Viarnuŭsia ź Litvy — i byŭ aryštavany za danaty. Hety bijołah raniej daśledavaŭ lejkozy — jaho fiłasofija natchniaje

«Našaj Nivie» Siarhiej raskazaŭ pra miesca ŭ Biełarusi, jakoje jon ličyć filijałam piekła, pra svaju siamju, halivudski pavarot losu, vandroŭki jak zahartoŭku duchu i dapamohu ludziam jak misiju, ź jakoj nie źbirajecca raźvitvacca.

Pavialičyć

Siarhiej Šeleh — bijołah pa adukacyi. Byŭ daśledčykam u Instytucie hiematałohii ŭ Minsku, da aryštu pracavaŭ u pradstaŭnictvie bujnoj zamiežnaj farmaceŭtyčnaj kampanii. U mužčyny — dvoje synoŭ. Starejšy razam ź pieršaj žonkaj-hienietykam z 1996 hoda žyvie ŭ ZŠA (praz heta ŭ Siarhieja jość amierykanski dazvoł na žycharstva i tamu jon prachodziŭ u śpisie na vyzvaleńnie jak «amierykaniec»). Małodšamu synu ad druhoha šlubu 11 hadoŭ.

«Paśla ŭniviersiteta ja apynuŭsia ŭ Instytucie hiematałohii i pieralivańnia kryvi i amal 15 hadoŭ prapracavaŭ u łabaratoryi»

«Naša Niva»: Jak vy siabie adčuvajecie fizična? Na pres-kanfierencyi vy ŭspaminali, što pieršyja dni spali drenna, bo «da svabody pryzvyčajvaješsia nie adrazu».

Siarhiej Šeleh: Ja ŭmudryŭsia padchapić prastudu, tamu fizična adčuvaju siabie jašče horš, čym u pieršy dzień na voli. Jašče žartavaŭ, što, miarkujučy pa ŭsim, jany nie dezynfikavali miaški, jakija nam nadziavali na hałovy pry vyvazie za miažu, i virusy, jakija ad mnohich ludziej tam zastalisia, pierabralisia na mianie.

Ale ahułam, pa svaich unutranych adčuvańniach, niejkich zaŭvažnych paharšeńniaŭ zdaroŭja nie naziraju. Naadvarot, spadziajusia, budzie palapšeńnie, bo ja skinuŭ vahu — jak minimum kiłahramaŭ 15. Heta na karyść. Pahladzim, treba budzie pravierycca i zdać analizy, kab dakładna kazać.

«NN»: Vy kazali, što ŭ biełaruskich kałonijach takaja estetyka, što mižvoli pačynaješ siabie nienavidzieć, što turma zabivaje indyvidualnaść. Ci jość adčuvańnie, što vy paśpieli zhubić častku siabie i heta pryjdziecca adbudoŭvać?

SŠ: Ja nie tak šmat pravioŭ u źniavoleńni — dvaccaci troch miesiacaŭ akazałasia niedastatkova, kab niejak surjozna paŭpłyvać na moj unutrany śviet. Mnie padabajecca adna anhlijskaja prykazka, što džentlmien z zachadu ad Sudana adroźnivajecca ad džentlmiena z uschodu ad Sudana.

Ja ni ŭ jakim razie nie liču siabie džentlmienam, ale voś hetaje ŭmieńnie prystasavacca i raździalić toje, što ŭ ciabie ŭnutry, i toje, što zvonku — heta dapamahło mnie nie dapuścić turmy ŭnutry siabie.

«NN»: Mnohija źviarnuli ŭvahu na kalektyŭny zdymak, dzie vy i inšyja palitviaźni ŭžo na voli ŭ Vilni, ale pry hetym usie trymajuć ruki za śpinaj.

Pavialičyć

SŠ: Mnie nasamreč prosta zručna trymać ruki za śpinaj. U śledčym izalatary źniavoleny zaŭsiody ruki musić trymać takim čynam, hetaha patrabujuć kanvairy i inšyja, kali, naprykład, vyvodziać z kamiery na špacyr. A voś u kałonii ŭsio naadvarot — tam užo ty musiš trymać ruki napieradzie. Nie viedaju, čamu tak, ale pa hetym pravile ŭstanovy adroźnivajucca.

Kaniečnie, dla štrafnoha izalatara taksama inšaje — tam užo treba trymać ruki za śpinaj, ale ŭ kałonii ja tam nie byvaŭ.

«NN»: Raskažycie krychu pra siabie, čamu vy vybrali bijałahičny profil u svoj čas?

