«Vyjšła ŭ les, kryčała i płakała». Palitźniavolenaja rasijanka z vokładki «KP» raskazała pra svajo źniavoleńnie i departacyju

Zabrali z kałonii, sfatahrafavali kala słupa i pakinuli na miažy. Departacyja

30-hadovaja Viera Ćvikievič vyzvaliłasia z žanočaj kałonii ŭ Homieli ŭ 2022 hodzie. Minski sud prysudziŭ jaje da hoda pazbaŭleńnia voli pa artykule ab hrubym parušeńni paradku.

Ale dziaŭčyna nie zmahła trapić dadomu — na vychadzie z kałonii jaje sustreła mašyna ź siłavikami (Viera nie pamiataje, adkul mienavita byli supracoŭniki). Jaje advieźli na biełaruska-rasijskuju miažu, tam sfatahrafavali kala słupa i skazali, što ŭjezd u krainu zakryty na 5 hadoŭ. Za mašynaj siłavikoŭ ad samoj kałonii jechaŭ chłopiec Viery.

U kałonii jaje papiaredžvali pra departacyju, ale tady havorka išła pra toje, što joj «kupiać kvitok na ciahnik u luby horad RF». Dziaŭčyna spadziavałasia, što joj dazvolać zajechać dadomu i sabrać pakinutyja rečy.

Chłopiec zabraŭ Vieru ź miažy i advioz da svajakoŭ u Smalensk. Pry vyzvaleńni joj nie viarnuli telefona, z hrošaj — trochi najaŭnych z asabistaha rachunku ŭ kałonii.

Viera — hramadzianka Rasii, jakaja naradziłasia ŭ Murmansku. U Biełarusi jana pražyła 8 hadoŭ — da zatrymańnia.

«U HUBAZiKu było strašnaje. Ja b nie chacieła pra heta kazać». Zatrymańnie

Napiaredadni zatrymańnia Viera vyjšła na novuju pracu: pradaŭcom-kansultantam u CUM — u adździeł kaśmietyki. Na pracy jaje i zatrymali.

U toj dzień joj niekalki razoŭ telefanavała supracoŭnica adździeła pa hramadzianstvie i mihracyi (AHiM): udakładniała adras, dzie dziaŭčyna žyvie.

«Praź niejki čas mnie telefanuje mužčyna i kaža: «My da vas pryjechali — vy dzie?». Mabyć, raźličvali, što ja doma. Ja patłumačyła, što na pracy, i jany pryjechali ŭ CUM. Kažuć, davajcie, źbirajciesia, terminova jedziem u hetaje voś miesca (AHiM). Z načalnicaj majoj niejak damovilisia. Užo ŭ mašynie mnie raskazali, što mianie viazuć u HUBAZiK i mnie «śviecić» čatyry hady».

Dziaŭčynu zatrymali za ŭdzieł u pratestach. Jak dokaz joj pakazali zdymak, apublikavany ŭ rasijskim vydańni — jakim mienavita, Viera nie pamiataje. Na fota jana razam ź inšymi pratestoŭcami staić u sčepcy na pratestach.

Što adbyvałasia ŭ HUBAZiKu, Viera ŭspaminaje nieachvotna.

«U HUBAZiKu było strašnaje. Ja b nie chacieła pra heta kazać. Moža, kali-niebudź ja zmahu ŭsio heta abdumać i raskazać u detalach. Pakajannaje videa źniali. Ja jašče vielmi pieražyvała z-za taho, što była ŭ kamizelcy Relouis — dumała, kab nie padstavić nikoha. Jany skazali, što tak i treba. Kazali tekst, a ja paŭtarała za imi».

Viera pieražyvała za pažyłuju babulu: jak jana adreahuje na navinu pra zatrymańnie.

«Potym užo ŭ HUBAZiKu adzin z hetych kazaŭ: «Dy dobra, skažy joj, što ŭ Turcyju na tydzień palacieła. Ciabie tut nie buduć doŭha trymać, chutka adpuściać». Choć tolki što pra čatyry hady kazali. Jak byccam hulali sa mnoj».

