Videa dziaŭčyny z adnoj nahoj zavirusilisia ŭ tyktoku. U jaje kranalnaja historyja
Kali Nadzieja vykłała videa, jak tančyć pad muzyku, niekatoryja padumali, što heta mantaž — tak płaŭna i lohka ruchajecca dziaŭčyna. «Jana niby lataje», — pisali ŭ kamientarach. Ale za hetymi videa chavajecca niaprostaja historyja.
Na tyktok Nadziei Žabinaj padpisany 22 tysiačy čałaviek. Dziaŭčyna žartuje sa svajoj asablivaści i zapisvaje pazityŭnyja videa, niekatoryja ź jakich zalatajuć na miljony prahladaŭ.
U adnym z rolikaŭ Nadzieja raspaviała, čamu zastałasia biez adnoj nahi. Vyśvietliłasia, što ŭsiamu vinoj ankałohija — a kankretna asteasarkoma. Pra žudasny dyjahnaz siamja daviedałasia vypadkova, kali Nadziei było 5 hadoŭ.
Jana rasła zvyčajnym dziciom, jakoje nie mieła niejkich asablivych prablem sa zdaroŭjem. Adnojčy ŭ dziciačym sadku dziaŭčynka biehała ź siabrami, padčas hulni adzin z chłopčykaŭ šturchanuŭ Nadzieju i jana ŭpała. Zdajecca, ničoha ŭnikalnaha — takoje ŭ małych zdarajecca amal kožny dzień.
U dziaŭčynki pačała baleć naha — bol nie prachodziŭ davoli doŭha. Tady baćki advieźli dačku da doktara zrabić zdymak, dumajučy, što heta banalny ŭdar. Kančatkovy dyjahnaz byŭ vielmi niečakanym.
Nadzieja padkreślivaje: toje, što chłopčyk jaje šturchanuŭ, nie źjaŭlajecca pryčynaj uźniknieńnia chvaroby, ale praź jaho jana prajaviłasia. Apieratyŭna pačali chimijaterapiju.
Pieršapačatkova baćki raźličvali na bolš pazityŭny scenaryj dla dački. Nadzieju płanavali adpravić na apieracyju ŭ Hiermaniju — tam abiacali, što zmohuć zachavać bolšuju častku nahi.
— I tady b u mianie byŭ pratez, jaki zhinajecca — ja b mahła jaho kantralavać. Ale, na žal, chvaroba pačała prahresavać, i my prosta nie paśpieli.
Thk: Ja v šokie,hdie bolšie o mojej žiźni
U vyniku nahu amputavali całkam. A ŭ Nadziei pačalisia jašče i mietastazy, tamu pryjšłosia vydalić pałovu lohkaha.
Dziaŭčyna zaklikaje ŭsich uvažliva stavicca da svajho zdaroŭja, i kali niešta balić, to adrazu źviartacca da daktaroŭ, a nie čakać, pakul «samo projdzie».
U intervju tyktokieru Belrels Nadzieja raspaviała, što ciapier jana vučycca ŭ ekanamičnym kaledžy i čas ad času padpracoŭvaje fłarystkaj.
Dziaŭčyna dzielicca, što maralna joj nie było składana pryzvyčaicca da novaj realnaści paśla amputacyi nahi, bo baćki zaŭsiody padtrymlivali i kazali: «Ty možaš usio».
Časta nieznajomyja ludzi razhladajuć jaje ź cikaŭnaściu, chtości zadaje niedarečnyja pytańni. I heta dziaŭčynie nie vielmi pryjemna.
Ale ŭ Nadziei jość siabry, jakija jaje padtrymlivajuć i zaŭsiody mohuć abaranić.
— Maładoha čałavieka ŭ mianie ciapier niama. I ja jaho nie šukaju. Bo ŭ mianie inšyja mety, zadačy i pryjarytety.
Adkazvajučy na pytańnie pra samuju hałoŭnuju maru ŭ žyćci, Nadzieja kaža, što dla jaje heta samarealizacyja.
Babaryka try chviliny adkazvaŭ na pytańnie, čyj Krym. Tak i nie adkazaŭ89
Kamientary