Alaksandr Łukašenka 25 žniŭnia na sustrečy z hubiernataram Vałahodskaj vobłaści Rasii Hieorhijem Filimonavym zajaviŭ, što mienavita jon «u pieryjad uzdymu nacyjanalizmu» asabista zajmaŭsia «adradžeńniem» ansambla «Pieśniary» i viartaŭ Mulavina na scenu.
Svaju sustreču z kiraŭnikom Vałahodskaj vobłaści Łukašenka pačaŭ sa zhadki viadomaj pieśni «Pieśniaroŭ» — «Vołahda».
«U tym liku i dziakujučy rasijska-biełaruskamu, možna skazać, kalektyvu «Pieśniary» vy stali samymi paznavalnymi i blizkimi dla Biełarusi ludźmi», — skazaŭ Łukašenka.
Jon raskazaŭ, što asabista zajmaŭsia viadomym kalektyvam.
«Daviałosia adradžać hety kalektyŭ. Pra heta mała chto ciapier kaža. Ale ŭ časy bujnoha nacyjanalizmu ŭ Biełarusi (a ŭsio ž taki jon u nas panavaŭ niekalki hadoŭ, paru hadoŭ da abrańnia) ad usiaho ruskaha, rasijskaha tut sprabavali admovicca niekatoryja. Admovilisia i [sprabavali] prymusić hramadstva. Ale, jak bačycie, hramadstva nie pryniało hety pasył», — skazaŭ jon.
Łukašenka raspavioŭ, što ŭ pačatku svajho kiravańnia sustrakaŭsia z udzielnikami kalektyvu, byŭ dobra znajomy z Uładzimiram Mulavinym, jaki ŭ toj niaprosty tvorčy pieryjad, pavodle Łukašenki, vielmi prasiŭ dapamahčy viarnucca na scenu.
«Kaniečnie, my zrabili ŭsio, kab «Pieśniary» viarnulisia», — skazaŭ Łukašenka.
Ciapier čytajuć
«Byŭ hałodny, jak z Aśviencima, nie jeŭ ni miasa, ni harodniny». Što viadoma pra śmierć babrujskaha žurnalista, na jakoha zaviali kryminalnuju spravu ŭ Polščy1616
Kamientary