Vyjšła karta-daviednik «Minsk-histaryčny» — z histaryčnymi nazvami vulic, pomnikami i kartaj Zamčyšča
Biełaruski krajaznaŭca Ivan Sacukievič stvaryŭ kartu-daviednik «Minsk-histaryčny», što vyjšaŭ u vydaviectvie «Biełkartahrafija».
Karta-daviednik nievialikaja. Heta ŭsiaho dźvie staronki pamieram 65 na 94 sm.
U čym jaje admietnaść?
«Pačniom z taho, što jana takaja pieršaja — histaryčnaja. Da hetaha sotniami vypuskalisia aŭtamabilnyja, turystyčnyja, transpartnyja karty. A jana — histaryčnaja. Jaje meta — prademanstravać čytaču histaryčnuju spadčynu Minska va ŭsioj raznastajnaści: pomniki archieałohii, pomniki asobam i padziejam z našaj historyi, manumienty i miemaryjały, pomniki architektury, źnikłyja mohiłki, histaryčnyja nazvy vulic, mastoŭ, płoščaŭ, pradmieściaŭ», — tłumačyć Ivan Sacukievič.
Na karcie krajaznaŭca paznačyŭ vioski, jakija ŭvajšli ŭ skład horada (z hodam uvachodžańnia), ukazaŭ miežy Zamčyšča.
«Ujavicie, dzie ich možna jašče ŭbačyć — tolki ŭ maładastupnaj navukovaj litaratury», — kamientuje jon.
Taksama pakazany hranicy Minska na 1900 i 1950 hady, miežy jaŭrejskaha hieta na pačatak vajny.
Krajaznaŭca asobna padrychtavaŭ nievialikuju chranałohiju najvažniejšych dataŭ i pieryjadaŭ historyi horada; karotkija apisańni najvažniejšych pomnikaŭ, manumientaŭ, miemaryjałaŭ, architekturnych pomnikaŭ.
«Na žal, usie i blizka nie pamiaścilisia, prychodziłasia vybirać», — pryznajecca jon.
Z adnaho boku daviednika možna ŭbačyć kartu ŭsiaho Minska z paznačanymi i apisanymi pomnikami, jakija nie ŭvajšli ŭ centralnuju častku. Z druhoha — pomniki i ich apisańni centralnaj častki.
«Samaje składanaja dla realizacyi — ideja na karcie centralnaj častki. Treba było pakazać čyrvonym koleram tyja budynki, jakija źjaŭlajucca pomnikami architektury, a šerym — astatnija, — tłumačyć Sacukievič. — Dapuskaju, što jość niekalki pamyłak, bo infarmacyja vielmi supiarečlivaja. Akramia taho, časta adna častka budynka pa adnym i tym ž adrasie — pomnik, a druhaja — nie. Ale hetyja chiby možna vypravić u nastupnych pieravydańniach».
Takim čynam, hetaja karta-daviednik — pieršaja sproba stvaryć nievialiki pa abjomie dapamožnik pa historyi Minska dla ŭsich, chto joj cikavicca.
«Ja ŭdziačny hałoŭnamu redaktaru «Biełkartahrafii» Halinie Lachavaj, što jana pavieryła ŭ hety absalutna novy prajekt i śmieła pajšła na jaho realizacyju. Jak i ŭsim supracoŭnikam «Biełkartahrafii», jakija pracavali nad joj. Upeŭnieny, što kartu-daviednik čakajuć pieravydańni», — kaža aŭtar.
-
Ad klinapisu da vitražoŭ Sien-Deni. Telehram-kanały biełaruskich historykaŭ, na jakija varta padpisacca
-
U Polščy pačali raskopki na miescy bunkiera SS, šukajučy Burštynavy pakoj. Tam mohuć być i biełaruskija skarby?
-
U biełaruskaj vioscy na Smalenščynie znajšli žudasnuju šaścipalcuju ruku, jakoj kala 7 tysiač hadoŭ
Ciapier čytajuć
«Pra sustreču Łuku zaŭsiody prasili pieradać Pucinu». Šuster raskazaŭ, jak Łukašenka prapanoŭvaŭ svaje pasłuhi amierykancam11
Kamientary