«A pavinna być u fufajcy?» Łukašenkaŭcy kinulisia abaraniać šubu Kačanavaj
U piatnicu 19 studzienia staršynia Savieta Respubliki naviedała Minski traktarny zavod, apranutaja ŭ raskošnaje futra da piat, mierkavana, sa skandynaŭskaj norki.
Cana padobnaha ŭ Minsku — ad 3500 dalaraŭ.
Takaja šuba vyhladaje nie samym darečnym varyjantam dla vizitu da zvyčajnych zavadčan — Kačanava niby padkreślivaje razryŭ pamiž svaim stanoviščam u sacyjalnaj ijerarchii i ich miescam.
U tyktoku pad navinoj pra heta šmat kamientaroŭ. I značnaja častka ź ich — u abaronu darahoj šuby. Mnohija kamientary padobnyja pa formie: łukašenkaŭcy (u tym liku z ananimnych akaŭntaŭ) pišuć, što Kačanavaj pa statusie tak i treba apranacca, dyj naohuł u ludziej pa niekalki šub doma.
«Vielmi dastojna i pryhoža! U Viciebsku vielmi mnohija žančyny chodziać u norkavych šubach!!!»
«U nas u Biełarusi norkavyja šuby nosiać mnohija i ničoha dziŭnaha ŭ hetym niama. U niekatorych pa čatyry šuby norkavyja!»
«Ja daloka nie Kačanava, a šub u mianie až 3. I što???»
«A joj pasuje. Arystakratyčna hladzicca i kaštuje dla takoj šuby niadoraha».
«A pavinna być u fufajcy?»
«Pavinna adpaviadać svajmu statusu».
«Ja piensijanierka, pracavała ŭ biudžetnaj śfiery i maju try naturalnyja šubki! Dyk čamu jana nie moža mieć šubu?»
«Salidna, prezientabielna i pa statusie. Našmat lepš, čym u puchaviku pryjechała b».
Padčas taho vizitu na MTZ Kačanava raskazvała rabočym pra sacyjalnuju spraviadlivaść.
U zvarocie da rabočych Natalla Ivanaŭna padkreślivała: «Čałaviek pracy pavinien atrymlivać dastojnuju zarabotnuju płatu i razumieć, što ŭ jaho jość sacyjalnyja harantyi».
Ciapier čytajuć
Mielnikava dvojčy była na palihrafie. Pieršy raz raspłakałasia i ŭciakła1
Kamientary