Błohierka Asia Papłaŭskaja viadzie sajt, na jakim, aproč inšaha, piša ahlady pryhožych kaściołaŭ Biełarusi. Ale apošnim časam u jaje sacyjalnych sietkach stała źjaŭlacca šmat fota z manachiniami i razvažańniaŭ pra vieru.
«Usie darohi viaduć da Boha. I čym vaš šlach bolš pakručasty i ŭchabisty, čym bolš vy pakutavali i čym u bolšaj ciemry žyli, tym bolš jarkim budzie dla vas Jaho śviatło.
«Jak škada, Boža, što ja tak doŭha — 15 hod — žyła bieź Ciabie», — havaryła ja raniej.
«Jakoje ščaście, što ja pryjšła mienavita taki — ciažki i ciomny — šlach. Kab zaraz bačyć usiu tvaju pryhažość i miłasernaść», — upeŭniena ja zaraz», — piša błohierka ŭ adnym sa svaich pastoŭ.
«Naša Niva» spytała ŭ błohierki: niaŭžo jana syšła ŭ manastyr?
— Mahčyma. Mahčyma, razdumvaju pra heta ci pajšła, — adkazała Asia Papłaŭskaja.
«NN»: Čamu? Što vas padšturchnuła?
— Viedacie, ja b nie chacieła pra heta hutaryć z žurnalistami, heta vielmi intymnaja, asabistaja sprava. Ja bierahu svoj spakoj i svajo pryvatnaje žyćcio.
Miž inšym na staroncy błohierki staić abrevijatura SJE — Kanhrehacyi siaścior słužak Jezusa ŭ Jeŭcharystyi (heta nazva žanočaj katalickaj manaskaj supolnaści).
A ŭ instahramie minskaha kaścioła Śviatoha Rocha napisana, što Asia, jakaja viała sacsietki kaścioła, bolš nie zmoža hetym zajmacca, bo jaje «čakaje novaje žyćcio».
Ciapier čytajuć
Biełaruska arhanizavała adpačynak dla dziaciej palitviaźniaŭ na Łazurnym bierazie. Jana raskazała, jak uciakała z krainy i jak jaje zatrymlivaŭ Interpał

Kamientary