«90 čałaviek vyhnali pad piakučaje sonca i trymali tam try hadziny. Ja paŭtarała tolki adnu malitvu: niachaj im usio vierniecca»
Byłaja palitźniavolenaja Iryna Ščasnaja zhadała, jak ździekavalisia z žančyn u kałonii na Vialikdzień.
«Zachodžu ŭ stužku fejsbuku. Stolki biełarusaŭ śviatkuje Vialikdzień — i heta hreje dušu. Žyćcio idzie, ludzi nie zdajucca, trymajucca, jak by ciažka ni było. I heta nadaje nadzieju, — piša Iryna Ščasnaja. —
Ale prabačcie, siabry. U hety śvietły dzień ja nie mahu nie zhadać Vialikdzień 2023 hoda — toj, jaki ja praviała ŭ katavalni PK-4.
Byŭ vychodny. Asudžanyja žančyny zajmalisia svaimi spravami, adpačyvali ad ciažkich budniaŭ fabryki — adziny dzień, kali možna było krychu ŭzdychnuć. I raptam — nalot. U atrad uvarvalisia ludzi ŭ vajskovaj formie. Pieratrus.
Boža, jaki žach. U adnoj z žančyn znajšli bializnu, jakuju jana sušyła «nie ŭ adpaviedny čas». I hetaja drobiaź — bializna! — stała padstavaj dla kalektyŭnaha pakarańnia: uvieś atrad, 90 čałaviek, vyhnali pad piakučaje sonca i trymali tam try hadziny. Biez mahčymaści sieści, biez prava adyści ŭ cień.
Starejšym žančynam stanaviłasia drenna. Chtości stračvaŭ prytomnaść. A ja stajała i paŭtarała tolki adnu malitvu: «Vyšejšyja siły, niachaj hetym vyludkam usio vierniecca…»
Vybačajcie, što ŭ taki dzień zhadvaju bol. Ale nie mahu maŭčać, kali sotni biełarusaŭ, našych bratoŭ i siaścior, dahetul za kratami. Maje dumki — tolki ź imi.
Niachaj los bieraže ŭsich, chto ciarpić niespraviadlivaść. I niachaj nadydzie toj dzień, kali śviatło kančatkova pieramoža ciemru».
Iryna Ščasnaja była redaktarkaj niekalkich telehram-kanałaŭ, siarod jakich «Maja kraina Biełaruś». Jaje zatrymali 18 listapada 2020 hoda, paźniej prysudzili 4 hady pazbaŭleńnia voli (pa artykułach 13 i 293 Kryminalnaha kodeksa — padrychtoŭka da ŭdziełu ŭ masavych biesparadkach). Na volu žančyna vyjšła 29 červienia 2024 hoda.
Kamientary