Styŭ Džobs: Sakret pośpiechu — lubicie, što robicie, rabicie, što lubicie

Zasnavalnik karparacyi Apple byŭ fienamienalnym mieniedžaram. Heta jahonaja kamanda stvaryła nastolny kampjutar, ajfon, ajpad -- rečy, bieź jakich užo niemahčyma ŭjavić sučasny śviet.

Jon byŭ mudrym i daścipnym čałaviekam. Prapanujem vam pramova, ź jakoj Džobs vystupiŭ u Stenfardskim univiersitecie praz hod paśla taho jak u jaho znajšli rak.

* * *

Dla mianie vialiki honar być z vami siońnia na ŭručeńni dypłomaŭ adnaho z najlepšych univiersitetaŭ śvietu. Ja nie zakančvaŭ instytutaŭ.

Historyja pra złučeńnie punktaŭ

Ja kinuŭ kaledž paśla pieršych 6 miesiacaŭ navučańnia, ale zastavaŭsia tam u jakaści «hościa» jašče kala 18 miesiacaŭ, pakul narešcie nie syšoŭ. Čamu ž ja kinuŭ?

Usio pačałosia da majho naradžeńnia. Maja bijałahičnaja maci była niezamužniaj aśpirantkaj i vyrašyła addać mianie na ŭsynaŭleńnie. Jana nastojvała, kab mianie ŭsynavili ludzi z vyšejšaj adukacyjaj. Potym maja bijałahičnaja maci daviedałasia, što maja pryjomnaja maci - nie vypusknica kaledža, a moj baćka nikoli nie byŭ vypusknikom škoły. Jana admoviłasia padpisać papiery ab usynaŭleńni. I tolki niekalki miesiacaŭ praz sastupiła, kali maje baćki paabiacali, što ja pajdu ŭ kaledž.

I praz 17 hadoŭ ja pajšoŭ. Ale ja naiŭna abraŭ kaledž, jaki byŭ amal takim ža darahim, jak i Stenfard. Praz šeść miesiacaŭ ja nie bačyŭ sensu majho navučańnia. Ja nie viedaŭ, što ja chaču rabić u svaim žyćci, i nie razumieŭ, jak kaledž dapamoža mnie heta ŭśviadomić. I voś ja prosta marnavaŭ hrošy baćkoŭ, jakija jany źbirali ŭsio žyćcio. Tamu

ja vyrašyŭ kinuć kaledž i pavieryć, što ŭsio budzie dobra. Ja spačatku spałochaŭsia, ale, ahladajučysia ciapier nazad, razumieju, što heta było maim najlepšym rašeńniem za ŭsio žyćcio.

Nie ŭsio było ramantyčna.

U mianie nie było pakoja ŭ internacie, tamu ja spaŭ na padłozie ŭ pakojach siabroŭ, ja zdavaŭ butelki koły pa 5 centaŭ, kab kupić ježy, i chadziŭ za 7 milaŭ praz uvieś horad kožny niadzielny viečar, kab raz na tydzień narmalna pajeści ŭ chramie kryšnaitaŭ.

Šmat z taho, z čym ja sutykaŭsia, prytrymlivajučysia svajoj cikaŭnaści i intuicyi, vyjaviłasia paźniej nieacennym. Voś vam prykład: moj kaledž zaŭsiody prapanoŭvaŭ najlepšyja ŭroki pa kalihrafii. Ja adličyŭsia i nie braŭ zvyčajnych urokaŭ, tamu zapisaŭsia na ŭroki pa kalihrafii.

Ništo z hetaha nie zdavałasia karysnym. Ale praź dziesiać hadoŭ, kali my raspracoŭvali pieršy «Makintoš», usio heta spatrebiłasia.

Viadoma, nielha było złučyć usie punkty tady, kali ja byŭ u kaledžy. Ale praz 10 hadoŭ usio stała vielmi, vielmi jasna.

Jašče raz: vy nie možacie złučyć punkty, hledziačy napierad; vy možacie złučyć ich, tolki ahladajučysia ŭ minułaje. Tamu vam daviadziecca davierycca tym punktam, jakija vy jak-niebudź źviažacie ŭ budučyni. Taki padychod nikoli nie padvodziŭ mianie, i jon źmianiŭ majo žyćcio.

Historyja pra luboŭ i straty

Mnie pašancavała -- ja znajšoŭ toje, što ja lublu rabić, davoli rana.

potym mianie zvolnili. Toje, što było sensam majojho darosłaha žyćcia, źnikła.

Ja nie viedaŭ, što rabić, niekalki miesiacaŭ. Ale niešta pavolna pačało raspahodžvacca ŭva mnie -- ja ŭsio jašče lubiŭ toje, što rabiŭ. Chod padziej tolki źlohku ŭsio źmianiŭ.

Ja byŭ adrynuty, ale ja lubiŭ. I ŭrešcie ja vyrašyŭ pačać usio spačatku.

Tady ja hetaha nie razumieŭ, ale vyjaviłasia, što zvalnieńnie z Apple było najlepšym, što mahło sa mnoj adbycca. Ciažar paśpiachovaha čałavieka źmianiŭsia lehkadumnaściu pačatkoŭca.

Ja vyzvaliŭsia i ŭvajšoŭ u adzin z samych kreatyŭnych pieryjadaŭ svajho žyćcia.