SŠ: Ja naradziŭsia ŭ Minsku. Pa adukacyi ja bijołah, skončyŭ bijafak BDU. Mnie prosta była cikavaja bijałohija, niejkaj hłybini ŭ maim vybary niama. Kali ja pastupaŭ, nichto tady nie moh padumać, što bijałohija budzie hrać takuju rolu ŭ žyćci sučasnaha hramadstva.

Ale byli ŭ bijahrafii i niejkija elemienty, padobnyja da halivudskich filmaŭ. Kali ja byŭ na pieršym kursie, u majoj siamji adbyłosia niaščaście: baćka pamior ad raku straŭnika. I tady byŭ apošni raz, kali ja z maci razam pravodziŭ svaje kanikuły, a jana — adpačynak. My padarožničali pa Vołzie na ciepłachodzie. I kampaniju nam składała maładaja para. Mnie było sumna, i ja ŭsim raskazvaŭ pra toje, čamu mianie navučyli na pieršym kursie bijafaka. U pryvatnaści, mnie vielmi padabałasia zavodzić razmovy pra hiemapaez i ŭsio ŭ takim duchu.

Mužčyna z toj pary mianie słuchaŭ, słuchaŭ, słuchaŭ…

A pad finał našaha padarožža, jakoje doŭžyłasia niekalki tydniaŭ, dastaŭ svaju vizitoŭku i skazaŭ: «Małady čałaviek, kali vy pad kaniec navučańnia va ŭniviersitecie zachočacie zajmacca hiematałohijaj, to prychodźcie da mianie ŭ łabaratoryju». Jon byŭ doktaram navuk, jaki akurat niadaŭna abaraniŭ dysiertacyju pa hiemapaezie.

Tak adrazu paśla ŭniviersiteta ja apynuŭsia ŭ Instytucie hiematałohii i pieralivańnia kryvi Ministerstva achovy zdaroŭja. I amal 15 hadoŭ prapracavaŭ u łabaratoryi patafizijałohii lejkozaŭ.

«Dla mianie było naturalna dapamahać suajčyńnikam — ja heta rabiŭ, miarkujučy, što žyvu ŭ krainie, u jakoj ahulnačałaviečyja kaštoŭnaści źjaŭlajucca daminantnymi»

«NN»: U adnym z kamientaroŭ žurnalistam vy adznačyli, što vy čałaviek apalityčny, i voś vas adpraŭlajuć na 8,5 hoda u turmu…

SŠ: Maja apalityčnaść źviazanaja z tym, što ja šmat hadoŭ pracavaŭ spačatku navukovym supracoŭnikam (a navukovyja supracoŭniki ŭ Savieckim Sajuzie šmat u čym byli apalityčnyja). Ja vydatna pamiataju svajo śvietaadčuvańnie tady — svaju navukovuju pracu ja vioŭ u roznych ustanovach Savieckaha Sajuza. Byvaŭ u Maskvie, Pieciarburhu, u vialikich instytutach, dzie źbiralisia vielmi cikavyja ludzi, ź jakimi zachaplalna było abmierkavać karcinu śvietu i toje, što adbyvajecca ŭ našaj krainie.

Maju apalityčnaść u niejkim sensie možna nazvać kasmapalityzmam — zvyčkaj hladzieć na śviet jak na adno cełaje.

A potym — niezaležnaść Biełarusi, ja pracavaŭ i ŭnutry krainy, i ŭ Luksiemburhu, jeździŭ na stažyroŭki ŭ Vialikabrytaniju, Japoniju. Miežy śvietu jašče bolš pašyrylisia. Ja pačaŭ pracavać u vialikaj mižnarodnaj farmaceŭtyčnaj kampanii, dzie takija, čysta ahulnačałaviečyja kaštoŭnaści, daminavali. Sfarmavałasia zvyčka stavicca da ŭsich ludziej jak da ludziej.

Pavialičyć

Tym bolš ja jašče doŭhija hady kuryravaŭ humanitarnyja prahramy, źviazanyja z dapamohaj ludziam. Tamu dla mianie było naturalna dapamahać suajčyńnikam, jakija apynulisia ŭ ciažkaj situacyi. Ja heta rabiŭ, miarkujučy, što žyvu ŭ krainie, u jakoj ahulnačałaviečyja kaštoŭnaści taksama źjaŭlajucca daminantnymi. Naiŭna miarkujučy, ciapier ja ŭžo zrazumieŭ.

