«Jakoje nachran adzinstva?» Prosty biełarus vykazaŭsia ŭ tyktoku pra Dzień narodnaha adzinstva
Pakul pad naciskam adździełaŭ ideałohii biełarusy burna imitujuć «narodnaje adzinstva», tyktokier ź nikam Voŭk vykazaŭsia pra heta śviata ŭ tyktoku.
Voŭk kaža, što jamu tak «chočacca vykazacca, prosta, blin, kipić usio ŭnutry», tamu jon rašyŭsia vykłaści svoj zapis u internet.
Mužčyna miarkuje, što siońnia adznačajuć śviata, jakoje ŭziata ci to ź niabiosaŭ, ci to sa stoli.
«Blin, nu, tak ja vam skažu. Jakoje nachran adzinstva, kali kiraŭnictva žyvie svaim žyćciom, a zvyčajnyja rabaciahi žyvuć svaim žyćciom. Prychodziš da dyrektara niešta spytać — nakont žyćcia, pracy. Jon kaža… Viedajecie, što kaža? — «Nie padabajecca, vuń — varoty, da pabačeńnia». Voś i ŭsio narodnaje adzinstva».
Mužčyna kaža, što jość jašče śviaty, pra jakija možna «mnoha raspavieści», ale heta — adno ź ich.
Heta karotkaja i prostaja pramova pad nazvaj «Praŭda-matka» vyklikała šmat kamientaroŭ: adny padtrymlivajuć čałavieka, inšyja aburajucca: maŭlaŭ, dumaj, što havoryš.
Vidavočna, što mužčyna całkam daloki ad palityki. U jaho akaŭncie — prostyja roliki: zastolle, karaokie, chatniaja haspadarka, rybałka.
Ale i daloki ad palityki čałaviek razumieje, što navat za słovy pra imitacyju adzinstva jaho mohuć zvolnić. «Moža, u paniadziełak užo maja pracoŭnaja [knižka] budzie lažać na stale», — kaža jon, ale spadziajecca, što hetaha nie zdarycca.
Ciapier čytajuć
Piśmieńnica Taćciana Zamiroŭskaja raskazała pra novuju knihu, sny pra Łukašenku, košt žyćcia ŭ Ńju-Jorku i toje, čamu złuje na niekatorych biełarusaŭ3
Kamientary