Pieradali pradukty ad rasijskaha konsulstva, a potym zabrali. Akreścina

Paśla dopytu dziaŭčynu adpravili na Akreścina na 10 sutak. Umovy ŭ izalatary byli žudasnymi: choładna, niama paścielnaj bializny, kamiera pierapoŭnienaja, nie davali spać nočču — kožnyja dźvie hadziny padjom i pravierka.

Praz 5 dzion da Viery pryjšoŭ pradstaŭnik rasijskaha konsulstva.

«Ja da jaho išła brudnaja ŭsia, u nas nie było mahčymaści pamycca. Jon raspytvaŭ, jak mianie zatrymali, a ja ŭ adkaz skardziłasia jamu na ŭmovy. Usio raskazała: i pra toje, jak šmat narodu ŭ kamierach, i pra toje, što mnie nie dajuć maje tabletki, pra toje, što my navat nie možam spać. Potym zazirnuła ŭ jaho natatki, a jon zapisaŭ tolki toje, što ŭ nas niama paścielnaj bializny. Staŭ mnie niešta raskazvać pra Murmansk i pra toje, što treba paciarpieć i chutka ja budu na Vaładarcy jak u sanatoryi».

Paśla prychodu dypłamata ŭ kamieru Viery prynieśli pieradaču ad konsulstva — pradukty i napoi. Jany z susiedkami pa kamiery, viadoma, uzradavalisia. Adrazu ŭsio źjeści nie paśpieli — praduktaŭ było šmat. Nastupnaj ranicaj usio, što zastałosia ad pieradačy, supracoŭniki CIP zabrali.

Pavialičyć

«Samaja vialikaja radaść — heta listy». Vaładarka

Paśla 10 dzion na Akreścina Ćvikievič pieraviali na Vaładarku.

«Zachodžu ŭ kamieru, vymatanaja ŭsia, śmiardziučaja. A tam — paścielnaja bializna, matracy, narmalny tualet, zaharodžany. Mianie adrazu pasadzili, usio raskazali, nahreli vady. U mianie była tualetnaja papiera, adzieńnie, tamu što ničoha nie było. Ja takuju palohku adčuła!»

Za miesiacy na Vaładarskaha Viera paśpieła pasiabravać z susiedkami. Razam jany adznačali Vieryna 30-hodździe: zrabili tort z zamoŭlenych u kramie SIZA praduktaŭ, nakryli śviatočny stoł. Razvodzili ŭ vadzie šypučyja vitaminy i ŭjaŭlali sabie, što heta šampanskaje.

«Dziaŭčaty zrabili mnie paštoŭki, padarunački nievialikija: pamadu hihijeničnuju, jašče niešta. Ja ŭsio, što mahła — zachavała».

Da śloz Vieru rasčuliła vinšavańnie ad nieznajomaha čałavieka ŭ liście. Chtości prosta daviedaŭsia na sajcie «Viasny» datu i vyrašyŭ napisać.

«Naohuł samaja vialikaja radaść na Vaładarcy — heta listy. Zaŭsiody raduješsia, kali niešta pryjšło tabie, ad dušy raduješsia za inšych. Heta byccam by drobiazi, ale nievierahodna kaštoŭnyja dla tych, chto tam siadzić».

«Chaciełasia plunuć im u tvar». Kałonija

U mai 2022 hoda sud prysudziŭ Vieru da hoda kałonii. Vinu jana nie pryznała. Dziaŭčyna padała apielacyju na prysud, kab praciahnuć čas u SIZA (dzień ŭ śledčym izalatary zaličvajecca za paŭtara dnia ŭ kałonii). Letam prysud ustupiŭ u siłu i jaje pieraviali ŭ kałoniju.

«Vielmi ciažkim byŭ karancin. Nas vučyli ich praviłam: zapraŭlać łožak jak treba, zdavać rapart. Kožny raz, kali chtości zachodziŭ, usie pavinny byli ŭstać, pradstavicca i nazvać svaje artykuły. Mianie heta vielmi pryhniatała, ciažka było strymlivacca. Chaciełasia skazać, što ja pra ich nasamreč dumaju, plunuć u tvar. Takaja psichałahičnaja reakcyja».