Ciaham nastupnych piaci hadoŭ ja zasnavaŭ kampaniju NeXT, inšuju kampaniju, nazvanuju Pixar, i zakachaŭsia ŭ cudoŭnuju žančynu, jakaja stała majoj žonkaj. Pixar stvaryŭ samy pieršy kampjutarny multfilm «Historyja cacak», i ciapier heta samaja paśpiachovaja animacyjnaja studyja ŭ śviecie. U vyniku dziŭnych padziej Apple kupiła NeXT, ja viarnuŭsia ŭ Apple, i technałohija, raspracavanaja ŭ NeXT, zrabiłasia sercam ciapierašniaha adradžeńnia Apple. A Łaren i ja stali vydatnaj siamjoj.

Ja ŭpeŭnieny, što

ničoha hetaha nie zdaryłasia b, kali b mianie nie zvolnili z Apple. Časam žyćcio bje vas pa hałavie cahlinaj. Nie stračvajcie viery.

adziny sposab rabić vialikija spravy -- lubić toje, što vy robicie. Kali vy jašče nie znajšli svajoj spravy, šukajcie.

Historyja pra śmierć

Kali mnie było 17, ja pračytaŭ cytatu -- niešta nakštałt «Kali vy žyviacie kožny dzień tak, byccam jon apošni, kali-niebudź heta stanie praŭdaj». Z tych časoŭ, užo 33 hady,

ja hladžu ŭ lusterka kožny dzień i pytaju siabie: «Kali b siońniašni dzień byŭ apošnim u maim žyćci, ci zachacieŭ by ja rabić toje, što źbirajusia zrabić siońnia?» I kali adkazam było «nie» niekalki dzion zapar, ja razumieŭ, što treba niešta mianiać.

Pamiać pra toje, što ja chutka pamru, -- samy važny instrumient, jaki dapamahaje mnie prymać składanyja rašeńni. Tamu što ŭsio astatniaje -- čužoje mierkavańnie, uvieś hety honar, usia hetaja saramlivaść abo bojaź pravału -- padaje pierad tvaram śmierci, pakidajučy tolki toje, što sapraŭdy važna. Pamiać pra śmierć -- najlepšy sposab paźbiehnuć dumak pra toje, što vam jość što stračvać. Vy ŭžo hoły. U vas bolš niama pryčyn nie iści na klič svajho serca.

Hod tamu mnie pastavili dyjahnaz -- rak. Skan mnie dasłali a 7.30 ranicy, i jon jasna pakazvaŭ puchlinu ŭ padstraŭnikavaj załozie. Daktary skazali mnie, što hety typ raka nievylečny i što mnie zastałosia žyć nie bolš za try-šeść miesiacaŭ. Moj doktar paraiŭ pajści dachaty i pryvieści spravy ŭ paradak (što ŭ daktaroŭ aznačaje padrychtavacca da śmierci). Heta značyć pasprabavać skazać svaim dzieciam toje, što b ty skazaŭ za nastupnyja 10 hadoŭ. Heta značyć pierakanacca ŭ tym, što ŭsio dobra ŭładkavana, tak, kab tvajoj siamji było jak maha lahčej. Heta značyć raźvitacca.

Ja žyŭ z hetym dyjahnazam uvieś dzień. Uviečary mnie zrabili bijapsiju, i vyśvietliłasia, što ŭ mianie vielmi redkaja forma raka, jakuju možna vylečyć. Mnie zrabili apieracyju, i ciapier sa mnoj usio ŭ paradku.

Śmierć tady padyšła da mianie bližej za ŭsio, i, spadziajusia, bližej za ŭsio za niekalki nastupnych dziasiatkaŭ hadoŭ. Pieražyŭšy takoje, ja ciapier mahu kazać heta z bolšaj upeŭnienaściu, čym tady, kali śmierć była čysta nadumanaj kancepcyjaj: nichto nie choča pamirać. Navat ludzi, jakija žadajuć trapić na niabiosy, nie žadajuć pamirać. I ŭsio roŭna:

śmierć -- punkt pryznačeńnia dla ŭsich nas. Tak i pavinna być, tamu što Śmierć, napeŭna, — najlepšaje vynachodnictva Žyćcia. Jana -- pryčyna pieramienaŭ. Jana čyścić staroje, kab adkryć darohu novamu.

Vaš čas abmiežavany, tamu nie marnujcie jaho na toje, kab žyć čužym žyćciom. Nie traplajcie ŭ pastku dohmy, jakaja havoryć žyć dumkami inšych ludziej. Nie dazvalajcie šumu čužych mierkavańniaŭ pierabić vaš unutrany hołas.

Kali ja byŭ małady, ja pračytaŭ dziŭnuju publikacyju «Katałoh usioj Ziamli», jakaja była adnoj ź biblijaŭ majho pakaleńnia. Tam było fota ranišniaj darohi, nakštałt toj, na jakoj vy, moža być, stopili mašyny, kali lubicie pryhody. Pad joj byli słovy: «Zastavajciesia hałodnymi. Zastavajciesia biezrazvažnymi». I ja zaŭsiody žadaŭ sabie hetaha. I ciapier, kali vy zakančvajecie instytut i pačynajecie ŭsio nanoŭ, ja žadaju hetaha vam.

Zastavajciesia hałodnymi. Zastavajciesia biezrazvažnymi.

Usim vialiki dziakuj.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0