Ходзіць легенда, што Озі Осбарн адкусіў галаву жывому кажану. А што ж адбылося насамрэч?

У вар’яцкім свеце рок-музыкі шакуючыя паводзіны, як правіла, не асуджаюцца. Іх нават лічаць амаль што абавязковымі.

Калі ў гэтым сэнсе і існуюць нейкія межы, дык ніхто не пераходзіў іх так часта, як Джон Майкл Осбарн, больш вядомы як Озі Осбарн, або «Прынц Цемры», які памёр у аўторак ва ўзросце 76 гадоў, піша Бі-бі-сі.

Такую мянушку цяжка атрымаць выпадкова. Озі заслужыў яе ад прыхільнікаў гурта Black Sabbath за свой чорны, як смоль, сцэнічны вобраз і тэксты песень, у якіх было шмат спасылак на акультызм.

Але тое, што Озі зрабіў вечарам 20 студзеня 1982 года, калі галава маленькага няшчаснага кажана аказалася аддзеленай ад цела, было сапраўды вар’яцтвам — нават паводле вельмі свабодных стандартаў паводзін музыканта.

Гэтая падзея ўсё яшчэ актыўна абмяркоўваецца многія дзесяцігоддзі пазней — і лічыцца адным з самых скандальных момантаў у гісторыі хэві-металу.

Аднак з цягам гадоў з’яўляліся розныя тэорыі пра тое, што менавіта адбылося тады на сцэне.

Часам гэтыя разыходжанні былі звязаныя з тым, што не ўсе людзі памятаюць падзеі аднолькава. Але часцей за ўсё тая ці іншая версія станавілася больш актуальнай у залежнасці ад настрою самога Озі.

Аднак некаторыя факты не выклікаюць сумневаў. У студзені 1982 года ішоў другі месяц надзвычай актыўнага канцэртнага тура, у якім Озі выконваў матэрыял са свайго другога сольнага альбома «Diary of a Madman»(«Дзённік вар’ята»).

Падчас канцэртаў спявак прыдумаў асаблівы рытуал — ён кідаў проста ў публіку кавалкі сырога мяса або розныя часткі жывёл, у тым ліку кішкі ці печань.

Усё гэта, вядома, выглядала даволі агідна, але ў нейкім сэнсе было зразумела — улічваючы, што Озі калісьці праходзіў практыку на бойні.

Сярод фанатаў хутка распаўсюдзіліся чуткі пра тое, што адбываецца на канцэртах — і тады яны пачалі праяўляць значную вынаходлівасць. Прыхільнікі Озі прыходзілі на кожны канцэрт «узброенымі» — і гатовымі да «адпаведнага адказу».

Таму, калі падчас выступлення ў зале Veterans Memorial Auditorium у амерыканскім горадзе Дэ-Мойн (штат Аёва) на сцэне апынулася нешта маленькае і чорнае, Озі вырашыў, што гэта гумовая цацка.

І тут якраз і пачынаюцца разыходжанні.

У сваёй аўтабіяграфіі, якая выйшла ў 2010 годзе, «I Am Ozzy» («Я — Озі») спявак узгадвае, што ён узняў гэты прадмет, засунуў сабе ў рот і раскусіў.

«Але тут я адразу зразумеў, што нешта не так. Вельмі не так. Спачатку ў мяне рот хутка напоўніўся нейкай цёплай, ліпкай вадкасцю. А потым галава ў маім роце здрыганулася».

«Хтосьці кінуў кажана! Я думаў, што яна была гумовая. Узняў яе і засунуў у рот. І раскусіў», — працягваў Озі. Але потым ён зразумеў, што адбываецца на самой справе: «Божа, ён жа сапраўдны! Гэта быў сапраўдны жывы кажан».

Аднак Озі далёка не заўсёды сцвярджаў, што жывёла была жывой, калі аказалася каля ягоных ног на сцэне.

У 2006 годзе ў інтэрв’ю Бі-бі-сі спявак расказваў тую ж гісторыю з невялікімі, але вельмі важнымі адрозненнямі.

«Тут з’яўляецца гэты кажан. Я вырашыў, што гэта проста такая цацка, якую купляюць на Хэлоўін. Таму што ў яе вакол шыі былі намотаныя нейкія ніткі, — казаў Озі. — Я ўкусіў яе, а потым паглядзеў налева — і ўбачыў, што Шэран [жонка і тагачасны менеджар музыкі] паказвае мне [адмоўны жэст]».

«Я такі — пра што ты наогул? А яна: «Гэта сапраўдны мёртвы кажан». І я такі: «Я ведаю. Ужо ведаю».

Дык быў кажан мёртвы ці ўсё ж жывы?

