Maksim Hałkin: U takoj kolkaści strašnych rečaŭ vinavataja Rasija, i pry hetym kaža, što nie vinavataja
Rasijski šoŭmien Maksim Hałkin u siabie ŭ Instahramie rezka prakakamientavaŭ učorašni rakietny ŭdar pa Adesie, u vyniku jakoha zahinuła siamja, u tym liku trochmiesiačnaje dzicia.
«Učora napiaredadni śvietłaha śviata Vialikadnia, u dzień sychodžańnia Žyvatvornaha ahniu, laciać kryłatyja rasijskija rakiety ŭ žyły dom u Adesie, hinie siamja, hinie trochmiesiačnaje dzicia. Jak heta ŭsio bjecca, jak heta rastłumačcie mnie? Nu, pačniom z taho, što kryłatyja rakiety nie pavinny prylatać u žyłyja damy i ŭ budnija dni, a nie tolki ŭ śviaty.
Ale vy adnačasova moliciesia z patryjarcham Ijerusalimskim ab miry (vy, aficyjnyja asoby), vy pryjazdžajecie, vieziacie žyvatvorny ahoń u Maskvu — i pry hetym hetaja ž ułada pasyłaje hetyja rakiety. Ci heta znoŭ nie my? Ja ŭžo čuŭ tłumačeńnie, što heta, akazvajecca, tamu hetyja «vysokadakładnyja» rakiety patrapili ŭ žyły dom, što ŭkrainskaja SPA źbiła hetyja rakiety. Heta značyć, nibyta nie pavinna pracavać SPA, i tady ŭsio budzie dobra?
U takoj kolkaści strašnych rečaŭ vinavataja Rasija — i pry hetym kaža, što nie vinavataja. Źvierstvy ŭ Bučy — heta nie my, małajzijski «Boinh» — heta nie my. Maryupal zraŭniali ź ziamloj — heta nie my. U Adesu lacić rakieta — heta my, ale nie zusim my. Usio nie my. A my što tam robim?
Hłybokija spačuvańni ŭsim rodnym zahinułych i śvietłaja pamiać. Sa śviatam Vialikadnia».
Hałkin asudziŭ uvarvańnie Rasii va Ukrainu ŭ pieršy ž dzień, 24 lutaha. Jon pakinuŭ Rasiju, źjechaŭšy ŭ Izrail.
Ciapier čytajuć
U źniavoleńni pamior asudžany pa palityčnych artykułach danosčyk i ŭdzielnik akcyj za Łukašenku2
Kamientary