Такарчук згадала жахлівую гісторыю насілля ў сям'і, якая скончылася забойствам
«Гэта такі боль. Наколькі паламанае жыццё. За што? Толькі за тое, што дзяржаве чхаць на тое, як гвалтуюць нашых жанчын».
У новым выпуску ТОКу вядомая блогерка Вольга Такарчук заўважае, што да зняволення ніколі не думала аб тым, колькі гора ў людзей. Яна расказала гісторыю сваёй суседкі, якая сутыкнулася з хатнім гвалтам.
«У яе двое ці трое дзяцей. Муж яе збіваў і збіваў. Яна перабітая ўся. У яе пераламаныя ўсе часткі цела. Усе. Ёй 36 гадоў. Яго ў чарговы раз пасадзілі, і яна пачала сустракацца з яго сябрам — той прыйшоў дапамагаць рабіць рамонт. У яе сын, у яго — дачка. Неяк сышліся. Яна развялася».
Пасля свайго вызвалення былы муж зноў збіў жанчыну. Дарослы сын пакляўся ёй, што больш ніколі не дазволіць пакрыўдзіць маці. У адзін з дзён былы муж патэлефанаваў жанчыне і папрасіў яго аднекуль забраць. Разам паехалі яе новы мужчына і сын.
«Сын дастае нож і забівае бацьку. Помсціць за маці, бо разумее, што ў іншым выпадку ён будзе яе ўсё жыццё лупцаваць», — расказвае Такарчук.
Па яе словах, цела забітага скінулі ў раку. Пазней усе трое былі арыштаваныя.
«Гэта было страшна, калі яна разам з намі была ў камеры, а сын быў насупраць, і гэты мужчына [таксама насупраць]. І яны перакрыкваліся. Яна плакала: «Сыначка мой!» І ў дворыках прагулачных [крычала]: «Сына, ты там? Сына, сына!» Гэта такі боль.
Наколькі ў яе паламанае жыццё! За што? Толькі за тое, што дзяржаве чхаць на тое, як гвалтуюць нашых жанчын», — дзеліцца сваімі перажываннямі Такарчук і заўважае, што патрабуецца стварыць сістэму абароны жанчын ад хатняга гвалту і перагледзець заканадаўства.
Глядзіце цалкам:
«Я хачу справядлівасці — і для жанчын, і для сябе». Шчырая гутарка з Андрэем Стрыжаком пра скандал з дыкпікамі, залежнасці і будучыню14
Каментары
Напрыклад як татка чыноўнік кватэрку на настойлівую просьбу матулі выбіў і ўсё такое іншае.
Спадарыня Вольга мне моцна нагадвае пераважнага любага чытача, хто ня супраць каб дзяржабка падсадзіла на суседзкі карак павазіцца.
Любіш дзяржабныя прывілеі, любі і праз колер шкарпэтак з расьцягнутымі нагамі ля сьценкі стаяць