Найбуйнейшы ў свеце айсберг, якому прысвоена назва Айсберг A23a, затрымаўся на мелкаводдзі ля аддаленага брытанскага вострава Паўднёвая Георгія ў паўднёвай частцы Атлантыкі, дзе жывуць мільёны пінгвінаў і цюленяў, піша Бі-бі-сі.
Айсберг, памер якога прыкладна ў дзевяць разоў пераўзыходзіць Мінск, відавочна, сеў на мель ля паўднёва-заходніх берагоў вострава і неўзабаве пачне разбурацца.
Рыбакі занепакоены тым, што велізарныя кавалкі лёду могуць негатыўна паўплываць на жыццё рэдкіх чубатых пінгвінаў, якія кормяцца ў гэтым рэгіёне. Аднак навукоўцы, што вывучаюць Антарктыду, адзначаюць, што ўнутры льдоў утрымліваецца вялікая колькасць пажыўных рэчываў, якія пры раставанні, наадварот, актывізуюць жыццё ў акіяне.
— Гэта ўсё роўна што скінуць «пажыўную бомбу» пасярод пустыні, — кажа прафесар Надзін Джонстан з Брытанскай антарктычнай службы.
— Калі ён расколецца, то новыя айсбергі, хутчэй за ўсё, будуць уяўляць небяспеку для суднаў, што курсуюць у гэтых водах, і абмяжуюць доступ да рыбалавецкіх угоддзяў вострава, — папярэджвае эколаг Марк Белшыр, які кансультуе ўрад Паўднёвай Георгіі.
«Пасадка на мель» стала апошнім паваротам у амаль 40-гадовай гісторыі айсберга A23a, які адкалоўся ад шэльфавага ледніка Фільхнера-Ронэ ў 1986 годзе.
Спадарожнікавыя здымкі паказваюць, што ў снежні 2023 года ён, нарэшце, вырваўся з палону акіянічнага віхру і пачаў рухацца на поўнач праз раён, вядомы як «алея айсбергаў», дзе вада цяплейшая. Пры гэтым айсберг здзівіў навукоўцаў сваёй трываласцю. Некалькі дзён ён нават, здавалася, круціўся на месцы, але ў сярэдзіне лютага пачаў паскарацца, рухаючыся прыблізна 30 км у дзень.
— Лёс усіх айсбергаў — раставанне. Дзівосна назіраць, што A23a існуе так доўга і страціў усяго каля чвэрці сваёй плошчы, — адзначыў прафесар Х'ю Грыфітс у інтэрв'ю BBC з палярнага даследчага карабля сэра Дэвіда Атэнбора, які цяпер знаходзіцца ў Антарктыцы.
У суботу ледзяны гігант вышынёй 300 метраў урэзаўся ў кантынентальны шэльф прыкладна за 80 км ад берага і, мяркуючы па ўсім, надзейна там затрымаўся.
— Ён, верагодна, застанецца там, дзе знаходзіцца, пакуль ад яго не пачнуць адколвацца кавалкі, — кажа прафесар Эндру Мейерс з Брытанскай антарктычнай службы.
Каментары