Лідара «Зялёных» Змітра Кучука ў калоніі паставілі ў «нізкі статус»

16 лютага 2024 года Зміцер Кучук ішоў да амбасады Расіі, каб ускласці кветкі і такім чынам ушанаваць памяць расійскага апазіцыйнага лідара Аляксея Навальнага, якога давялі да смерці або проста забілі ў расійскай калоніі.

Кучука затрымалі і ў выніку асудзілі за «Арганізацыю дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак» і «Заклікі да санкцыяў» на 6 гадоў калоніі агульнага рэжыму.

Зараз Кучук збіраецца вярнуцца да партыйнай дзейнасці, хоць за кратамі было вельмі цяжка, расказаў ён «Белсату».

«Чатыры галадоўкі, у «адзіночцы» літаральна сем месяцаў, мне там нейкі «нізкі статус» далі — сказалі, што я тыпу ў Беларусі ўзначальваў ЛГБТ-супольнасць. Былі такія катаванні, што проста…» — Кучук разгубіўся, што сказаць далей.

«Нізкі статус» у беларускай калоніі — гэта ніжэйшая прыступка турэмнай іерархіі: зняволенаму выдумляюць прыніжальныя правілы, ізалююць ад іншых, ціснуць і дыскрымінуюць значна больш за іншых. Гэта найгоршы стан за кратамі.

Тое, што лідара «Зялёных» залічылі ў «лідары ЛГБТ», не здзіўляе: дзяржаўная прапаганда мяшае ў адно ЛГБТ, змену полу, адмову ад завядзення дзяцей і педафілію. Прагрэсіўныя палітычныя ідэі «Зялёных» могуць у галовах сілавікоў упісвацца ў гэты ланцужок.

«Там так прэсавалі, то проста невыносна, — кажа Кучук. — Гэта і адміністрацыя падтрымлівала, і самі зняволеныя».

Ні пра якое сяброўства за кратамі размовы не было, яго пастаянна абражалі, «не давалі праходу» ў жылой зоне калоніі. Падтрымлівалі яго тыя, хто апынуўся за кратамі паводле «экстрэмісцкіх» артыкулаў, тыя, хто трапляў у няволю паўторна або паводле 411-га артыкулу Крымінальнага кодэксу за «Непадпарадкаванне адміністрацыі калоніі» (гэты артыкул дазваляе трымаць за кратамі бясконца і практычна без віны), а таксама «простыя мужыкі, якія з галавой» і некаторыя маладзейшыя супрацоўнікі.

Кучука мусілі судзіць паводле гэтага 411-га артыкулу ў наступны панядзелак, бо ён парваў пратакол допыту, якога «не было»: кажа, размаўлялі цягам 7 хвілін, адваката не пусцілі.

За кратамі яму давала сілы падтрымка сям’і, але і з гэтым было цяжка. Лісты прыходзілі толькі ад самых блізкіх людзей. Трымала і разуменне таго, што людзі яго падтрымліваюць. Давала надзеі і тое, што ў камеры ніхто не падтрымліваў уладу. Ён па-ранейшаму верыць, што ўсё будзе добра, а ўсе, хто хоча, калісьці вернуцца ў Новую Беларусь. Хоча, каб і ў людзей у Беларусі не памірала надзея.

• 1
• 0
• 0
• 2
• 2
• 22
• 8
• 5