Jamu było 62 hady. Valeryj Škaruba chvareŭ apošnim časam na karanavirus, paviedamlajuć «Minsk-naviny».
«Serca razryvajecca ad hetaj straty. Valeryj Škaruba byŭ čałaviekam, jakoha ŭsie pavažali i lubili. Jon umieŭ kantaktavać z usimi, byŭ dastatkova kampramisny ŭ žyćci, ale bieskampramisny ŭ tvorčaści, — kaža pieršy namieśnik staršyni Biełaruskaha sajuza mastakoŭ Natalla Šaranhovič. — U jaho była svaja tema, vielmi składanaja maniera piśma. Jon padoŭhu pracavaŭ nad karcinami, vypisvaŭ kožnuju kropačku, liniju, ź jakich składvalisia cudoŭnyja biełaruskija krajavidy. Jon lubiŭ takija matyvy, jak daroha, voziera, čarot… Byŭ zakachany ŭ biełaruskuju pryrodu, dobra jaje adčuvaŭ, i jaho technika žyvapisu, jakoj bolš nichto nie vałodaje ŭ Biełarusi, dapamahała pakazać jaje tonkaść, pryhažość.
Valeryj Škaruba pisaŭ u asnoŭnym piejzažy, u jakich Biełaruś paŭstaje zahadkavaj i vydatnaj. Jaho raboty znachodziacca ŭ zborach Nacyjanalnaha mastackaha muzieja. U 2015 h. u Barysaŭskaj centralnaj biblijatecy (mastak rodam z Barysava) adkryłasia Halereja Valeryja Škaruby, dzie pradstaŭleny bolš za 30 jaho karcin.
— Valeryj nie vielmi lubiŭ pradavać svaje pracy, ličyŭ, što jany pavinny słužyć ludziam — być u muziejach, halerejach, kvaterach, — adznačaje Šaranhovič. — Vydatna, što jon pry žyćci paśpieŭ adkryć svaju halereju. Vielmi važna, kab pamiatali mastaka i jaho pracy niedzie zachoŭvalisia.
Ciapier čytajuć
Fatohraf-ahient Miščuk raskazaŭ svaju viersiju taho, što adbyłosia4
Kamientary