«Саша заўсёды быў у тэме вайны». Гісторыя загінулага на фронце 22-гадовага беларускага снайпера
З пачатку паўнавартаснай вайны ва Украіне загінулі не менш за 70 беларусаў. Сярод іх 22-гадовы Аляксандр Новік, які быў снайперам-штурмавіком, піша Радыё Свабода.
22-гадовы беларус Аляксандр Новік далучыўся да Трэцяй асобнай штурмавой брыгады ў канцы кастрычніка 2024 года, а загінуў у баях 20 студзеня 2025-га.
Трапіў пад абстрэл
Аляксандр Новік меў пазыўны па-ўкраінску — «Розпад». Ён выбраў яго, маючы на мэце распад Расіі як дзяржавы. Быў снайперам-штурмавіком Трэцяга асобнага штурмавога батальёна. Загінуў падчас выканання баявога задання ў раёне Новаягораўкі Луганскай вобласці. Аляксандра пахавалі ў Браварах 28 студзеня, на Алеі Славы. У Браварах жывуць ягоныя сваякі.
Валанцёрка Таццяна Астроўская добра ведала Аляксандра. У размове з «Свабодай» яна адзначыла, што на тым кірунку (Новаягораўка) загінула шмат украінскіх вайскоўцаў. Вядома, што Аляксандр трапіў пад расійскі абстрэл і атрымаў цяжкае раненне.
Хлопец выехаў з Беларусі пасля падзей 2020 года, спачатку жыў і працаваў у Літве.
— Саша заўсёды быў у тэме вайны. Ён збіраў данаты на дроны, дапамагаў украінцам, сам шмат трэнаваўся і мацаваўся. Купіў сімулятар, каб удасканаліць праграму кіравання дронамі, — расказвае Таццяна.
Паводле яе, Аляксандр зарабляў на будоўлі, таксама быў мадэратарам у вядомага блогера Убэрмаргінала, практыкаваўся ў камп’ютарнай графіцы. Займаўся дзюдо і самба, меў матэматычны склад розуму, падчас вучобы перамагаў у матэматычных алімпіядах. Нават на фронце меў пры сабе зборнік задач па алгебры, каб «мазгі працавалі». Цяпер гэты зборнік, як і іншыя рэчы добраахвотніка, перадалі ў Музей вольнай Беларусі ў Львове.
Аляксандр выбраў для сябе Трэцюю асобную штурмавую брыгаду. Гэта ўкраінскае добраахвотніцкае падраздзяленне, сфармаванае на базе «Азова», якое ўзначальвае першы камандзір палка «Азоў» Андрэй Білецкі.
— Аляксандр быў унікальным, шматбаковым чалавекам. Ён усё рабіў ціха, спакойна, самастойна. Сам звязаўся з Трэцяй штурмавой, яны дапамаглі яму з дакументамі. Ён там прайшоў верыфікацыю, навучаўся і потым выправіўся на баявыя заданні, — расказвае Таццяна.
— Пісалі, што ён загінуў на першым заданні, але гэта няпраўда. Гэта было, груба кажучы, другое ці трэцяе заданне. Калі ідзе такі абстрэл, там не ўхілішся і не схаваешся ад яго, — тлумачыць валанцёрка.
Яна дадае, што Аляксандр Новік быў чалавекам з моцным пачуццём справядлівасці. У тым ліку і таму ён пайшоў ваяваць, бо фронт быў тым месцам, дзе ён рэальна мог нешта зрабіць.
Таццяна заўважыла, што пасля некалькіх месяцаў у вучэбнай частцы і на фронце Аляксандр схуднеў на некалькі кілаграмаў.
— Ён быў сапраўдным мужчынам. Ніколі не выступаў з гучнымі словамі, не крычаў: «Вось я паеду ваяваць!». Ціха прыняў рашэнне — і паехаў. Пасля ягонай гібелі я не магу глядзець на мужчын, якія кажуць: «А што я магу зрабіць?». Саша быў упэўнены, што дзейнічаць трэба сёння, што сёння трэба бараніць Украіну, каб у нас было заўтра, — кажа Таццяна.
Яна ўдзельнічала ў арганізацыі пахавання беларуса. Расказвае, што ў чыноўнікаў пры афармленні дакументаў была неадназначная рэакцыя.
— З аднаго боку — загінуў герой з Трэцяй штурмавой. З другога — яны дзівіліся беларускаму пашпарту. Бо афіцыйна Беларусь — краіна-суагрэсар. Але яны вельмі добра ставіліся да нас, — дадае Таццяна.
Аляксандр Новік стаў першым беларусам, пахаваным на Алеі Славы ў Браварах. Над яго магілай упершыню залунаў бел-чырвона-белы сцяг — сярод украінскіх і грузінскіх.
Арыштаваны дырэктар Палаца Рэспублікі, адзін з арганізатараў Марафона адзінства9
Каментары