Na Śvisłačy ŭ Minsku znajšli niezvyčajnuju čarapachu. Ale ciešycca z hetaha nie vypadaje
Niadaŭna ŭ Minsku na Śvisłačy znajšli niezvyčajnuju žyviolinu. Akazałasia, što heta čyrvanavuchaja čarapacha — invaziŭny dla našaj faŭny vid. Čamu ŭ tym, što takija čarapachi traplajuć u našy vadajomy, niama ničoha dobraha, piša «Dzikaja pryroda pobač».
U dzikaj pryrodzie Biełarusi, u asnoŭnym na Paleśsi, žyvie tolki adzin abaryhienny vid čarapach — bałotnaja čarapacha. Jana ŭklučanaja ŭ Čyrvonuju knihu Biełarusi.
Što da čyrvanavuchich čarapach — to heta amierykanski vid, raniej ich pradavali ŭ kramach i z ruk. Ludzi kuplali miłych maleńkich čarapašaniat, bavilisia niekatory čas, a potym, kali tyja vyrastali da pamieraŭ z talerku (da 20 sm), pazbaŭlalisia ad ich, vypuskajučy ŭ vadajomy. Ale tak rabić niamožna!
Čyrvanavuchaja čarapacha — ahresiŭny kankurent našaj bałotnaj čarapachi. Pakul nieviadoma, jak jana adaptujecca, ale ryzykavać niamožna. Na poŭdni Jeŭropy prablema ŭžo jość. Z paciapleńniem klimatu hetaj žyviolinie mohuć spadabacca i biełaruskija vadajomy.
Krainy ES jašče ŭ 1997 hodzie zabaranili ŭvoz hetaha invaziŭnaha vidu na svaju terytoryju. U Biełarusi zabarona zavozu i prodažu čyrvanavuchich čarapach pačała dziejničać z 1 žniŭnia 2022 hoda.
Pomnicie, što ekzatyčnych žyvioł vypuskać na volu ŭ Biełarusi niamožna. Heta taksama niezakonna.
Ciapier čytajuć
«Kali ciapier chierova, značyć, heta jašče nie kaniec». Pahutaryli z epatažnym «śviatarom XXI stahodździa», pra jakoha nie było čuvać piać hadoŭ paśla aryštu
Kamientary