«Унутранай нясмеласці ад таго, што буду вучыцца з хлопцамі і дзяўчатамі 16-17 гадоў, у мяне няма, з самаацэнкай таксама ўсё нармальна».
Учора быў апошні дзень падачы дакументаў на паступленне ва ўніверсітэты. Сярод тых, хто паступае ў Мінскі дзяржаўны лінгвістычны ўніверсітэт — 36 гадовая Алена. У яе ўжо ёсць дыплом аб вышэйшай адукацыі. Алена плануе вучыцца на дзённым, піша «Анлайнер».
«У 2007 годзе я паступіла на бюджэт у БНТУ. На спецыяльнасць «інжынер-будаўнік» мяне «накіравалі» бацькі, сама я ў той момант не вельмі ўсведамляла, кім хачу працаваць у будучыні, — расказвае Алена. — На трэцім курсе я нарадзіла дзіця, але засталася вучыцца на дзённым. Вярнулася праз месяц пасля родаў! Так што вучобу я скончыла разам з усімі аднагрупнікамі, затым адпрацавала па размеркаванні. А пасля гэтага адразу ж звольнілася — зразумела, што мне нецікава».
З усмешкай Алена расказвае, што вучыцца не пераставала ўсё жыццё: праходзіла курсы дызайну інтэр'еру, бухгалтарскага ўліку (вырашыла асвоіць, каб дапамагаць мужу будаваць бізнэс), бізнэс-аналітыка і гэтак далей. Думка вярнуцца да акадэмічнага жыцця прыйшла каля года таму.
«Я шмат дзе паспела папрацаваць, але хутка перагарала. Нават у другім дэкрэце не змагла проста так сядзець дома і наняла трэнера па плаванні. Настолькі хацелася пазнаваць нешта новае! — усміхаецца мінчанка. — Затым я запісалася на анлайн-курсы вывучэння англійскай мовы, мне ўсё вельмі падабалася. Але зразумела, што патрэбна нейкая глабальная канчатковая мэта. Груба кажучы, каб па сканчэнні пэўных адрэзкаў не гублялася матывацыя. Ты пераступіў нейкі рубеж — і ідзеш далей. Напрыклад, здаў экзамен, затым — яшчэ адзін».
Пра рашэнне вучыцца вочна Алена расказала толькі мужу — ён гэтую ідэю падтрымаў. Але чаму прыйшлося выбраць дзённае? Па-першае, на жаданую спецыяльнасць (факультэт кітайскай мовы) завочнага навучання няма.
«Ды і як вывучыць мову на завочцы? Трэба працаваць кожны дзень, прыходзіць і вучыць, трэніраваць дысцыпліну, — разважае абітурыентка. — Унутранай нясмеласці ад таго, што буду вучыцца з хлопцамі 16-17 гадоў, у мяне няма, з самаацэнкай таксама ўсё нармальна. Магчыма, першы тыдзень да мяне будуць прыглядацца, але потым усё прывыкнуць. У будучыні, ужо пасля атрымання дыплома, я планую працаваць перакладчыкам — гатовая прыкладаць да гэтага намаганні».
З улікам першай «бюджэтнай» адукацыі другі дыплом Алена можа атрымаць толькі на платнай аснове. Хоць па балах (84 — англійская, 91 — руская, 92 — гісторыя Беларусі на ЦТ) яна паказала цалкам годны вынік.
«Па рускай і англійскай мовах я не рыхтавалася, а па гісторыі Беларусі хадзіла на анлайн-заняткі. Цікава, што мінулым летам я знайшла выкладчыка, мы сустрэліся асабіста (пра ўзрост я ёй сказала), а затым яна даслала мне адмову ў занятках. Патлумачыла гэта тым, што я буду бянтэжыць 11-класнікаў і ёй важна, каб ім было спакойна. У выніку яна ж рэкамендавала мне іншых выкладчыкаў, у групе аднаго з іх я займалася 9 месяцаў. Думаю, іншыя хлопцы заўважылі, што я старэйшая, але ніякіх касых поглядаў я не адчула. І так, бывала, магла памыліцца з адказамі».
Яшчэ адзін аргумент на карысць вучобы на дзённым — наяўнасць асабістага часу для сябе. Двое дзяцей ужо выраслі (ім 10 і 15 гадоў), так што ёсць магчымасць рэалізаваць сябе.
«Вядома, члены прыёмнай камісіі трохі здзівіліся, хоць кажуць, што ў іх быў і 63-гадовы студэнт! Для мяне самае галоўнае — каб мне падабалася і я была шчаслівая».
Каментары