Užo sami historyki błytajucca, jak nazyvać biełaruskija ziemli VKŁ u svaich pracach: ci to Litvoju, ci to Biełaruśsiu. Inšy raz čytaješ histaryčnuju knižku i nia možaš uciamić adrazu, pra jakuju Litvu idzie havorka – pra ciapierašniuju Biełaruś ci pra byłuju Žmudź.
Ale majuć racyju prychilniki «litoŭskaha varyjantu». Mienavita pad nazvaj «Litva» abjadnalisia ŭsie našy etničnyja ziemli. Mienavita pad hetaj nazvaj pačaŭ farmavacca narod, jaki ciapier viadomy jak biełarusy, a raniej nazyvaŭsia «lićviny». Nidzie ja nie znajšoŭ dakładnaha tłumačeńnia, čamu naš kraj pavinien nazyvacca Biełaruś. I zahadkaj zastajecca dla mianie, čamu našy adradžency ŭ svoj čas abrali mienavita hetuju nazvu.
Raniejšaja histaryčnaja nazva budzie kaliści viernuta. Ale jak viarnuć nazvu, kali pobač užo jość susiedka z takoj samaj nazvaj? Dumaju, hetaja prablema vyrašajecca vielmi prosta – Vialikaja Litva, jak prapanoŭvaŭ Jan Stankievič. Jość Vialikaja Brytanija, čamu b nia być Vialikaj Litvie?
Ciapier čytajuć
«Siomaja DNK-ekśpiertyza paćvierdziła: Alaksiej ź biełaruskaj vioski Rymucieŭcy — baćka Chansa». Jak narviežac znajšoŭ baćku-biełarusa praz 78 hadoŭ77
Kamientary