Charakiry, hołaja dupa, Antychryst i nieanacysty — usio heta novy śpiektakl Svabodnaha teatra pra biurakratyju. Pahladzieli premjeru

Bolšaja častka śpiektakla idzie na polskaj movie i najpierš razhladaje polskuju biurakratyju — kamanda Belarus Free Theatre, datyčnaja da premjery, znachodzicca ŭ Polščy, kudy vymušana emihravała ŭ 2021 hodzie. Ale, jak «Našaj Nivie» prakamientavała adna z režysiorak i aktrys Julija Šaŭčuk, «biurakratyja tut takoje ž łajno, jak va ŭsim śviecie».

Mienavita tamu śpiektakl budzie cikavy nie tolki žycharam Polščy, ale i ŭsim, chto sprabuje znajści svajo miesca na płaniecie i lehalizavacca.

«Ja sama vielmi lublu Polšču, adčuvaju Varšavu druhim domam, ale biurakratyja i lehalizacyja tut narmalna tak pa mnie jeździać — jany nieadnarazova hublali maje papierki, ja vielmi doŭha nie mahła zrabić prajazny dakumient (dakumient, jaki vydajecca zamiežnikam dla pajezdak za miažu, kali ŭ ich skančvajecca pašpart. — NN). Ciapier jon u mianie skončyŭsia, i voś ja ŭžo paŭtara miesiaca čakaju list z zaprašeńniem prosta prynieści aryhinały», — dzielicca nabalełym režysiorka.

Padobny dośvied majuć i inšyja ŭdzielniki trupy, tamu častka ich historyj lahła ŭ apovied. Siudy ž dadaŭsia chor z kamientaryjaŭ na Huhł-kartach, pryśviečanych užondu (miascovaj administracyi) dla zamiežnikaŭ na Marszałkowska 3/5. Rejtynh ustanovy na karcie siońnia — 2.1, što krasamoŭna kaža pra nastroi jaho naviednikaŭ.

«Toj vypadak, kali navat adna zorka — heta chvalebny vodhuk. Takoj žudasnaj arhanizacyi sto hod nie bačyła», — adzin z vodhukaŭ tam.

Japonca Jamamotu (Paŭła Haradnickaha) nastolki dajmajuć biezvynikovyja pachody pa čynoŭnikach, što admova jamu ŭ časovym vidzie na žycharstva robicca dla jaho apošniaj kroplaj — jon skančvaje žyćcio samahubstvam, pravioŭšy rytualnaje charakiry.

Pavialičyć

Tut my ŭžo pierachodzim da vydumanaj častki pastanoŭki, jakaja pry ŭsich svaich hipiertrafiravanych, absurdnych piersanažach i situacyjach utrymlivaje ŭ sabie vielmi žyćciovyja sensy.

Hałoŭny hieroj tut — Antychryst, jon ža supracoŭnik užonda Maciej (režysior i akcior Raman Šyćko), jaki maje žonku i dziaciej (pryčym niaprostych, a budučych nieanacystaŭ). U spravach siamji Maciej amal nie ŭdzielničaje, pahružany ŭ pracoŭnyja abaviazki i refleksii.

Pavialičyć

Kali razhladać hetaha piersanaža pa-za relihijnaj tradycyjaj, jon uvasablaje ŭ sabie čałaviečy honar i ehaizm, sprobu stavić siabie na miesca Boha. U dadzienym vypadku boha łakalnaj dziaržaŭnaj ustanovy, jakaja viaršyć losy ludziej i atrymlivaje zadavalnieńnie ad svajoj doli ŭłady nad i tak patrapanymi žyćciom emihrantaŭ ź Biełarusi, Ukrainy i nie tolki. Što tut i kazać — navat palakam dastajecca ŭ čerhach — im, moža, nie dastaniecca kryŭdnaje «Škyndziochaj va Ukrainu», ale jany taksama ryzykujuć prasiadzieć u čarzie i nie dačakacca vykliku svajho 250‑ha numarka.

Pavialičyć

Čynoŭniki tut časam vyhladajuć jak monstry, hatovyja razarvać tych, chto niedastatkova mocna choča zastacca ŭ ich rodnaj krainie i nie hatovy dla hetaha na ŭsio — padymacca rana, stajać u čerhach z nočy, danosić usio novyja i novyja dakumienty i pierakłady. Słovam, prasočvajecca i druhi bok miedala: samich rabotnikaŭ dziaržustanovaŭ praca žorstka prahinaje.

U pramym sensie — u vobrazie akryvaŭlenaha Macieja ź vializnym dyłda hledačy bačać čałavieka, jakoha niasłaba tak adciahała praca. A tut jašče novaja pastanova — ciapier užondy buduć pracavać tolki raz na tydzień da 18.00. Jak tut paśpieješ pryniać usich dy jašče ŭcichamiryć niezadavoleny, hučny natoŭp pad dźviaryma? Jaki plujecca nie tolki ad samoj niedaskanałaści sistemy, a i ad tych, z kim prychodzicca šorhacca ŭ kalidory — ideałahičnych vorahaŭ. Naprykład, ruskich i ŭkraincaŭ. Adny kryčać u kalidory pra Pucina, inšyja pra Banderu, trecija pra Łukašenku i hibrydnuju akupacyju — złość ljecca fantanam, bo jana raśpiraje znutry i čaściej jaje niama kudy vypluchnuć.