«NN»: Za jakija kankretna danaty vas asudzili?

SŠ: U mianie byŭ ustalavany dadatak, jaki ja vydaliŭ z telefona, kali pačalisia ŭsie hetyja represii. Nazyvaŭsia «Dapamažy» ci niešta ŭ takim duchu. I tam randomnym čynam ja vybiraŭ tych ludziej, dla kaho źbiralisia hrošy, asabliva nie źviartajučy ŭvahu na toje, chto technična ažyćciaŭlaŭ zbor. Atrymałasia, što niekatoryja z tych arhanizacyj u nas trapili ŭ śpis terarystyčnych i ekstremisckich (viadoma, jany byli pryznanyja takimi ŭžo zadniaj dataj, paśla taho, jak ja im danaciŭ).

Byŭ adzin danat dla «Bajpoł», adzin — Niechta (heta, akurat, kaštavała mnie dadatkovych hadoŭ źniavoleńnia, tamu što i «Bajpoł», i Niechta pryznanyja terarystyčnymi arhanizacyjami, ja jašče vielmi ździviŭsia, čamu ŚMI ŭ nas terarysty). Bolšaść danataŭ, mabyć, byli dla «Krainy dla žyćcia», tam jany źbirali na dapamohu vałancioram i ich siemjam. Byŭ danat niejkamu ŭkrainskamu błohieru, źviazany z pačatkam vajny va Ukrainie (ja navat nie zhadaju siońnia jaho proźvišča). I jašče — na kanał Andreju Kurejčyku, jaki źjaŭlajecca členam Kaardynacyjnaj rady, tamu danacić jamu taksama stała złačynstvam.

Sud chutka dakazaŭ, što ja dziejničaŭ «asensavana, padtrymlivajučy ekstremisckuju i terarystyčnuju dziejnaść», chacia, kaniečnie, heta nie tak.

«Mahčyma, usie tyja, chto «Bajpołu» pieraviali hrošy, na kantroli asablivym»

«NN»: Vas aryštavali 1 žniŭnia 2023 hoda. Niaŭžo na toj momant u vas nie było strachu zatrymańnia? Bo ludziej užo pačali treści za danaty.

SŠ: Ja, viadoma, atrymlivaŭ infarmacyju z roznych krynic. Ale mierkavaŭ, što danaty byli masavaj źjavaj, i šmat u čym atmaśfiera taho, što ŭsie buduć pakaranyja, nosić prapahandyscki charaktar, tamu asabliva źviartać na heta ŭvahu nie varta. Tym bolš, ja pieryjadyčna źnikaŭ z haryzontu Biełarusi: u ZŠA niejki čas pabyŭ, potym u Kazachstanie papracavaŭ.

I byŭ aryštavany, darečy, za niekalki dzion da svajho čarhovaha vyletu ŭ Amieryku, adrazu pa viartańni z Druskienikaŭ. Maja teoryja imaviernaści nie spracavała.

Ja potym razvažaŭ, što, mahčyma, jość niejkija tryhiernyja rečy ŭ našych śpiecsłužbaŭ — što ŭsie tyja, chto «Bajpołu», naprykład, pieraviali hrošy, na kantroli asablivym. Ci toje, što ja mataŭsia z krainy ŭ krainu pryciahnuła ŭvahu: u mianie pašpart praz heta nie žyŭ bolš za dva hady (i heta łahična, bo ja pracavaŭ u zamiežnaj kampanii, mieŭ šmat pajezdak). Ale heta tolki maje zdahadki.

«NN»: Jak prachodziła zatrymańnie?

SŠ: Usio prajšło bolš-mienš vietliva. Troje maładych ludziej u cyvilnym, jakija praviali ŭsie patrebnyja dziejańni — śviedki, pieratrus. Paśla jaho moj dom nie ŭjaŭlaŭ ź siabie pole boju: jany akuratna prahladzieli ŭsie elektronnyja devajsy.

Ale takaja vietlivaść, moža, i horšaja, u tym płanie, što, kali ciabie zatrymlivajuć brutalna, ty niejak kancentruješsia na tym, što adbyvajecca tut i ciapier. A kali ŭsio heta robicca vietliva, a ty razumieješ, što hetyja vietlivyja ručki ciabie ŭžo nie vypuściać, ty ŭžo bolš dumaješ pra toje, što budzie dalej. Časam heta horš, čym być pahłynutym ciapierašnim momantam.

Potym ja byŭ dastaŭleny ŭ KDB. Tam niadoŭha mnoj zajmalisia — užo pad viečar pieradali Śledčamu kamitetu.

