Выйшла карта-даведнік «Мінск-гістарычны» — з гістарычнымі назвамі вуліц, помнікамі і картай Замчышча
Беларускі краязнаўца Іван Сацукевіч стварыў карту-даведнік «Мінск-гістарычны», што выйшаў у выдавецтве «Белкартаграфія».
Карта-даведнік невялікая. Гэта ўсяго дзве старонкі памерам 65 на 94 см.
У чым яе адметнасць?
«Пачнём з таго, што яна такая першая — гістарычная. Да гэтага сотнямі выпускаліся аўтамабільныя, турыстычныя, транспартныя карты. А яна — гістарычная. Яе мэта — прадэманстраваць чытачу гістарычную спадчыну Мінска ва ўсёй разнастайнасці: помнікі археалогіі, помнікі асобам і падзеям з нашай гісторыі, манументы і мемарыялы, помнікі архітэктуры, зніклыя могілкі, гістарычныя назвы вуліц, мастоў, плошчаў, прадмесцяў», — тлумачыць Іван Сацукевіч.
На карце краязнаўца пазначыў вёскі, якія ўвайшлі ў склад горада (з годам уваходжання), указаў межы Замчышча.
«Уявіце, дзе іх можна яшчэ ўбачыць — толькі ў маладаступнай навуковай літаратуры», — каментуе ён.
Таксама паказаны граніцы Мінска на 1900 і 1950 гады, межы яўрэйскага гета на пачатак вайны.
Краязнаўца асобна падрыхтаваў невялікую храналогію найважнейшых датаў і перыядаў гісторыі горада; кароткія апісанні найважнейшых помнікаў, манументаў, мемарыялаў, архітэктурных помнікаў.
«На жаль, усе і блізка не памясціліся, прыходзілася выбіраць», — прызнаецца ён.
З аднаго боку даведніка можна ўбачыць карту ўсяго Мінска з пазначанымі і апісанымі помнікамі, якія не ўвайшлі ў цэнтральную частку. З другога — помнікі і іх апісанні цэнтральнай часткі.
«Самае складаная для рэалізацыі — ідэя на карце цэнтральнай часткі. Трэба было паказаць чырвоным колерам тыя будынкі, якія з'яўляюцца помнікамі архітэктуры, а шэрым — астатнія, — тлумачыць Сацукевіч. — Дапускаю, што ёсць некалькі памылак, бо інфармацыя вельмі супярэчлівая. Акрамя таго, часта адна частка будынка па адным і тым ж адрасе — помнік, а другая — не. Але гэтыя хібы можна выправіць у наступных перавыданнях».
Такім чынам, гэтая карта-даведнік — першая спроба стварыць невялікі па аб'ёме дапаможнік па гісторыі Мінска для ўсіх, хто ёй цікавіцца.
«Я ўдзячны галоўнаму рэдактару «Белкартаграфіі» Галіне Ляхавай, што яна паверыла ў гэты абсалютна новы праект і смела пайшла на яго рэалізацыю. Як і ўсім супрацоўнікам «Белкартаграфіі», якія працавалі над ёй. Упэўнены, што карту-даведнік чакаюць перавыданні», — кажа аўтар.
-
Як бы дзейнічаў Шарль дэ Голь, калі б ён быў прэзідэнтам Беларусі?
-
«Лёс тых, хто вярнуўся, быў трагічны». 100 гадоў таму беларускія палітэмігранты прызналі Менск «адзіным цэнтрам»
-
Вацлаў Гавэл таксама адмовіўся выйсці з турмы пры ўмове выезду за мяжу. Але ён быў зусім непадобны да лідараў беларускай апазіцыі
Цяпер чытаюць
«Пераапрануўся ў амапаўца і дырыжыраваў чорнай дубінкай». Адзін з заснавальнікаў «Вольнага хору» — пра акцыі ў гандлёвых цэнтрах у 2020‑м і працу ў філармоніі ў Літве55
Каментары