Ціханоўская пра высылку з Беларусі ў жніўні 2020: Мне далі на зборы 20 хвілін
У інтэрв’ю Бі-бі-сі дэмакратычная лідарка падрабязна распавяла пра момант прымусу да выезду з Беларусі ў жніўні 2020 года i размову з супрацоўнікамі КДБ. Урывак з інтэрв'ю прыводзіць яе тэлеграм-канал.
«На наступны дзень пасля выбараў я пайшла ў Цэнтральную выбарчую камісію з дакументам, дзе беларускі народ заяўляў, што ён супраць фальсіфікацый і патрабуе пераліку галасоў. Калі прыйшла ў ЦВК, мяне сустрэлі два супрацоўнікі КДБ. Яны завялі мяне ў асобны пакой і пачалі размову.
Яны пачалі запалохваць, шантажаваць маімі дзецьмі. Казалі, што ведаюць, дзе яны знаходзяцца. І так лёгка вярнуць іх у Беларусь (гэта фраза была ў інтэрв'ю, але адсутнічала ў першаснай версіі тэкставага пераказу — НН). Што я буду затрыманая. Што з імі зробяць у дзіцячым доме. Што я не ўбачу, як яны растуць.
Я — маці. Мне дэталёва апісалі, што чакае маіх дзяцей у дзіцячым доме. А старэйшаму сыну патрэбныя спецыяльныя кахлеарныя імплантаты, батарэйкі, чыстка. Гэта было дадатковым ціскам. Я размаўляла з імі тры гадзіны.
Прасіла: «Людзі хочуць перамен. Ім патрэбныя свабодныя выбары. Давайце пачнём дыялог». Але яны былі ўпэўненыя, што калі прымусяць мяне з’ехаць, людзі не выйдуць на вуліцы.
Праз тры гадзіны я паддалася, бо мая ўнутраная маці выйграла барацьбу. Гэта быў жахліва балючы выбар. Я не магла паверыць, што павінна пакінуць краіну. Мне здавалася, што людзі ўспрымуць гэта як здраду. Але я зрабіла гэты выбар.
Яны загадалі запісаць відэа — нешта абсалютна агульнае, што «не трэба праліваць кроў». І далі мне 20 хвілін сабрацца. Я ўзяла толькі маленькі заплечнік з дакументамі.
Нас адвезлі да мяжы. Я не магла паверыць, што мяне ўжо няма ў краіне. Я адразу запісала відэа: «Я выехала з краіны. Мне вельмі шкада». Шчыра кажучы, я была ўпэўненая, што людзі ўсё спыняць. Што яны мяне падтрымаюць. Я адчувала сябе здрадніцай.
Але я так удзячная беларусам, што яны сказалі: «Слухай, лепш табе быць на волі і працягваць змаганне, чым сядзець у турме». І людзі ў Беларусі самі арганізаваліся. Ім не быў патрэбны лідар. Гэта была сапраўдная народная рэвалюцыя».
Цяпер чытаюць
«Шкада, што людзі мяне лічаць такім ідыётам». Дзядок расказаў, як яго змаглі высачыць пасля пяці месяцаў падполля4
Каментары
Бо менавіта на міжнародным узроўні зараз вырашаецца лёс краінаў рэгіёну і выбудоўваецца новая архітэктура бяспекі і рэгіёну, і свету.