Паводле звестак выдання Des Moines Register, чалавек па імені Марк Ніл сцвярджае, што жывёлу на канцэрт прынёс менавіта ён. Тады яму было 17 гадоў.

Версія Марка выглядае так: яго малодшы брат прынёс кажана дадому прыкладна за 10 дзён да выступлення Озі, але, на яго вялікі жаль, да самога канцэрта ён не дажыў. Паводле слоў Марка, ён прынёс на канцэрт жывёлу, якая на той момант была ўжо мёртвай некалькі дзён.

Увогуле ўсе даступныя нам сведчанні кажуць на карысць таго, што гэтая легендарная гісторыя, якая заняла другое месца ў спісе «Самых жорсткіх міфаў рок-музыкі» паводле Rolling Stone, у асноўным адпавядае рэчаіснасці.

Ніхто не спрачаецца з тым, што кажан сапраўды аказалася ў роце ў Озі, але здаецца цалкам верагодным, што на той момант ён ужо быў нежывы — з чым пагаджаўся і сам спявак. Па крайняй меры, часам пагаджаўся.

А што ж тады можна сказаць пра іншы інцыдэнт, які адбыўся прыкладна за дзевяць месяцаў да гэтага ў Лос-Анджэлесе і які жудасна нагадвае падзеі ў Дэ-Мойне?

Тут гісторыя паўтараецца: версіі адрозніваюцца ў залежнасці ад таго, з кім на той ці іншы момант размаўляў Озі. Але асноўныя факты таксама ні ў каго сумненняў не выклікалі.

У Озі была прызначаная сустрэча з групай менеджараў гуказапісваючай кампаніі CBS у Лос-Анджэлесе, і Шэран вырашыла, што спявак прынясе туды трох жывых галубоў.

Спачатку Озі павінен быў выступіць з кароткай падзячнай прамовай, а потым выпусціць галубоў — каб усе ўбачылі, як яны паляцяць. Гэта павінна было стаць сімвалам міру.

Але ў выніку на сустрэчы ўсё пайшло не так.

Галубы міру

Озі ўсю раніцу піў брэндзі, як ён пазней распавёў пісьменніку-біёграфу Міку Уолу, яго моцна пачала злаваць супрацоўніца піяр-аддзела кампаніі. Як напісана ў кнізе Уола «Black Sabbath: Symptoms of the Universe» («Black Sabbath: сімптомы Сусвету»), Оззі «дастаў аднаго з тых галубоў і адкусіў яму яго галаву — проста каб яна нарэшце змаўчала».

«Потым я зрабіў тое ж самае з наступным голубам, — распавёў спявак. — Яго галаву я выплюнуў — прама на стол. Тут яны мяне і выштурхнулі. І сказалі, што я больш ніколі не змагу працаваць з CBS».

Але існуе і крыху іншая версія гэтага інцыдэнту, выкладзеная Озі ў інтэрв’ю журналісту часопіса Sounds Гарры Бушэлу праз некалькі месяцаў пасля самой падзеі.

«Прыкол у тым, што птушка была мёртвая. Мы хацелі яе выпусціць, але яна да гэтага сканала. Дык я адкусіў ёй галаву — проста каб яна не прапала дарэмна».

«Ты б бачыў, якія ў іх тады былі твары! Яны проста пабялелі. Проста анямелі».

Кароль рок-лішкаў

Вядома ж, Озі павінен быў паводзіць сябе адпаведна сваёй рэпутацыі. У рэшце рэшт, гэта быў чалавек, якога звольнілі з Black Sabbath, бо нават паводле астранамічна шчодрых рок-стандартаў ён занадта перабіраў з алкаголем і наркотыкамі.

І хаця штукі з кажаном і галубамі (шчодра, праўда, упрыгожаныя) многім здаліся далёкімі ад нормаў джэнтльменскіх паводзін, яны ўмацавалі рэпутацыю Озі як аднаго з галоўных рок-хуліганаў.

Яны прымусілі людзей гаварыць пра яго — і дапамаглі ўзлёту яго сольнай кар’еры, якая ў той момант імкліва ўзнялася ўверх — амаль як кажан.

Нават калі Озі і не быў вінаваты ва ўсіх смяротных грахах, якія яму прыпісвалі шмат гадоў, няма сумневу, што цягам жыцця ён падымаўся на такія вышыні (або ж падаў так нізка), пра якія іншыя рок-зоркі нават не адважваліся марыць.

Озі Осбарна лічылі безумоўным каралём рок-н-рольных лішкаў — і гэтая рэпутацыя заставалася з ім да самага канца.

• 6
• 0
• 2
• 5
• 0
• 0
• 0
• 2