«NN»: Vaš 10-hadovy na toj momant syn byŭ doma? Jak jon heta pieranios?

SŠ: Składana skazać, bo paśla ja bačyŭ svajho syna tolki padčas spatkańnia. U jaho byŭ svoj telefon i płanšet, tak što jaho paprasili heta ŭsio adkryć taksama — to-bok jon prymaŭ udzieł u hetym pracesie. Źniešnie jon vyhladaŭ vielmi spakojna. Mahčyma, tolki zvonku. Ja miarkuju, što takija padziei mahli na im adbicca.

«NN»: Toj momant, kali vam vynosiać prysud — 8,5 hoda za dapamohu ludziam, pakarańnie, jakoje atrymlivaje nie kožny zabojca — što vy adčuvali?

SŠ: Viadoma, adčuvańnie nie z pryjemnych. Ciažka apisać adnym słovam, ale ja byŭ dosyć spakojny. Nie viedaju, moža, heta asablivaści charaktaru, ščaślivaja bijachimija niarvovaj sistemy, schilnaść da ejfaryi — nadziei na toje, što kažuć vosiem z pałovaj hadoŭ, ale ci budzieš ty znachodzicca stolki ŭ źniavoleńni — nieviadoma.

Ja čamuści časta zhadvaŭ aniekdot pra Chadžu Nasredzina — jak jon padradziŭsia navučyć farsi asła iranskaha šacha. Chadža atrymaŭ hrošy za toje, što ciaham hoda navučyć asła razmaŭlać na piersidskaj movie. I kali jamu skazali «Nu heta ž niemahčyma, tabie daviadziecca za heta praz hod adkazać», Chadža adkazaŭ: «Ničoha strašnaha, hrošy voś u mianie jość, a što budzie praz hod? Ci asioł pamre, ci ja, ci šach».

«Ja razumieŭ, što moj varyjant daloka nie samy horšy, što jość ludzi, jakija zamuravanyja ŭ turmie svajho cieła z samaha naradžeńnia»

«NN»: U hałavie nie malavaŭsia horšy scenar: ja adsiadžu ŭvieś termin?

SŠ: Jon, kaniečnie, malavaŭsia. Ale ja niejak vybudavaŭ takuju sistemu kaardynat unutry siabie, što vosiem z pałovaj hadoŭ — heta nie viečnaść, heta ŭsiaho tolki 102 miesiacy, nie našmat bolš čym 3000 dzion, i heta toje, što pa siłach čałavieku vytrymać. 

Plus, bačycie, ja ŭvieś čas byŭ źviazany, znachodziŭsia pobač ź ciažkimi zachvorvańniami. I mnohija ciažkachvoryja, lejkozami tymi ž, byli dla mianie ŭzorami. Mnie było z kaho brać prykład. Ja razumieŭ, što moj varyjant daloka nie samy horšy, što jość ludzi, jakija zamuravanyja ŭ turmie svajho cieła z samaha naradžeńnia, i jany praciahvajuć žyć, maryć, budavać płany. Taksama sama praca ŭ vialikaj zachodniaj kampanii, dzie časam davodziłasia sutykacca z dosyć žorstkimi ŭmovami isnavańnia, zahartoŭvała. Biznes — heta takaja reč.

Jašče, moža, trochi śmiešna, ale, budučy studentam, ja zachaplaŭsia roznymi praktykami, źviazanymi z aŭtatreninham. To-bok umieńniem, pahruzić siabie ŭ stan transu, krychu adharadzicca ad navakolnaha śvietu. Ja hetymi mietodykami vałodaŭ, i heta taksama dapamahała — prynamsi, zasnuć u turmie narmalna.

Tamu što, kali ja zajšoŭ u svaju pieršuju kamieru na Vaładarcy, u mianie było poŭnaje adčuvańnie, što ja trapiŭ u niejki filijał piekła. Heta było adno z mocnych uražańniaŭ, źviazanych z maim amal dvuchhadovym znachodžańniem za kratami.

Ja trapiŭ u lehiendarnuju častku Vaładarki, jakaja zaviecca Šanchaj: u kamiery vielmi šmat ludziej, trochuzroŭnievyja, vysokija nary (na miascovym žarhonie vierchnija palicy nazyvalisia «palmaj»), mała pavietra, vielmi horača, idzie para z čałaviečych ciełaŭ i dymu cyharet. I z hetaha tumanu vypłyvajuć ludzi, apranutyja ŭ šorty.