Pavialičyć

Naŭmysna pierabolšanaje pamknieńnie palakaŭ-čynoŭnikaŭ da ŭłady nie adzinaja padstava dla čornaha humaru. Tut dastajecca i žadańniu zapisać usich viadomych ludziej u svaje, u palaki. A taksama ideałahizacyi dziaciej praz kazki, dzie apaviadajecca pra vielič rodnaha kraju. A jakaja nacyja tak by mović, nie biez hraškoŭ?

Praz maskulinnaść, ahresiju i fanaberystaść Macieja pa vyniku prabivajecca kryzis identyčnaści. Jon — samotny čałaviek, jaki zhubiŭ aryjenciry, nieščaślivy ni na pracy, ni doma, dzie jaho vyklučna presujuć za niaŭdzieł u vychavańni dziaciej. Maciej sprabuje znajści kampaniju ŭ bardeli, a taksama viadzie dyjałohi z hałavoj pamierłaha samuraja, jakuju jon zabraŭ sabie, začaravany jaje pryhažościu — tolki ź joj jon moža razmaŭlać pa dušach.

Pavialičyć

Tak praciahvajecca roŭna da taho momantu, pakul da jaho va ŭžond nie zavitvaje biełaruska-ŭciakačka Jeva (Stanisłava Šablinskaja), jakaja źbiehła ź Biełarusi z adnoj sukienkaj. Niahledziačy na toje, što «jana była apošni raz ščaślivaj piać hadoŭ tamu», jana zdoleła zachavać u sabie sapraŭdnuju ščyraść i dabryniu. Jana akazvajecca adzinaj, chto pakidaje na adras Macieja pazityŭny vodhuk na Huhł-kartach. Toj rasčuleny i natchniony.

Praŭda, pakul heta adziny dobry epizod na dalahladzie. Sistema nazapasiła bolš istotnych minusaŭ, čym plusaŭ. Sa svajoj ksienafobijaj, ahresijaj, adsutnaściu navyku pačuć navat samaha blizkaha, sa skinchedami, jakija anansujuć ułasnyja praviły žyćcia, dla jakich idały (rasa, nacyja, pravadyr) vyšej za sapraŭdnyja duchoŭnyja kaštoŭnaści, nabližajecca kaniec śvietu. U navinach anansujuć, što chutka na Ziamlu ŭpadzie mietearyt. Heta dadatkova paćviardžaje Dzik-prarok, jaki najadajecca ziamli, taksama vyrašajučy adyści ŭ inšy śviet raniej pryznačanaha.

Pavialičyć

Pavialičyć

Vyśviatlajecca, što navat Dzika mučyła toje, što adbyvajecca vakoł. I jaho sum ad hetaj karcinki, jaho samotnaść u asensavańni zvarjaciełaści — takija ž, jak smutak inšych nieabyjakavych, jašče čullivych ludziej. Usie nacyi roŭnyja ŭ svaim smutku, usich emihrantaŭ abjadnoŭvaje nieabchodnaść zmahacca za toje, kab stać na nohi i zdabyć Dom. Usie ludzi, nie zvažajučy na nacyjanalnaść, majuć na jaho prava.

Praces repietycyj śpiektakla «Urząd Przyjemności» zaniaŭ u trupy dva miesiacy. Ale varta adznačyć, što akciory harmaničnyja ŭ svaich rolach. Asobna chočacca vyłučyć Ramana Šyćko ź jaho idealnaj polskaj movaj, składanaj fizičnaj partyjaj (biehać pa scenie z dyłda i hołaj dupaj vosieńskim viečaram čaho tolki kaštuje) i emacyjnym dyjapazonam, jaki jon na siabie ŭzvaliŭ.

Pavialičyć

Taksama cikava tut źziaje Pavieł Haradnicki, jaki vykanaŭ adrazu niekalki epizadyčnych, ale vielmi jarkich rolaŭ — Japonca, Śviatara, Skincheda i Michała Ahinskaha.

Pavialičyć

Sapraŭdnaj mahii i časam adčuvańnia, što ty na pank-kancercie, dadavała žyvaja, nadryŭnaja muzyka ad hrupy Post.modern.therapy, a taksama sama placoŭka — dvoryk miascovaha skvota Skłot Syrena.

Na premjery Svabodnamu teatru pašancavała ź ciopłym nadvorjem, pry tym što litaralna za paru dzion da padziei, na adnoj z repietycyj bura z daždžom znosiła ŭsio što mahčyma — i namiot, i ekran. Hetaja pryrodnaja niepradkazalnaść, pa słovach režysioraŭ, była i zastajecca hałoŭnaj składanaściu padčas vystupaŭ na śviežym pavietry. Na ŭzroŭni ź joj moža być tolki sproba sinchranizavać hrafiki darosłych ludziej dla zboru na tvorčy varušniak. Ale dla Svabodnaha teatra heta było i zastajecca misijaj, jakuju nielha kinuć pa šlachu.

Kalektyvu 20 hadoŭ, kamanda ŭ vymušanaj emihracyi, ale i ŭ Biełarusi im nie prychodziłasia sałodka. Tak ci inakš, pry ŭsich niedaskanałych umovach jany praciahvajuć padymać na scenie vostrapalityčnyja, sacyjalna balučyja temy. Nie biez drobki pierčyku i vykliku, ale ŭ hetym — uvieś Belarus Free Theatre.

Amal usie kvitki na bližejšyja pakazy ŭ Varšavie ŭ vieraśni i kastryčniku raskuplenyja, ale jašče zastajucca na 11 kastryčnika.

• 3
• 1
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 1