektara (1972, 1-ja premija na Respublikanskim konkursie), u zabudovie handlova-hramadskaha centra pa vuł. Prytyckaha (1974) u Minsku.
Ale najbolš viadomy jak samy bujny znaŭca architektury kłasicyzmu ŭ Biełarusi. Daśledavaŭ architekturu krain Uschodniaj Jeŭropy XVIII—XIX stahodździaŭ. Apublikavaŭ zvyš za 150 artykułaŭ u navukovych vydańniach Biełarusi, Rasii, Polščy i Litvy, 8 manahrafij. Aŭtar knih: «Pałac u Homieli» (1991); «Pałac u Žyličach» (1992); «Atłas pomnikaŭ architektury i miemaryjalnych kompleksaŭ Biełarusi» (u saaŭt., 1988); «Homiel kłasičny. Epocha. Miecenaty. Architektura» (1997); «Historyja architektury Biełarusi. Epocha kłasicyzmu» (2006); «Architektura Biełarusi. Narysy evalucyi va ŭschodniesłavianskim i jeŭrapiejskim kantekście. U 4 t. T. 3, kn. 1. Inšaja pałova XVIII — pieršaja pałova XIX st.» (u saaŭt., 2007).
Za svaju navukovuju pracu byŭ uznaharodžany premijaj Nacyjanalnaha fiestyvalu architektury «Minsk-2000» u naminacyjach «Manahrafija i cykł artykułaŭ ab architektury» (2000).
U Valeryja Francaviča zastalisia žonka Alena Marozava, doktarka architektury, i syn Jaŭhien, mastactvaznaviec i architektar.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ
Učora Minsk znoŭ zatapiła. Čamu stalica nie hatovaja da daždžoŭ?4
Kamientary