Tady było jašče leta, ale ŭ šortach u hetych kamierach ja prachadziŭ ledź nie da listapada.

«NN»: Vy kazali, što choć fizičnaha hvałtu da vas nie ŭžyvali, ale sami ŭmovy ŭtrymańnia možna było paraŭnać z katavańniem. Što kankretna vy majecie na ŭvazie?

SŠ: Ja najpierš maju na ŭvazie maje 10 sutak na Akreścina. Lepšy ŭrok nianaviści da taho, jak dazvalajuć u Biełarusi stavicca da ludziej, składana atrymać. Heta taki zarad antypatryjatyzmu. Ja apynuŭsia na Akreścina ŭ pieršy dzień zatrymańnia, hłybokaj nočču, u kamiery, raźličanaj na adnaho čałavieka. Ja paśla paličyŭ, što tam było kala šaści kvadratnych mietraŭ. I ŭ hetuju kamieru pastupova nabivali 10, 11, 12, 13 čałaviek. Tam ciesna navat stajać było, a kab prylehčy, to treba było vielmi pastaracca.

Jak šproty ŭ słoiku, my lažali, abniaŭšy źliŭ tualeta. I spać davodziłasia na cemientavaj padłozie, a mianie ž aryštavali ŭ letniaj cišotcy. Heta ja ŭsprymaŭ jak katavańnie sapraŭdy.

Ja zapytaŭsia ŭ adnaho supracoŭnika, čyjo heta ŭkazańnie — ludziam učyniać takija niečałaviečyja vyprabavańni. Jon adkazvaŭ, što taksama zadavaŭsia hetym pytańniem i navat pradprymaŭ niejkija kroki, kab tyja, kaho jon kuryravaŭ, nie byli ŭ takich umovach. Ale jamu vietliva ŭkazali, što heta nie jaho sprava.

Na hetym fonie pra kałoniju nie mahu ničoha navat skazać. Na mianie mała chto z administracyi tam źviartaŭ uvahu. Kaniečnie, na mnie byli abmiežavańni, praduhledžanyja maim 10-m, «ekstremisckim» prafulikam — spać na vierchniaj palicy toj ža, pravierki pryjarytetnyja. U kałonii było lepš, čym na Akreścina, možna tak skazać. Tym bolš, ja tam nie spaznaŭ rabskuju pracu źniavolenaha: jak piensijanier ja byŭ ad hetaha vyzvaleny — mnie spoŭniłasia 63 hady praz paru miesiacaŭ paśla aryštu. Ale ŭmovy pracy tam dla ludziej, asabliva zimoj, nosiać nie samy pryjemny charaktar, miakka skažam.

«NN»: Z kim z palitviaźniaŭ vy pierasiakalisia za kratami? Jak jany?

SŠ: Oj, ja ź vialikaj radaściu pabačyŭ žurnalista Ihara Karnieja ŭ hrupie na abmien razam sa mnoj. Ja ź im pierasiakaŭsia ŭ kamiery na Vaładarskaha — heta adno z takich vielmi pryjemnych znajomstvaŭ: jon šmat pajeździŭ pa śviecie, ja taksama šmat, nam było cikava daviedacca adzin ad adnaho, dzie što jość.

Darečy, vandroŭki taksama dapamahajuć. Ja ŭ niekatorych afrykanskich krainach žyŭ u takich umovach, jakija mała adroźnivajucca ad kamiery — to-bok nie zusim z haradskoha kamfortnaha žyćcia vydrany čałaviek. Tak što ludzi, bolš padarožničajcie! Heta dapamahaje časam pieranosić vyprabavańni losu.

«Unutry siabie ja razhladaju mahčymaść arhanizavać dapamohu tym biełarusam, jakija pa niejkich pryčynach nie atrymali lačeńnie i nie mohuć vyjechać za miažu»

«NN»: Natalla Dulina ŭ intervju «Našaj Nivie» ahučyła, što dla jaje było b lepš dasiadzieć svoj termin, tolki kab zastacca ŭ Biełarusi, što «svaboda nie kaštuje taho, kab jaje davali hvałtam», a tak jaje i vyzvalili, nie zapytaŭšy, ci jana choča być vyviezienaj. U vas niama takich dumak?

SŠ: Takich dumak u mianie niama. Usio roŭna heta zhublenyja hady. Čałaviek pavinien być svabodnym!