U karancinie ź Vieraj znachodziłasia jašče adna palitźniavolenaja — taja admaŭlałasia pradstaŭlacca i havaryć, što ad jaje patrabavali.

«Jaje ŭsie nienavidzieli za heta, mnohija supracoŭniki kałonii na nas potym adyhryvalisia. A mnie jaje było vielmi škada, jana raskazvała, kolki razoŭ siadzieła ŭ karcary».

«Pa niekalki razoŭ za noč pračynałasia ad choładu»

Viera abrała «taktyku»: ni z kim nie svarycca ŭ kałonii — «dla mianie hałoŭnaje było vyjści». Adnak za niekalki miesiacaŭ u kałonii nie było i dnia biez stresaŭ i ciažkich razmoŭ. U asnoŭnym, jak kaža sama dziaŭčyna, z-za ułaścivaj joj raśsiejanaści.

«Mianie łajali pastajanna. Za bardak u tumbačcy i h. d. Kožny dzień była niejkaja historyja. Adnojčy ja spaźniłasia na pastrajeńnie, jakoje było śpiecyjalna dla palityčnych. Ja była ŭ kramie i nie viedała, što z hetym tam usio tak stroha. Kiraŭnica atrada tady kryčała, što praź mianie jaje nie vypuściać daterminova, i jana mnie ciapier žyćcia nie daść. Było vielmi strašna.

Strašna było chadzić u stałovuju, tamu što ja ž zusim pačatkoŭka, ja idu, a mnie za kožnym stałom kažuć — u nas niama miesca. Ja ŭsio trymała ŭ sabie, bo nie chacieła kanfliktu. U niejki momant ad napružańnia ŭ mianie pačali treścisia vusny, jak byccam niejki cik źjaviŭsia. Tamu kali ja ŭžo vyjšła, usie emocyi palilisia vonki, i mnie stała vielmi drenna».

Stresam było navat schadzić u tualet na fabrycy. Viera saromiełasia, tamu što kabinki tam byli adkrytyja, usio ŭsim było vidać, a čas ad času zachodzili ŭ pamiaškańnie inšyja žančyny — pakuryć.

Jašče kałonija zapomniłasia Viery pastajannym choładam. U pieršyja tydni jaje rodnyja niešta nabłytali z rečami ŭ pieradačy, i jana zastałasia bieź ciopłaj vopratki. Inšyja palitviaźni padzialilisia ź joj škarpetkami.

«Ja prosta nie mahła narmalna spać, tamu što pa niekalki razoŭ za noč pračynałasia ad choładu».

Razam z tym u kałonii Viera znajšła i blizkich siabrovak — siarod palitviaźniaŭ u svaim atradzie. Ź niekatorymi jana padtrymlivaje adnosiny i ciapier.

«Dahetul pamiataju momant — mianie tolki pieraviali ŭ atrad. Zachodžu, staju razhublenaja, ničoha nie razumieju. I tut mianie kliča niejkaja dziaŭčyna. Uśmichacca. Śvietłaja takaja, kliča mianie, kaža: ja taksama palitźniavolenaja, ty možaš z nami razmaŭlać, prasić dapamohi, kali treba. Ja da hetaha času ŭspaminaju hetuju ŭśmiešku i toje, jak ža jana mianie vyratavała. Jana ciapier užo na voli, my bačylisia ŭ Turcyi, i chutka jana z mužam znoŭ prylacić da mianie».

«Vyjšła ŭ les, kryčała i płakała». Vyzvaleńnie

Radaści ad vyzvaleńnia nie było. Viera viedała, što joj budzie departacyja i płakała ŭ apošni dzień u kałonii, choć da kanca i nie vieryła ŭ toje, što jaje vyviezuć z krainy.

