Усе кіраўнікі, супраць якіх выступалі пратэстоўцы падчас Арабскай вясны 2011 года, сышлі ў мінулае. Асад стаў апошнім
Муамар Кадафі ў Лівіі, Бэн Алі ў Тунісе, Алі Абдула Салех у Емене, Хосні Мубарак у Егіпце, а цяпер і Башар Асад ў Сірыі. Башар Асад быў апошнім дыктатарам Арабскай вясны. Піша дыпламатычны карэспандэнт ВВС Фрэнк Гарднер.
Усе блізкаўсходнія кіраўнікі, якіх пратэстоўцы Арабскай вясны ў 2011 годзе называлі «дыктатарамі», цяпер сышлі ў мінулае і ўвайшлі ў падручнікі гісторыі разам з іракскім Садамам Хусэйнам — ахвярай не Арабскай вясны, а ўварвання ЗША.
З усіх, супраць каго выступалі пратэстоўцы, ацалеў толькі кароль Бахрэйна Хамад, збольшага таму, што ён узначальвае арабскую манархію, а не «рэвалюцыйную рэспубліку», як астатнія.
А таксама таму, што ён пайшоў на саступкі і пагадзіўся на некаторыя рэформы, прапанаваныя міжнароднымі юрыстамі. «Я мог бы пайсці па шляху Сірыі, — сказаў ён мне тады, у 2011 годзе, — але замест гэтага я прыслухаўся да іх патрабаванняў».
Але зрабіў ён гэта толькі збольшага. Бахрэйн усё яшчэ далёкі ад ідэальнай дэмакратыі, аднак гэта нашмат больш шчаслівае месца, чым Сірыя Башара Асада.
Групоўка, якая называе сябе «Ісламскай дзяржавай», можа быць, і не сыходзіла з газетных загалоўкаў падчас свайго пяцігадовага «царства тэрору».
Але, безумоўна, найбольшую колькасць ахвяр сярод сірыйцаў прынеслі дзеянні самога рэжыму.
За добра пашытымі касцюмамі Башара Асада, афішамі і членамі сірыйскага «парламента», якія пляскаюць у ладкі, цягнецца крывавы след, які ўвабраўся ў сцены падземных турмаў.
Цяпер чытаюць
Чаму ў беларускай турме так моцна худзеюць? Тлумачым11
Каментары