Analityk Hienštaba, jaki malavaŭ kartu «adkul rychtavałasia napadzieńnie», apynuŭsia ŭ SIZA KDB za pracu na ŭkrainskuju raźviedku

Pra los majora analityčnaha ŭpraŭleńnia Hienštaba Ministerstva abarony Valeryja Vasilca «Našaj Nivie» raskazaŭ były viazień, jaki sustrakaŭsia ź im u SIZA KDB u 2024 hodzie.

Vasilec trapiŭ u SIZA pavodle padazreńnia ŭ dziaržaŭnaj zdradzie (č. 2 art. 356 Kryminalnaha kodeksa Biełarusi, pakarańnie — ad 10 da 20 hod kałonii) za supracoŭnictva z ukrainskaj vyviedkaj. 

Ź infarmacyi z baz Belpol, Valeryj Vasilec naradziŭsia ŭ Marjinaj Horcy ŭ 1992 hodzie ŭ siamji vieterana 5‑j asobnaj bryhady, staršaha praparščyka Vitala Vasilca. Advučyŭsia ŭ miascovaj škole №5 i pajšoŭ pa śladach baćki, staŭ aficeram śpiecyjalnaha pryznačeńnia ŭ Marjinaj Horcy.

Dalejšy los maładoha aficera viadomy ź jahonych ułasnych słoŭ, raskazanych sukamiernikam u SIZA KDB, kudy jaho pryviali ŭ pačatku 2024 hodu źbitym. 

«Pačynaŭ słužbu Valeryj u vojsku śpiecyjalnaha pryznačeńnia. U toj ža čaści, dzie słužyŭ baćka. Ale hodzie ŭ 2018‑m niaŭdała skoknuŭ z parašutam i pałamaŭsia. Kab jaho nie vykidać z vojska, jamu znajšli inšuju rabotu, a mienavita — analitykam u Hienieralnym štabie. 

Na pytańnie «nu, Valeryk, što ty zrabiŭ za svaje hady?» jon lubiŭ raskazvać pra kartu «adkul na Biełaruś rychtavałasia napadzieńnie». Maŭlaŭ, heta jon jaje malavaŭ. Tłumačyŭ, što ich uprava rehularna składaje i abnaŭlaje takija karty, jakija pakazvajuć, jak i ź jakich kirunkaŭ inšyja dziaržavy mahli b pačać bajavyja dziejańni i jak pavinny byli b vyhladać dziejańni ŭ adkaz. I tamu toje, što kartu voś takim prapahandysckim čynam vykarystali, jamu dziŭna. Ale jon adzin z tych, chto nad joj pracavaŭ. Nie toje, što jon hetym mocna hanaryŭsia, ale prosta lubiŭ paŭtarać jak žart i miem», — raskazali nam.

Sa słoŭ surazmoŭcy, hieapalityčnymi tonkaściami Valeryj nie cikaviŭsia, što mocna karelavała z artykułam abvinavačvańnia. Bolš za ŭsio jon lubiŭ pryhožaje žyćcio. 

«Idejna jon byŭ na baku Rasii, vieryŭ, što Rasija pieramahaje, mierkavaŭ, što [śpikier rasijskaha Minabarony hienierał Ihar] Kanašenkaŭ usio pravilna kaža i jaho prosta treba razumieć — a my, durnyja, nie razumiejem».

Pavialičyć

Ale što ŭ im sapraŭdy było admietnaje, heta toje, što Valera — hulec: staŭki, kazino, anłajn-kazino. Ź jahonych słoŭ, najbujniejšaja pramantačanaja za adzin raz suma — 60 tysiač rubloŭ. Vialikija vyjhryšy taksama byli, ale na doŭhaj darozie ty kazino nie abyhraješ, voś i jamu viečna byli patrebnyja hrošy.

Ź jahonaha ŭłasnaha refleksijnaha mierkavańnia, ukraincy vyjšli na jaho šlacham supastaŭleńnia infarmacyi, bo sierviery anłajn-kazino, u jakim jon hulaŭ, mahli być va Ukrainie. Tamu što ŭ adzin dzień jamu pryjšła «piersanalizavanaja prapanova»: my viedajem, chto vy, viedajem, jak i na kolki vy hulajecie, viedajem, što vam patrebny hrošy. U nas jość hrošy, a ŭ vas toje, što nam treba, davajcie mianiacca», — praciahvaje były siadzielec.

Valeryj Vasilec raskazaŭ sukamiernikam, što adrazu ž pajšoŭ da načalstva paviedamlać, što jaho viarbujuć.

«Kiraŭnictva zahadała jamu pahadžacca na suviaź. Pačałasia apieratyŭnaja hulnia: jon pieradavaŭ ukraincam dezynfarmacyju, a niejkuju častku hrošaj jamu dazvalali pakidać sabie. Ale heta byli nie tyja sumy, na jakija jon raźličvaŭ. Da taho ž, ukraincy taksama, vidać, razumieli, što im pieradajuć dezynfarmacyju. Jany prasili dadavać tudy jašče i praŭdy ŭzamien na pavieličeńnie hanararaŭ. I ŭ niejki momant Valera nadumaŭ źlivać nie tolki tuju infarmacyju, jakuju dazvalali źlivać, ale i tuju, jakuju nie dazvalali. Zarabiŭ trochu, kvateru na svajačku kupiŭ. Ale niedzie praličyŭsia. Jak jaho vyličyli, jon nie raskazvaŭ, moža, sam nie razumieŭ», — kaža surazmoŭca.

«Jahonyja apieratyŭnyja hulni jašče doŭha praciahvalisia, pakul jon siadzieŭ u «amierykancy». Doŭhi čas jon uvohule siadzieŭ inkohnita. U tym sensie, što ŭ KDB jość takaja praktyka: čałavieka zatrymlivajuć, ale nikomu pra heta nie paviedamlajuć. Pastanova ab zatrymańni vynosicca nie adrazu, a tolki niedzie praź miesiac, kali jany inšyja svaje mety dasiahnuć. Voś tak i z Valeram.

Ja tak razumieju, jany čakali, pakul chto-niebudź vyjdzie ź im na suviaź.

Na pracy ŭ jaho stvaryli takija ŭmovy, što inšyja kalehi pavinny byli dumać, što jon na rabocie — navat śpiecyjalny čałaviek jahonaha ciełaskładu i ŭ jahonaj vopratcy chadziŭ «na rabotu» ŭ Hienštab, kab pa kamierach i pa siłuecie, kali niechta sočyć, možna było padumać, što heta jon. A potym jaho pavieźli na Paleśsie «evakujavacca» — to-bok ad jaho imia ŭkrainskamu boku išli paviedamleńni, što, zdajecca, mianie padazrajuć, ja chaču ŭciačy, vyviezicie mianie.

Pavialičyć

Jaho vadzili hetyja paviedamleńni zapisvać, a jon ža baradaty — to jamu było zabaroniena halicca, pakul hetaja hulnia viałasia. I heta mocna razdražniała viertuchajaŭ SIZA KDB, tamu što išło nasupierak ich unutranym praviłam, bo ŭsie pavinny być i paholenyja i pastryžanyja. Nu i voś z taho, što ja zrazumieŭ, niejkich evakuataraŭ, jakija pajšli jaho zabirać, taksama aryštavali. Ale ich imiony i padrabiaznaści mnie nieviadomyja», — raskazaŭ surazmoŭca «Našaj Nivy».

• 8
• 0
• 12
• 16
• 3
• 0
• 2
• 0