Mackievič: Statkievič maralna pieramoh, ale mianie prosta biesić voś hetaja «maralnaja pieramoha»

«Ja vielmi pavažaju Mikołu jak čałavieka niezłomnaha, jak hieroja i tak dalej, ale, nazirajučy jaho vielmi daŭno, razumieju, što jaho naŭprostavyja dziejańni nikoli nie pryvodzili da stanoŭčych vynikaŭ», — adznačyŭ Uładzimir Mackievič.

Mackievič nahadaŭ stvareńnie Biełaruskaha zhurtavańnia vajskoŭcaŭ (BZV) i adnoj ź dźviuch sacyjał-demakratyčnych partyj. Adnak, pavodle jaho słoŭ, hetyja prajekty nie mieli praciahu:

«Ad BZV ničoha nie zastałosia. Partyju jon zhubiŭ, jaje niekalki razoŭ pierakuplali».

Taksama fiłosaf raskrytykavaŭ padychod Statkieviča da masavych akcyj, jakija palityk uznačalvaŭ ci inicyjavaŭ:

«Taksama jany byli biezvynikovymi. I, na žal, jany stalisia archietypam dla 2020 hoda, jak ja heta nazyvaju, «chadžeńnie ad płotu i da abiedu» biez najaŭnaj mety i vyniku».

Uładzimir Mackievič uzhadaŭ asabistuju sustreču ź Mikołam Statkievičam adrazu paśla jaho vyzvaleńnia ŭ 2015 hodzie. Tady jon sprabavaŭ papiaredzić palityka ab niebiaśpiecy straty nabytaha maralnaha i sacyjalnaha kapitału.

«Ja jamu kazaŭ: «Mikoła, zaraz voś ty vyjšaŭ, nabyŭšy vialikuju viadomaść, vielmi dobruju reputacyju, zaraz na ciabie hladzić biełaruski supraciŭ, apazicyja, demakratyčnaja supolnaść. Vielmi, vielmi niebiaśpiečna zrabić niedarečnyja kroki i zhubić heta. U ciabie jość, moža być, miesiac, moža, dva, kab uzmacnić, pavialičyć svaju ŭpłyvovaść i stać lidaram sapraŭdnym, a nie zhubić heta», — padzialiŭsia ŭspaminami Mackievič.

Pavodle fiłosafa, Statkievič nie prysłuchaŭsia da parady:

«Jon nie pasłuchaŭsia. To-bok jon słuchaŭ i pahadžaŭsia, ale ž potym jon pajšoŭ adrazu ad mianie da Niaklajeva na sustreču, potym jašče da kahości. I, jak ja i vielmi aścierahaŭsia, zrabiŭ niekalki niedarečnych krokaŭ i ŭvieś zdabyty palityčny sacyjalny kapitał zhubiŭ».

Mackievič zaŭvažyŭ, što bačyć padobnuju niebiaśpieku i dla Siarhieja Cichanoŭskaha.

«Maralnaja pieramoha» — heta nie pieramoha

U adkaz na pytańnie pra maralnaje lidarstva Statkieviča, pra jakoje siońnia šmat havorać, Mackievič pahadziŭsia, što ŭ maralnym płanie toj sapraŭdy pieramoh. Adnak samu kancepcyju «maralnaj pieramohi» ŭ palitycy jon ličyć niepraduktyŭnaj i navat škodnaj.

«Nu, tak jano i jość, maralna jon pieramoh, ale ž, viedajecie, mianie, mnie prosta biesić voś hetaja «maralnaja pieramoha». I kali šmat razoŭ my prasirali vybary, prasirali vielmi dobryja abstaviny dla taho, kab uzmacnić biełaruskuju apazicyju, nacyjanalnuju ideju, demakratyčny ruch i hetak dalej, my ich prajhryvali.

A potym tyja, chto prajhryvali, kažuć: «A zatoje my atrymali maralnuju pieramohu». Nu čaho kaštuje maralnaja pieramoha, kali niama pazityŭnych i prahmatyčnych vynikaŭ?» — emacyjna vykazaŭsia fiłosaf.

Jak davodzić Mackievič, «treba być prahmatykami i dasiahać sapraŭdnych pieramoh, a nie maralnych».

«Tak, u maralnym sensie Mikoła hieroj. I tut ja nijakich sumnieńniaŭ ja nie maju. Ja nie zhodzien mienavita ŭ prahmatyčnym sensie z takimi dziejańniami», — padsumavaŭ fiłosaf.

• 34
• 3
• 0
• 9
• 1
• 2
• 1
• 0