«Kali my ŭžo vyjechali ŭ Rasiju, ja vyjšła z mašyny ŭ les, kryčała i płakała, u mianie była isteryka. U vyniku heta ŭsio vyliłasia ŭ depresiju».

Viera krychu pažyła ŭ rodnych u Smalensku, a potym pajechała adtul u Murmansk. Ale adčuvańnia svabody ŭ hetaj krainie ŭ jaje tak i nie źjaviłasia. Paśla pryjezdu ŭ Rasiju ŭ Viery pačałasia mocnaja depresija. Navat samyja prostyja pabytovyja spravy davalisia joj ź ciažkaściu.

«Zdajecca, navat nie było sił ustać z łožka. A tata kazaŭ, što treba chutčej znajści pracu».

Dziaŭčynie dapamahła psichaterapija, paźniej Viera i sama skončyła psichałahičnyja kursy. Praca znajšłasia — Ćvikievič pracavała ŭ Vajłdberyz, u klininhu. A jašče — u hateli dla žyvioł: Viera vielmi lubić sabak. Zarobak nie dazvalaŭ joj pierajechać ad baćkoŭ, ź jakimi ŭ Viery byli roznyja palityčnyja pohlady.

«Mnie ź imi było vielmi psichałahična ciažka. Jany byli ŭpeŭnienyja, što ŭ Biełarusi ŭsio dobra, a ja siadzieła nie prosta tak, a sapraŭdy niešta zrabiła. U nas pastajanna byli kanflikty, ja navat prasiła ich pry mnie nie hladzieć televizar, tamu što heta było nievynosna. Na hetym usim fonie ja šmat dumała pra toje, što treba źjazdžać z Rasii, ale mahčymaści nie było».

Siarod kalehaŭ i ŭ asiarodździ Viery taksama byli ludzi, jakija padtrymlivali vajnu. Cisnuła i vonkavaja rekłama. Dziaŭčyna ŭspaminaje — u Murmansku było vielmi šmat biłbordaŭ pra sałdat i «SVA».

«Ja pracavała ź dziaŭčynkaj, jana byccam adekvatnaja i ŭsio razumieje, a ŭ jaje muž tam słužyć. Nu voś i jak?»

Addušyna znajšłasia ŭ psichałohii. Kab dapamahčy sabie i mieć mahčymaść dapamahać inšym ludziam z traŭmatyčnym vopytam, Viera pastupiła ŭ anłajn-akademiju na psichołaha, skončyła hadavy kurs i navat znajšła pieršych klijentaŭ. Dadatkovyja hrošy dali mahčymaść źjechać ad baćkoŭ.

Pierajezd z Rasii ŭskładniała toje, što ŭ Viery byŭ sabaka, kareła-finskaja łajka pa mianušcy Łejła, jakaja žyła ź joj 14 hadoŭ — u Rasii, u Biełarusi (paśla aryštu Viery sabaku viarnuli ŭ Murmansk i ŭžo tam jany «ŭźjadnalisia»). Minułym letam Łejła pamierła — litaralna ŭ Viery na rukach.

Dziaŭčyna pachavała hadavanku, a praź niekatory čas siabry prapanavali joj pajechać u Armieniju. Viera adrazu zhadziłasia.

«Ja radaja, što ŭsio vyjšła tak, jak vyjšła. Łejła pamierła spakojna, jana na mianie hladzieła, ja była ź joj pobač. Ja paśpieła skončyć navučańnie, što mnie ciapier vielmi dapamahaje. Heta byŭ niaprosty pieryjad, ale ŭsio skłałasia tak, jak treba».

Ciapier Viera žyvie ŭ Jerevanie, vyrašaje pabytovyja prablemy čałavieka, jaki niadaŭna emihravaŭ — dakumienty, bankaŭskija kartki, žyllo. Viery znoŭ pryjšłosia ŭładkavacca ŭ klininh, ale jana znachodzić čas i na psichałahičnuju praktyku.

Siarod inšaha, jana hatovaja dapamahać i byłym palitviaźniam.

• 2
• 0
• 0
• 0
• 0
• 4
• 5
• 10