Mnie pryhadalisia słovy Hienry Kisindžera, u svoj čas daradcy prezidenta ZŠA pa nacyjanalnaj biaśpiecy, pra toje, što my prytrymlivajemsia, kaniečnie, našych kaštoŭnaściaŭ, ale heta mahčyma tolki ŭ tym vypadku, kali my zastaniemsia žyvymi. A ja cudoŭna razumieŭ, što z tym uzroŭniem miedycynskaj dapamohi ŭ kałonijach jość šaniec, što ty prosta nie dasiadziš da kanca terminu. 

Ja choć nie miedyk, ale byŭ źviazany ź sistemaj achovy zdaroŭja, i ŭ roznych turmach u mianie było pytańnie da miedsłužbaŭ: «U vypadku infarkta ciaham hadziny ja mahu apynucca ŭ miedycynskaj ustanovie?»

Heta maje vialikaje značeńnie pry infarkcie, bo kali paśla zdareńnia prachodzić bolš za hadzinu, to lačeńnie pavinna iści pa inšaj mietodycy, bolš składana i mienš efiektyŭna. I ŭ Minsku było vialikim dasiahnieńniem, kali słužby chutkaj dapamohi dasiahnuli hetaha standartu akazańnia dapamohi — kab čałaviek akazvaŭsia na apieracyjnym stale ciaham hadziny paśla vykliku.

Majo pytańnie ŭsprymałasia imi jak niejkaja biazhłuździca. Chacia treba adznačyć, kali na Vaładarskaha ŭ sukamiernika z Šry-Łanki zdaryŭsia sardečny prystup, tam dapamohu akazali dosyć apieratyŭna. Mužčyna razmaŭlaŭ tolki na anhlijskaj, tamu ja vystupiŭ jak pierakładčyk. Jaho chutka advieźli ŭ cyvilnuju balnicu, i praź niejki čas jon viarnuŭsia ŭžo z naboram patrebnych lekaŭ — jamu kupiravali prystup. Ci mahło takoje ž adbycca ŭ navapołackaj kałonii ci luboj inšaj? Nie viedaju. Ale na Vaładarcy my, vidać, napužali ludziej — heta zdaryłasia nočču, było mienš načalstva, tamu ŭsie dziejničali stroha pa instrukcyi.

Pavialičyć

«NN»: U vas jość žadańnie praciahvać pracu ŭ farmakałohii dalej?

SŠ: Ja, kaniečnie, žartuju, što, moža, chopić mnie ratavać ludziej, treba zaniacca vyratavańniem niejkich čarapach ci žab na miažy vymirańnia. Moža, ja i dakačusia da hetaha adnojčy: budu vałancioryć na plažy, dzie čarapaški vyłuplajucca.

Ale b mnie ŭsio ž chaciełasia skarystacca svaimi kampietencyjami, tamu što apošnija hady ja zajmaŭsia redkimi hienietyčnymi zachvorvańniami. Usim kompleksam, źviazanym z dyjahnostykaj i zakanadaŭstvam krainy — kab ludzi atrymlivali lačeńnie.

I ja razumieju, što ŭ Biełarusi, niahledziačy na toje, što sankcyi nie zakranajuć pastaŭku lekavych srodkaŭ (ja viedaju, što šmat jakija farmaceŭtyčnyja kampanii pracujuć na našym rynku praz pasiarednikaŭ), heta ŭsio roŭna abmiažoŭvaje dostup našaha nasielnictva da preparataŭ-navinak. Taho, što vynachodzicca i tolki źjaŭlajecca na rynku. A ŭ vobłaści hienietyčnych zachvorvańniaŭ novy preparat moža być adzinym, što dazvalaje choć niejak paŭpłyvać na chod zachvorvańnia. 

I ja ŭnutry siabie razhladaju mahčymaść pry dapamozie humanitarnych prahram arhanizavać dapamohu tym biełarusam, jakija pa niejkich pryčynach nie atrymali lačeńnie ŭ svajoj krainie i nie mohuć vyjechać za jaje miežy. Ja pracavaŭ u bujnoj farmaceŭtyčnaj kampanii, i, prynamsi, mahu z kiraŭnictvam takoje pytańnie abmierkavać.

A ŭvohule ja chacieŭ na svajo 65-hodździe padaryć sabie 65 naviedanych krain śvietu. U mianie da jubileju zastałosia try miesiacy, a mnie ź dziasiatak krain treba, tamu, vidać, nie paśpieju. Nu budziem, značyć, aryjentavacca na 70-hodździe. Pačnu z tych krain Jeŭropy, dzie žyvuć ciapier maje siabry.

• 29
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 11